Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖNCELİKLEEEEEE BÖLÜM SMUT RAMAZAN DOLAYISI İLE BELİRTİYORUM
Kalabalık o kadar boğucuydu ki Taehyung bir an 'Lütfen burayı terkedin' diye herkesi kışkışlamak istemişti. Bir çok insanın sıradan bir ses tonuyla konuşması sonucu salonda yüksek desibelli homurdanma hakimdi salona. Jungkook'un varlığı ve ellerinin bağının kopmaması tepki vermeden beklemesine yardımcı oluyordu. Fazla yadırgayan bakış olmadığı için de daha bir rahattı. Konferansın başlamasına on dakika kadar kalmıştı, Jungkook'un isteğiyle erken gelmişler tanıdıklarıyla muhabbet etmişlerdi.
Taehyung zaten dağ evinde olduğunu fark edeliden beri iyi değildi. Aklına koyu yeşil ağaçların manzarasında binbir türlü pozisyonda becerildiği anlar geliyordu. Neyse ki şimdiye kadar dikkatini dağıtacak işleri vardı, bu yüzden sevgilisine saldıramamıştı. Geç saatte geldikleri için markette gitmiş, su ve atıştırmalık almışlardı, yiyecek ihtiyaçlarını dışarıdan söyleyerek karşılayacaklardı . Ardından yol yorgunluğunu atmak için eve geldikleri gibi yatağa girmiş hızla uykuya geçmişlerdi. Sabah istediklerinden geç kalktıkları için duştan sonra konferansa hazırlanıp direkt yola çıkmış bu yüzden kahvaltı etmemişlerdi.
Beklerken masalarda bulunan ordövlerden atıştırsalar da ikisi de oldukça açtı. Taehyung konferans bittiği gibi kolundan tutup yemek yemeye götürmeyi düşünüyordu sevgilisini. Konferansın bitişine yakın Taehyung'un da sabrı bitmişti, sahneye sıra sıra gelip giden Profesörlerden başka ses çıkmıyorken bu sessizlikte karnının guruldama ihtimalini düşündü. Böyle bir şey olursa yumruğu yersin diyordu midesine.
Taehyung, için uzun bir bekleyişten sonra bittiği için var gücüyle alkışlamıştı sunucuyu. "Yemek alıp eve gidelim" dedikten sonra Jungkook'un birkaç meslektaşı ile konuşup vedalaşmasını bekleyip kalan sabrını tüketmişti. Çıktıklarında, konferansta konuşulan konular hakkında kısaca konuştuktan sonra bir süre ilçe içinde dolanıp çekici görünen bir restoranın otopark alanına park ettiklerinde evde yeme düşüncesini çoktan bir kenara atmıştı Taehyung.
O kadar bekleyemeyeceğini hissetmiş oturdukları gibi menüye atılarak sevgilisini güldürmüştü. "Çok açım çok" diyerek menüyü incelemeye başladı, hepsini yiyebileceğini düşünüyordu. Jungkook "uyandığından beri o kadar çok söyledin ki harcadığın kalori seni daha aç bıraktı" diyerek kıkırdamış sevgilisinin gözlerini devirmesine neden olmuştu. "açım işte ne yapayım" diyip sözde kendini savunurken sitemli sözlerini dudaklarını büzerek söylediği için tatlı suratına bakakalmıştı Jungkook. Ona hep böyle bakakalıyordu.
Taehyung'un bu sıradan anlarda bile böylesine güzel görünmesi sinir bozucuydu doktor için. Okuldayken, çalışırken, oturdukları restoran da bile onun güzelliğini her an biri fark edebilirdi o bir menüye bakarken, aç olduğu için yakınırken bile beklenmedik bir tatlılık sunuyordu etrafına. Birisi ilgisini çekmeye çalışabilir diye endişelenmeden edemiyordu. Neyse ki Taehyung'un tanımadığı insanlara karşı hala dili sapan gibiydi bu onun için iyi insanları uzaklaştırdığından negatif bir durum olsa da kötü niyetli insanları uzaklaştırdığından da iyi bir huydu. Siparişleri verdikten sonra Taehyung aklında sadece yemekler olduğu için konuşmamıştı, sessizce etrafı izliyor, masalarda hoşuna gitmeyen insanları gördüğün de ise gözlerini deviyordu. Hele çapraz da ki masa da kitap okuyormuş gibi yapan adama tilt olmuştu. Restorantta kitap okumak gösterişçilik değil miydi ?
