SEYYAH(mektuplar) DÜZENLENECEKTIR

2

Ben yorulsam da seviyorum ışte. Elimde değil. Denemediğimi mi sanıyorsun? Çok denedim, o kadar çok denedim ki, artık kalbim bu yükü kaldırmıyor.
Kendime verdiğim bu zarardan nefret etmeye başladım Seyyah. Nasıl bir his olduğunu tahmin bile edemezsin! İçimde her gün daha kötü baş gösteren bu acının varlığını bile bilemezsin. Başkasına zarar gelmesin diye insanın kendisini suçlaması çok acizce..
Bunları bana yaşattığını bilmeden yaşıyorsun Seyyah. Hayatımı mahvettiğini bilmeden yaşıyorsun. Her gün kapımın önünden geçip bakıpta görmeden beni, çekip gidiyorsun...

Ayaklarım sana gelmek istese gelemez, sana seslensem dudaklarım kıpırdamaz, dokunsam ellerim uzanmaz ellerine ve seni seven kalbimde acınla uslanmaz.. Görüyor musun sana karşı ne kadarda acizim Seyyah?

Yağmur hafif hafif çiselemeye başladı şuan. Güneş aniden kayboldu gökyüzünden, sen de fark ettin mi? Bak şimdi çok hızlı yağmaya başladı yağmur. Evimin penceresinden sertçe içeri vuran rüzgar korkmama sebep oldu ama kalkıp kapatmadım penceremi Seyyah.
son anlarımda,hala vaktim varken herşeyi hissetmek istiyorum..

Hikayemi sana bir kaç kağıt parçasıyla anlatmayı bende istemezdim. Gelişen şartlar buna her ne kadar sebep olsa da seninle asla yüz yüze gelmeyeceğimi de biliyorum.
Her neyse.

Sana hir hikâye yazmak değilde seninle bir hikâye yazmak...
Belki bu hayatımı bir parça daha uzatabilirdi. Ama olmadı ve olmayacak, bunu biliyorum.
Nerden başlasam,ya da nasıl anlatsam bir fikrim yok.

Ama anlatmak istiyorum. Güneş usulca gökyüzünde yerini alırken, bulutlar çeyiz gibi etrafına serpilmişken anlatmak istiyorum. Odamın camından içeri sızan rüzgar ürkütse bile anlatmak istiyorum. Çiçeklerim susuzluktan kurusalar bile sırf yazılarım sana ulaşacak, bende onlar gibi bir kenarda düşüp kalacağım için bunları yazmak istiyorum. Çünkü bu gidişimde bencilce olmak istiyorum ve giderken arkamda sevdiğim kimse kalmasın istiyorum Seyyah.

Sen bile...

Defoluyorum...