"Madalas ka ba dito?" Tanong ko habang naka upo sa buhangin.
"No." Umiling siya. "I was busy 'cause of work."
Tumango ako sa sinabi niya at pinaglaruan ang white sand.
"Busy ka naman pala, ba't may oras ka dito? Tsaka ang layo ah." I said with frowned.
"When it comes to you, I always have time." He said smoothly.
Agad namang napawi ang pagkakunot ng noo ko sa sinabi niya. Minsan talaga nakakagulat ang mga banat niya. Biglaan eh.
"Totoo?" I mocked him.
"You won't believe me?" Hindi lang ka panipaniwala. Char!
"Alright sabi mo eh." Syempre kinilig ang ninang niyo! Banatan ba naman kayo ng ganon.
Bumalik muna kami sa bahay nila para magbanlaw habang siya naman ay magluluto.
"Marunong ka palang magluto? Akala ko mga prito lang alam mo." Sabi ko habang kumakain ng guso.
"Ouch, you're so judgemental." May pahawak pa siya sa dibdib niya na parang nasasaktan." Kailangang matuto para mabuhay."
"Aah, pwede na." I smirked.
"Pwede ng ano?"
"Pwede ng mag asawa." I laughed when I see his reaction.
"I'm always ready coz' you're the wife, of course." He bit his lower lip and winked at me.
I just continue eating while we're talking about random things. Laughing with him feels surreal. When I'm with him, it feels nonchalant.
"Zach," I called him.
"Hmm?" He said while eating a crab. He's just using it with his bare hands. Di maarte!
"Let's make it official." I said and smiled widely.
Agad naman siyang nabulunan sa sinabi ko at ilang beses pang hinampas ang dibdib. Namumula na rin ang buong mukha niya habang hindi parin siya tumitigil sa pag ubo.
"Hoy, anak ng... ayos ka lang diyan Zach? Gago nabigla ba kita? Baka di ka na makahinga niyan." Umupo naman ako sa tabi niya at tinignan ang itsura niya.
Gagi, baka mag collapse to bigla!
"I'm okay. I'm just shocked." Tumayo agad siya at lumabas ng bahay.
I just shrugged, baka nabigla lang yon. Nilinis ko muna ang pinag kainan namin bago bumalik sa isip ko ang reaction niya. Napatigil ako sa ginagawa ko ng hindi parin siya bumabalik.
Agad naman akong lumabas para hanapin siya. Baka iniwan niya na ako dito. Jusme, wala pa namang dumadaang sasakyan dito.
"Huy, anong ginagawa mo diyan? Akala ko naman kung saan ka na pumunta, akala ko iniwan mo na ako dito." Saad ko pagkakita ko sa kanya.
Kinalabit ko naman siya ng hindi siya sumagot at humarap naman ito. He looks so serious right now. Ayaw niya bang maging official kami? Or gusto niya fling lang? Pero nanligaw naman siya ah. Hindi naman ganon ang fling.
"I'm sorry I walked out. I just need fresh air. And stunned coz' you just dropped a bomb." He honestly said.
Nakaka suffocate ba don sa loob? tiyaka hindi naman yun bomb. Words naman yun. Char lungs!
"Oh sorry. I just wanted to tell it to you dahil doon rin naman yun papunta. Pinapatagal ko lang." I gave him a sweet smile.
"Silly." He pulled me into a tight hug and caress my back. "Thank you." I can feel his fast heart beat. Same with me.
