HAYAL GÜCÜ

1.Bölüm MEMLEKETİM

Her sabah olduğu gibi ev arkadaşım Aslı, yine beni o korkunç maskesiyle yatağımdan korkarak fırlamama neden oldu. Aslı kumral saçlı , mavi gözlü bir kızdı.Benim görüşümle de gayet güzeldi. gece yatarken hep kendimi korkmayacağım dememe rağmen her seferinde salatalıkla kaplı gözleri , beyaz maskesiyle kendime yenik düştüğümü kanıtlıyordu Aslı.
Aslı"Uyan artık çiğdem"
Aslı'dan adımı duyduğumda öfkem katlanıyordu. Bazen sinir bozucu olabiliyordu.
"Vazgeç artık şu huyundan her sabah beni böyle uyandırmak zorunda mısın?" Dedim.
Aslı ise benim aksime erkenden kalkar o iğrenç maskesini yapardı. Sonunda Aslıya dayanamayarak fırladığım yerden gözlerimi araladığımda kafamı sanki koca bir yükü kaldırıyormuş gibi kaldırarak saatin 7.25 olduğunu gördüm. Ne? Bu saatte mi uyanmıştım? Hafta sonu. O kadar sinirlenmiştim ki yerde duran ev terliklerinden birini alıp tam Aslı'ya fırlatacaktım
Aslı "Duur!" Değinde elim havada Aslı'ya atmak için bekliyordu. "Unuttun mu bugün bir yere gidecektik"
Nereye gidecektik biz ya? Uykudan kalkınca hafıza kaybı yaşamış gibi hissediyordum. Gece yat, sabah kalktığında hop gitsin aklındakiler.
O an hatırladım ki memleketimiz olan Denizli'ye gidecektik. Aslı terliği kafasına yemediği için şükrederken
Ben"Anaa! ben onu tamamen unutmuşum. Sen akıl mı bırakıyorsun insanda. Her sabah böyle yaparsan" dedim.
Aslı"Maskeme laf yok , hay sende yap yani" dedi.
" Aman kalsın.Benim yüzüm gayet güzel" dedim.
"Birkere ben yüzüm çirkin diye değil yüzüm güzel diye o maskeyi yapıyorum. Bakımlı olalım değil mi biraz." Dediğinde bende birşeyler söyleyecektim elbette
" Ben krem sürmesini sevmiyorum. Kendimi kötü hissettiriyor." Dedim.
Aslı'da sanki anormel birşey söylemişim gibi baktıktan sonra benim onu izlediğimi görünce garip dermiş gibi baktı. Aslı'yı izlemeyi bıraktıktan sonra odadan ayrılıp lavabonun karşısında ki aynaya şöyle bir baktım.
Ben kahverengi saçlı, kahverengi gözlü, bir kızdım sonra hemen hazırlanmaya koyulduk.
Aslının maskesinden belli olduğu gibi makyajınada çok önem veren bir kızdı. Uzun asırlar gibi gelen makyaj yapma faslı geçtikten sonra giyinmeye geçtik. Aslı kırmızı bir etek beyaz bir gömlek giydi. Bense pantolon üstüne renkli tişort giymiştim. Kılasik giyinmelerimizdi bu kıyafetler. Ben genelde rahat şeyler giymeyi seçerdim aslında. Aslı'da rahat kıyafetler giymeyi tercih ederdi ama şık giyinmeyi de geride bırakmazdı. Sonunda hazırlandık ve evi kilitleyip çıktık. Bugün memleketimize gideceğimiz için çok mutluydum. Oraya gitmemizin sebebi ailemizi ziyaret etmekti ama bizim için bir nedeni daha vardı. Bazen Aslı'ya her ne kadar kızsam da o benim yoldaşım, sırdaşımdı.
"Ne oldu, nereye dalıp gittin yine?" o an farkettim dalmıştım. Aslının sesiyle kendime geldim.
"Hiç"dedim.Ona düşüncelerimi açıklarsam ne kadar şimaracağı bildiğimden
"Memlekete gidince de yapmıycaksın değil mi o maskeni? " dedim.
Aslı "Gidince görürsün dedi. Yol boyunca Aslı ile sohpet ettik. Yalnız sohpet etmemiz taksideyken, ve otobüste devam etti. Okadar yani.
Sonunda Denizli'ye varmıştık.
Memleketimin kokusunu içime çektim. Aslı'da benden pek farklı değildi. Bu kadar anı biriktirdiğimiz memleketim acaba bizi nasıl karşılayacaktı?