CHAPTER 35

32K 1K 167
                                    

CHAPTER 35




DEMETRIUS' POINT OF VIEW




I clenched my fist in annoyance, I repeatedly pound the gate of their quarters but its no use because the main house was far from the gate. 


Its been more than a week since Drishti suddenly disappeared, she's pregnant and I don't have any fucking clue where to find her. Everyone is losing their minds trying to find any trace of where she is now.


"Luther, fucking come out!" I furiously called out.


Agad na hinawakan ni Sebastian at Lucas ang balikat ko upang pigilin ngunit agad ko silang tinulak palayo.


"Putangina lumabas ka 'dyan at kausapin mo 'kong gago ka!" Sigaw ko, ilang beses na kaming nilabas ng gwardiya at pinaalis pero hindi ako tumigil. I want to pound his face until he can't stand up anymore.


Bumukas ang malaking gate at iniluwa noon si Faris at Klaus, kasunod si Cassius at Luther.


Agad kong sinugod si Luther at sinalubong ng malakas na suntok sa kanyang mukha, he just smirked and pretended like nothing happened.


"Putangina, nasaan ang kapatid ko? Akala mo hindi ko malalaman ang ginawa mo? You fucking judged my sister without knowing the fucking truth!" I shouted violently.


Gumuhit ang pagtataka sa mata nila Faris ngunit nanatili ang ngisi sa labi ni Luther, "Am I wrong? Your sister is manipulative." Kalmado niyang wika.


I want to erase that smirk on his face, I hate how he look as if he doesn't care about my sister.


Mas lalong kumulo ang dugo ko sa sinabi niya, "Buntis ang kapatid ko, hinayaan mong umalis ng gabi na 'yon. Tangina paano kung may mangyaring masama sa kanya no--"


"Everything that happened between me and your sister is done the moment that she hid everything from me, I don't care anymore." Tugon niya, ikinuyom ko ang aking kamao at agad siyang kwinelyuhan.


Sinuntok ko siyang muli, agad kaming dinaluhan nila Faris at inilayo si Luther na umambang gaganti ng suntok. Hinila rin ako ni Seb at Lucas palayo sa kanya.


"You didn't let her explain! Tangina napakalaki mong tanga, hindi siya ang pumatay kay papa at sa mama mo!" Sigaw ko, hindi nagbago ang eskpresyon sa kanyang mukha at nanatiling parang walang pake at ayaw makinig.


Lumabas na rin si Lazarus at Maximo mula sa gate habang bakas ang pagtataka sa kanilang mukha, "What's happening here?" Tanong ni Maximo. His gazed immediately settled on us.


"Napakagago mo! Noong araw na unang nagkita si Drishti at mama mo sa Cebu, 'yon yung araw na muntikang mamatay ang kapatid ko mula sa kamay ng kalaguyo ni mama! Iniligtas ng mama mo si Drishti kaya nagkakilala sila ni papa. My father was broken that day, sinisisi niya ang sarili niya kung bakit muntikan gahasain si Drishti ng kabit ni mama. Yes, you heard me right, Fucker!" I explained. 

PSYCHOPATH #1: Luther Sylveria | Gunshot (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon