Sümbül | NarGed

Berceste.

Ayy bu bölümü uzatmak için çok çabalamam gerek sksjksshks neyse sizi sevdiğim için hızlıca atıyorum, bölüm deposu yapamadan. 1 saatlik ay tenli kadın şarkısı açtım yazıyorum :) Hayır aşık olduğum falan da yok yani ne bu dert, ne bu hüzün havası?

Bu arada hiçbir şeyi dert etmeden gülebildiğim için kendimi tebrik ediyorum. Çok gamsız bir insanım, ve bundan mutluyum. Size tavsiyem dert edip üzülmeyin, dünyanın en acılı destanı bile canınıza kıymaya değmez.

Bu bölümü BSG13080888 Beyzaya ithaf ediyorum 😂🦋

Evet bölüme geçiyoreee!

Nare Çelebi|

Nasıl yani? Mehmet amca ne zaman ölmüştü? Neden benim haberim yoktu? Bu soruları tam sormaya hazırlanmıştım ki telefonum çalmaya başladı.

Telefonun ekranında Müge yazısını görünce kaydırarak telefonu açtım.

"Alo? Müge abla?"

"Ablacım sizi bekliyoruz dışarda."

Gediz bunu duymuş olacak, hızla kemerini taktı ve vites attı. Arabayı sürmeye başladı.

"Yoldayız abla geliyoruz."

"Tamam."

Telefonu kapattıktan sonra Gedize bakakaldım. Nasıl benden saklardı?

"Bunu konuyu evde, seninle bizzat görüşeceğiz Işıklı."

Kafasını aşağıya yukarıya doğru salladı. Bir yandan "tabi" diyip duruyordu.

"Ay tabi demeyi keser misin lütfen?"

"Tabi."

"Ya sabır ya selamet.."

Konağa varana kadar tek işi benimle uğraşmaktı. Gerçekten şaka gibiydi, adamın kendisi yani. Canını yakacak her olayı şakaya vururdu. Her şeyde sizi güldürebilirdi.
Gedizden ziyade Muğla halkı biz gittikten sonra, bizi ölü bellemişlerdi. Yada belletilmişlerdi, orasını haşa sadece Allah bilir.

"Hadi Nare."

"Geldim."

Aşağı yavaşça indim. Konağa baktım, bazı şeyler hiç değişmiyordu.
Gedizin neler hissettiğini anlayabiliyordum, yaka paça dışarı atıldığın bir yere dönmek nedir biliyordum. Bu duygudan nefret etsem bile bir işe yaramazdı, yakama yapışmıştı bir kere.

Önce ben Gedize baktım, sonra o bana. Ona bu iğrenç duyguyu ben mi yaşatıyordum? Onu alıp giden ben, zorla geri getiren ben, yine haline üzülen ben..
Bu sessiz ve hareketsizliğin ardından Gediz ilk adımı atarak kapının ziline bastı. Beklerken biliyordum ki çok gergindi, bende öyle.

Uzun bir bekleyiş olmasa gerek, yaklaşık 10-15 dakika sonrakapı açıldı, ağzında biri belirdi. Refika teyze hızla oğluna sarıldı. Hasretlik çekmişti nihayetinde. Onu oğlundan ayırdığım için kızgın olmalıydı, kafamı eğerek sessizce içeri geçecektim ki beni durdurdu.

"Kızım nereye öyle sarılmadan etmeden? Gel bakem buraya, gel gel!"

Ellerini iki yana açarak gülümsedi. Gülümsemek bulaşıcıdır derler ya, bir gülümseme midir, sırıtma mıdır yapıştı ağzıma. Hızlıca sarıldım.

"Refika teyze ben yani sen bana-"

Araya girdi.

"Yok öyle şey, benim oğlan istemese heç bir yerlere getmez gari, ama senden gayrısı umrunda değildir orası ayrı."