PSYCHOPATH #1: Luther Sylveria | Gunshot (COMPLETED)

CHAPTER 36

CHAPTER 36

NASH'S POINT OF VIEW

BAHAGYA ko siyang niyugyog, "Drish, please drink your juice." I pleaded.

Bagsak ang balikat kong napatingin sa kanya, she's still unresponsive. Kung hindi umiiyak ay tulala lamang ito na parang may hinihintay. 

Tapos noong binanggit ko ang pangalan ng kuya niyang si Trius ay bigla na lang siyang nagwala, hindi naman siya maturukan ng sedatives dahil sa pinagbubuntis niyang baby.

Its been two months now, I heard that Luther and his friends are doing their best to find Drishti. And I just found out from Nads kung ano ang nangyari, I wanted to punch Luther. Gusto kong gawin sa kanya ang ginawa niya sa akin noon sa resort.

I want to fucking punch his face until he can't open his eyes but I know I can't. I fucking knew and admitted to myself that he's stronger than me.

"A-Anak ko.." Mahinang usal ni Drishti isang araw, pinakatitigan ko ang kanyang mukha. She's sleep talking almost everynight.

Mukha itong binabangungot kaya kinuha ko ang kanyang kamay.

Agad niya itong mahigpit na hinawakan, "Shh.. I'm here, 'wag kang matakot." Mahinang usal ko at sinuklay ang kanyang buhok gamit ang aking daliri.

She's started crying, tears are dripping down her cheeks. Masuyo ko 'yong pinunasan, she's the kind of girl that doesn't deserve the wrath of this world.

"Don't cry please.." Mahinang pakiusap ko.

Hinalikan ko ang kanya noo, I've been with her for two months. Pinilit kong huwag ipahalata kay ate Nads at kay kuya Nathan ang madalas na pagpuslit ko at pagbisita kay Drishti dito sa Asylum.

Sa awa ng Diyos ay hindi naman sila nag-hihinala, ilang beses ko rin nakita si Trius at ang kuya nilang si Demetri na pabalik-balik sa mga hospitals at mga hotels na malapit sa Manila.

They are doing their best to find Drishti even though its been months. Para akong pinapatay ng konsensya sa tuwing maririnig kung saan dinala sila Trius ng paghahanap nila.

Drishti is suffering, hindi nila alam ang naging hirap ng babae na 'to sa nagdaang dalawang buwan. I hated myself for keeping her here and restraining myself from punching those stupid motherfuckers.

Gustong gusto ko silang saktan, kung ako siguro ang nasa posisyon ng babae na 'to ay matagal na akong sumuko. She was molested by her mother's other man, tapos ay namatay ang mama niya at sinisi siya ng kuya niya. Hindi pa doon natapos ang paghihirap niya, her father and his other woman was killed in front of her, at ang malala doon ay napagbintangan pa siya.

May ilalala pa ba 'don? Call me weak pero kung ako ang nasa posisyon niya ay matagal na akong sumuko. I wouldn't stand the loath and judgments of people around me. Lalo pa kung mahal ko sa buhay ang nanghusga sa akin?