MARİCHAT ~ Kaçak

İlk dans -7

Selammm miraculer arkadaşlarım bayramdan sonraki yeni bölümümüze geçebiliriz ve lütfen açma şansları olanlar medyayı dediğim yerde açabilir mi ? Teşekkürler

Marinette :

Kapının açılmasıyla beraber eş zamanlı gözlerimde büyüdü. Burası nerdeyse bir futbol sahası büyüklüğündeydi ve içerisi çok kalabalıktı ileride sahne benzeri bir yerde canlı müzik çalışıyordu. Ve insanların giyimlerinden ne kadar zengin oldukları anlaşılıyordu. Adrien kolumdaki kolunu bırakıp elini bileğimden kaydırarak elimi tuttu. İnsanlar kapıdan girdiğimizden beri sürekli bana ve birleşen ellerimize kayıyordu.

"İnsanların bana bakmasından nefret ediyorum !"

Bunu sitemli bir şekilde fısıldamıştım.

"Merak etme beni bir kızla görmeye alışkın değiller"

Eğilip kulağıma fısıldadığı sözlerle gözlerim büyümüştü.

Yine aynı fısıltıyla cevap verdim.

"Ne yani daha önce hiç sevgilinle böyle ortamlara gelmedin mi ?"

Bunu söylememle kaşları muzip bir şekilde havalandı.

"Sanırım bu ilk deneyimim olacak"

Kızardığımı hissediyordum yani daha önce hiçbir sevgilisiyle davet ya da benzeri bir yere katılmamıştı. Dur !

"Daha önce ciddi bir ilişki yaşamadın mı yani ?"

Yüzündeki muzip ifade yerli yerinde dururken kulağıma daha fazla yaklaştı.

"Ben pek ilişki adamı değilimdir"

Anladığım şeyle kaşlarım çatıldı ve gözlerim büyüdü. Muhtemelen insan içinde olmasaydık şuan onu pataklıyor olurdum -heh şaka adam benim üç katım-

"İğrençsin !"

"Ne ?! soruyu soran sendin ve bende cevap verdim"

Bıkkınlıkla nefes verdim.

"Ahhh neyse boşver gitsin"

O da bu muhabbetten sıkılmış olacak ki elimi biraz daha sıkı tutarak kalabalık olan salonda ilerlemeye başladı. İlerlediğimiz yere bakmıyordum bu yüzden yanlışlıkla birine çarptım. Çarpmamla beraber Adrien'da durmuştu. Çarptığım kişiye baktığımda beyaz tenli, kahverengi saçlı ve mavi gözlü gülüşü bana o adamı hatırlatmıştı...Alfonzo Walker hani Adrien'ın düşmanı olan.

Çocuk yamuk bir gülüşle bana baktı.

"Afedersiniz güzel bayan"

Bakışlarım Adrien'a kaymıştı ve çocuğu resmen gözleriyle dövüyordu.

"Sorun değil bende önüme bakmıyordum zaten"

Çocuğun gözleri Adrien ve benim birleşik ellerimize kaydı. Bakışlarından hiç hoşlanmamıştım.

"Size de merhaba Bay Agreste sanırım bu güzel bayan kız arkadaşınız"

Ben tam hayır diye cevap verecekken elimi bırakıp kendi elini belime yerleştirdi ve beni kendine çekti.

"Evet. Kız arkadaşım !"

Bunu onu uyarır bir şekilde tek kaşını kaldırıp söylemişti. Sanırım bir terslik vardı.

"Daha önce bu güzelliği neden insan içine çıkarmadığını anlıyorum sanırım..."

Birkaç saniyeliğine gözlerini üzerimde gezdirdi. Sanırım bu adamda utanma yoktu.