ငယ္ 💜
Chapter 4
ရိေပၚ ဒီတိုက္ခန္းမွာေနတာ ၁၀ ရက္ေလာက္႐ွိေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ပထမတစ္ခါသာ ေရာက္လာၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ေရာက္ မလာေတာ့တဲ့အကိုေၾကာင့္ ရိေပၚေန႔တိုင္း ဒီတိုက္ခန္းေလးထဲမွာ အက်ဥ္းခ်ထားသလို ေနရတာ ပ်င္းရိလာသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔လည္းေရာက္လာမွာ မဟုတ္တဲ့ပိုင္႐ွင္အကိုကို ေမ်ွာ္မေနေတာ့ပဲ ယခင္ကအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အရက္ဘားေလးကို သြားဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္သည္။
ရိေပၚပိုင္႐ွင္အကိုေရာက္လာတက္တဲ့ ေန႔ေတြမွာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနရရင္ၿပီးသာပါပဲေလ။
.......................
က်န္းခ်န္ စာရင္းေတြလုပ္ေနရင္း မည္လာတဲ့ဖုန္းေလးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
"ဟယ္လို....ေ႐ွာင္းက်န္႔ "
" က်န္းခ်န္ ငါတို႔ ဒီညသြားေသာက္ၾကရေအာင္.."
တစ္ဖက္ကေ႐ွာင္းက်န္႔စကားသံေၾကာင့္ က်န္းခ်န္မ်က္ေမွာင္ေလးကုတ္မိသည္။
"မင္းစိတ္ညစ္စရာေတြ ႐ွိေနတာလား ေ႐ွာင္းက်န္႔ "
"အင္း အတိုင္းထက္အလြန္ပဲကြာ.."
တစ္ဖက္က စိတ္႐ႈပ္ေထြးစရာေကာင္းေနတဲ့အသံေၾကာင့္ က်န္းခ်န္ႏွစ္ခါမစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
" အင္း အဲ့ဒါဆို သြားၾကတာေပါ့ ငါေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ေ႐ွာင္းက်န္႔။ ဒါနဲ႔ သြားေနၾက ဆိုင္ပဲမလား..."
"အင္း က်န္းခ်န္ ငါလာခဲ့မယ္..."
.......................
ရိေပၚ အရက္ဘားေလးကို ေရာက္လာခဲ့ျပန္သည္။
"အကို ကြၽန္ေတာ့ကို အလုပ္မထုတ္ေသးဘူးမလား..."
ရိေပၚရဲ႕စကားကို ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပတဲ့မန္ေနဂ်ာ။
" ဒါေပမယ့္ မင္းေနာက္တစ္ခါ ခြင့္မတိုင္ပဲ ပ်က္ကြက္ရင္ေတာ့ တစ္ခါတည္း အလုပ္ထုတ္ျပစ္မယ္..."
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကို..."
"ေအး ေနာက္တစ္ခါ မျဖစ္ေစနဲ႔ အခု
အလုပ္ လုပ္ေတာ့..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
.........................
တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ထိုင္ေသာက္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုၾကည့္ၿပီး က်န္းခ်န္ ေခါင္းခါမိသည္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရာ လူဆိုတာ ေသမ်ိဳးၾကည့္ပဲေလ။ ေစာေစာေသတာနဲ႔ ေနာက္က်မွ ေသတာ ဒါပဲကြာၾကတာကို ခ်င္းခ်င္းလည္း ေတာင့္ခံႏိုင္သေလာက္ေတာင့္ခံၿပီးၿပီပဲ။ မင္းလည္း ကုႏိုင္သမ်ွ ကုၿပီးၿပီေလ။ ဒါကို ေက်နပ္လိုက္ပါေတာ့ကြာ။
