MARİCHAT ~ Kaçak

Antrenman -28

Hellos my friend,
Hemen bölüme geçiyorum...

Marinette:

İçinden geçtiğimiz ağaçlara bakarken heycandan yerimde duramıyordum. Hızlıca yan koltuğumda arabayı süren Adrien'a döndüm.

"Geçen gittiğimiz yere gidiyoruz değil mi ?"

Adrien kafasını onay verircesine salladı ve arabayı yavaşça durdurdu. Burada inip biraz daha ilerlememiz  ve o muhteşem alana ulaşmamız gerekiyordu.

"Ben bagajdaki eşyaları alırım sende üstünü giyinip gelirsin ben orada giyineceğim."

"Pekâlâ."

Adrien arabadan indi ve arka koltukta bulunan çantalardan birisini aldı. Sonrada bagajdaki poşetleri aldı ve alana doğru ilerlemeye başladı.

"On dakika içinde burda ol Mari !"

Diyede bağırmayı ihmal etmemişti.

"Tamamm!!"

O gözden kaybolduktan hemen sonra aracın arka kapısını açtım ve benim kıyafetlerimin bulunduğu çantayı aldım.

Çantadan çıkardığım beyaz salaş tişört ve kapri tarzı taytımı hızlıca üzerime geçirdim. Son olarakta siyah spor ayakkabılarımı giymiştim.

Çıkardığım kıyafetleri çantanın içine koydum ve koltuğa bırkatım. Kapıyı kapattıktan sonra ön kapıyı açıp anahtarı aldım ve arabayı kilitledim.

Alana doğru ilerlerken bir yandan da saçımı küçük bir topuz yapmıştım.

Gözlerim hemen bir kaç adım ilerideki gri tişörtünü üzerine geçirmekte olan Adrien'a kaydığında resemen ağzımın suyu akıyordu.

Daha fazla dalmamak için kafamı iki yana salladım ve kendimi belli etmek için konuştum.

"Geldim ben!"

Adrien'ın bakışları bana kaydığında gülümsedi ve maskesini yüzüne yerleştirdi.

"Bende hazırım."

Suçluluk duygusu bir anda içimi kapladığında ellerimi arkamda birleştirdim ve kafamı yere eğdim.

"Şey...Adrien ben sana birşey itiraf etmeliyim."

Maskenin altındaki ifadeyi pek anlaymasamda bir kaç adımda yanıma geldi ve yüzüme baktı. Gözlerim büyürken aceleyle ellerimi havaya kaldırdım ve salladım.

"Sakın kızma ama."

"Söyleyecek misin Marinette?"

Düz ifadeli sesiyle iyice tırsarken kısık sesimle konuştum.

"Şey sanırım ben geçende öğrendiğim hareketleri birazcık unutmuş olabilirim."

Dudakları yana kırılırken bir adım daha attı ve tam dibime girdi. Elleri yanaklarıma buluştuğunda kafamı kendisine çevirdi.

"Güzelim bunu söylemeye neden bu kadar korktun ? Elbette unutman normal sadece bir kere denedin ve üzerinden zaman geçti."

Gözlerimi kaçırdım.

"Bilmiyorum bir an şey oldu işte."

Yavaşça eğildi ve yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Şimdi bu tatlılığının tadını çıkarmayı çok isterdim ama maalesef başlamamız gerek."

Sesi muzip bir şekilde çıkmıştı ve ekstradan yanaklarım kızarmıştı.

"Yaa uff utandırmasana beni."