Sümbül | NarGed

Nazende.

Bu bölümü sezon finali sayabilirsiniz.
Doğru düzgün yorum yapıp, oy vermeye başlamadığınız takdirde Sefirin Kızı kitabım gibi bu kitabımda yarım kalacak. Haberiniz olsun.

"Nasıl geldik yıprana yıprana bugüne..
Yapamıyorum ben böyle, daha da uzamadan git.

Ne istiyorsan al götür yanında, bırakma bana..
Lazım olan ne varsa, canımı yakmadan git.."

Menekşe |

Yürüdüğüm yolu bile bulanık görmeye başladığımda yine gözümden yaşlar süzüldüğünü farketmiştim. Ben yıllardır onun için yaşarken, onun başkası için ölüyor olması ne kadar adaletliydi? Sanki birisi kalbimi avucuna alıp sıkıyormuş gibi hissediyordum, ve sonsuza kadar sıkacakmış gibi. Yaşamadığım anıları onların yaşadığını izlemek canımı yakıyordu belki de. Belki de Gedizin sonsuza kadar o kızdan başka kimsenin gözlerine bakmayacak olmasını kıskanıyordum. O kızın bunun kıymetini bilmemesine kızıyordum. Bugüne kadar gözlerine doya doya bakmak istesem de sustuğum için mi kaybediyordum?

"Ben bize inanmıştım! Olabiliriz sanmıştım.. Senin sayende mucizelere inanmıştım."

Git gide kötüleştiğimi farketmemle kendimi gördüğüm ilk banka attım. Kimin oturduğuna aldanmadan bağırarak ağlamaya başladım.

"Ben beraber mucize oluruz sanmıştım!"

Aniden serin bir rüzgar esmeye başlayınca üstümdeki ince kıyafetime baktım. Gözlerim bu haldeyken eve gidemezdim, oturmayı tercih ettim. Başıma aniden giren acıyla sadece durdum. Artık ağlamıyordum belki, ama hıçkırıyordum. Sırtımda bir anda hissettiğim sıcaklıkla duraksadım. Bir adam sessizce beni izliyordu. Ceketi sırtımdan çıkarmaya yeltendiğimde bileklerimden tutarak tekrardan omzuma bıraktı ceketini.

"Sizde kalsın."

Israr edecek halim yoktu. Soluk vermeden teşekkür ettim.

"Teşekkür ederim."

Bana cevap vermeyince denize doğru baktım. Onu ilk burda görmüştüm. Ağlayarak bakıyordu denize.

Flashback

"Şey merhaba.."

Ağlayan adam yavaşça Menekşeye döndü. Gözlerine bakmadan kafasını eğdi.

"Merhaba."

Menekşe elinde tuttuğu kitapları bir kenara bıraktı.

"İyi misiniz?"

Gözlerinden aralıksız dökülen yaşları silmeden sessizce fısıldadı adam.

"İyiyim."

Elinde tuttuğu su şişesini yavaşça adama uzattı. Adam öylece pet şişeye bakınca sakince konuştu.

"İçsene, iyi olmadığın belli."

Flashback Son.

O zaman bile görememiştim kahvelerini, o zaman bile görmemişti gözlerimin denizini.
O yokken denizim kurumuştu zaten.

"Aşk acısı mı?"

Yanımdan gelen sese doğru kafamı çevirdim. Meraklı gözlerle bana bakan adam hala yanımda oturuyordu. Hareket etmeye mecalim bile olmamasına rağmen sessizce kafa salladım.

"Dermanı olmayan tek dert galiba, size üzülmeyin diyemem.."

Söylediklerine hissiz şekilde bakıyordum.

"Tabi üzülün de demiyorum, üzülmeyin. Ama sizin gibi güzel bir kadın ağlayınca, yani.."

Hissettiğim sıcaklıkla gülümsedim. O da yavaşça gülümsedi ve elini uzattı bana doğru.

"Caner ben."

Uzattığı ele bakarken elini çekeceğini hissettiği zaman sıktım.

"Menekşe bende."

Nare Çelebi |

Tüm gece Sancarın dediklerini düşünmüştüm. Gedizle ben dışardan öyle mi gözüküyorduk?
Belki bir kısmında haklıydı, çok yakındık, fazla yakın. Normalde erkeklere karşı mesafeli olan ben, ona karşı böyle bir kural tanımıyordum. Zaafım, benim zaafım Gedizdi. Gülümsediğim yer Gedizdi, limanım Gedizdi.
Yaslandığım oydu, ağladığım oydu, yanımda kime yokken kimsem olan adam oydu. Her şeyim olan adam oydu..

"Belki bir gün kalbimden içeri girmene izin verebilirim, ama o zamana kadar yüreğimin yakınında tutacağım seni.."

Bölüm Sonu.

Evet bu duyguların erken olduğuna kanaat getirdim üzgünüm efoşkjbgsşkjgbflşkjfsbh sövmeyin please möefgjtdbnkjedltkgdj

Neyse sizi seviyorum byeee!