BABY BURN - VKOOK ✓

To Be Carried Works

Kontrol etmeden atıyorum çünkü dışarı çıkmam lazım acil pm pls

Taehyung

Bu günün çabucak geçmesi için kendimi oyun oynamaya vererek zamanın hızlıca akmasını sağlayacaktım. Hemen yarın olsun ve ona sarılmayım istiyordum. Bir insanın kolları ancak bu kadar bağımlılık yapabilirdi. Bazen kendimi ona yapışmış bir salyangoz gibi hissetsemde, onun da istediğini söylediğini hatırlayarak bu düşünceden kurtuluyorum. Koskocaman adam bana sarılmak istemese sarıl azdı değil mi?

Yıllar geçmişti artık o olayın üstünden, kendime yeni bir meslek bulmak için çok uğraşmıştım ama sadece müziğe ilgim vardı bu konuda bir bilgim olmaması da yerimde saymama sebep oluyordu. Ben hala doktor olmak istiyordum. Hala çocukların hastalıklarını tedavi etmek, onlara mutlu bir çocukluk geçirmeleri için fırsat vermek istiyordum.

Okul zamanında kendi alanımda okuyan en çalışkan öğrenciydim. Öğrenciyken bile ameliyatları izlememe izin verdikleri oluyordu. 3. sınıf stajımı okulun araştırma hastanesinde yapıyordum. İç çekmemi durduramadım aklıma gelen hatıralarla. O çocuğa hiç bir müdahale yapmamıştım ben. Bunu bilen ve kanıtlayabilecek arkadaşlarsa tam tersini yapmıştı. En yakın dostum böyle suçlanmama göz yummuş hatta bu iftirayı o atmıştı. Daha sonra sevgilisinin yaptığını öğrenip, bunu söylediğimde o benimleydi dedi heyete. Onunla o gece hastahane bahçesinde olduklarını söyledi. Gözlerime bakarak. O gün o çocuğa bakmadığımı iğnenin vurulduğu saatlerde orada olmadığımı kanıtlayabilecek tek kişi.

Düşünürken bile bana nasıl böyle davranabildiklerini düşünüyordum. Onların bana yaptıkları o kadar iğrençti ki nasıl utanmadıklarını düşünmeden edemiyordum. Can dostum olmalarını bir kenara bıraksak ,bunu sevmediğin birine bile yapmamalıydın, vicdanları nasıl rahattı ki?

Eski neşeli ve dertsiz günlerimi özlüyordum. Sıkı çalışıp, ailem ve arkadaşlarımla eğlenerek zaman geçirdiğim. Geleceğimin istediğim gibi ilerlediği zamanları. Artık ne tekrar doktorluk okuyacak sabrım, ne başka bir meslek edinecek hevesim vardı. Uğradığım haksızlığı kanıtlamaya çabaladıkça ne kadar da iğrençleştiklerini hatırlıyorum. Olay daha da iğrençleşmeden okuldan atılmıştım zaten. Küçük bir çocuğa yanlış iğne yapıp belinden aşağıyı felç ettiğim için. Komikti gerçekten, okulun bana yaptığı iyilikle de herkes benim bıraktığımı sanmıştı.

Şimdi Hoseok dahiliye doktoruydu, sevgilisi ve asıl suçlu olan Jenniyse çocuk doktoru olmuştu. Namjoon da profosörlük için master yapıyordu. Hepsi mutluydu. Bense hayatı mahvolmuş eziğin teki oluyordum bu durumda. Ergenliğine geri dönmüş odasından çıkmayan eziğin teki.

Düşünmeyi kesmeye çalıştım ama durdurmaya çalıştıkça daha fazla düşünüyordum. Sinirle monitörü kapattım. Oyuna odaklanamamıştım zaten. Doktora sarıldığım ve onun yanında olduğum anlar dışında herşey eskisi gibiydi. Duygularım ve yaralarım asla iyileşmeyecekti. Sadece onun yanında unuttuğum şeyleri konuşurken düşünürken bile çığlık atmak istiyordum. Onun yanındayken eskiler aklıma gelmiyor sadece gelecekle ilgili düşüncelerim onun yanında ortaya çıkıyordu. Gelecekte benimle vakit geçirmesi. Gelecekte bana daha çok sarılması gibi düşünceler.

Masanın başından kalkıp uğraşacak bişeyler aradım sakin bir müzik açıp kitap okumaya karar verdim. Hala tıpla alakalı kitapları zevkle okuyordum. İleride bir işime yarayabileceğinden değil sadece doktorluğa olan özlemimi dindirebilmek için. Dikkatimi kitaba verdiğimde zamanın daha hızlı geçtiğini saate kayan gözüm sayesinde farkettim.