Kur Dashurohen Shkrimtaret ( Shqip )

20

Kur hapi deren pa syte e hirte te Vises, e cila qendronte perballe tij me gishtat e gershetuara me njeri tjetrin dhe me nje buzeqeshje te madhe ne fytyre.

Per nje moment ai filloi te mendoi se letren e kishte derguar ajo! Por pastaj u kujtua se ajo nuk dinte asgje qe ai ishte shkrimtar, ose ajo po bente te padituren, ai gjithmone dyshonte per cdo dyshim qe kishte.
I beri pershtypje se c'donte ajo ne pik te mengjesit ne shtepine e tij! Por tashme ishte mesuar me gjera te tilla, me femra qe i qepeshin mbrapa dhe gjenin shume lloje pretekstesh per te dal me te.
Ai i buzeqeshi dhe e shikon ne sy, ne ata sy te hirte si ditet me shi.

"Te zgjova?" e pyet ajo duke u perkedhelur

"Jo jo, isha zgjuar me kohe" thote Dilan, nderkohe qe tymi i cigares qe mbante ne dore i kalonte para fytyres.

"Mendova se meqe je i ri ketu, te dilnim te shikoje qytetin, te hanim ndonje akullore meqe eshte ngrohur koha ose te pijme dicka" thote ajo

"Doja te merresha me pune ketu ne shtepi, por ndoshta do me bente mire nje shetitje" ia kthen Dilan dhe futet brenda per te marr xhaketen, me pas sheh letren qe kishte lene ne tavoline, e merr dhe e fut ne xhep, me pas del jashte.
Po ecnin te dy me nga nje akullore me dore dhe ajo po i tregonte emrat e lagjeve, librarine, kishen, xhamine, teatrin, bashkine dhe shume gjera te tjera.

"Ulemi tek ai lokali?" e pyet ai duke drejtuar gishtin ng lokali ne anen tjeter te rruges.

"Si te duash" ja kthen ajo

Kalojne rrugen dhe ulen tek nje tavoline aty jashte.
Ai donte te bente dicka prandaj donte te ulej dike me te, donte ta vertetonte nese ajo ishte vajza e letres apo jo.
Kishin kaluar 15 minuta dhe ai akoma nuk kishte tentuar te bente gje, por durimit i erdhi fundi.

"Do me shkruash pak dicka ne kete leter?" e pyet ai dhe i ve perpara asaj letren e tavolines se ciles ja grisi nje cope ne cep. Nderkohe po nxirrte stilolapsin nga xhepi i xhaketes ai shikonte syte e saj te hirte qe po e shikonin me cudi.

"Cfare te shkruaj?"

"Shkruaj, nese nje dite do shuheshin yjet, hena dhe dielli do arratiseshin se bashku ne nje tjeter dimension, nese bota do shkonte ne dreq do me mjatonte te kisha ty prane dhe nuk do me interesonte aspak" thote ai ngadale ndersa ajo shkruante.

Mbasi mbaroi e shikoi akoma me e cuditur se ne fillim

"Kush e ka thene kete?" e pyet ajo

"E kam lexuar tek nje liber" ia kthen ai dhe i terheq letren nga dora.

"Dhe pse duhet ta shkruaja une?"

"Po ja sepse e kam zakon te ruaj nje shkrim cfardo qofte nga dikush me te cilen rri apo dal" ia kthen ai duke futur letren ne xhep.

"Je i cuditshem" thote ajo duke qeshur

Mbasi ndjeten edhe pak, dolen dhe u drejtuan per ne shtepi.
Teksa ecnin ne rruge ajo e shikonte nderkohe qe ai fliste, e shikonte ne nje menyre sikur e donte ne cdo fjale qe thoshte, sikur po e leshonte veten per t'u dashuruar pas tij.
Ishin m'u perballe shtepise se tij. U pershendeten dhe Visa filloi te largohej, ndersa Dilan ktheu kurrizin dhe nderkohe qe po drejtohej tek dera e shtepise degjoi nje porte hekuri qe u mbyll, ktheu koken dhe pa vajzen e shtepise perballe, e cila kishte ulur floket perballe fytyres dhe po ecte shpejt si gjithmone. Ai e shikoi per pak, pastaj u fut brenda duke menduar se mos ishte ndonje njeri i semure apo me probleme mendore.
U ul ne divanin poshte dritares dhe nxorri letrat per t'i krahasuar shkrimin mes tyre, por nuk ngjasonin fare, shkrimi i Vises ngjante si kembet e pules.
Qe ate dite kishin kaluar 4 dite.
Ishte mbremje.
Dilan po shkruante, kishte fikur driten elektrike dhe kishte ndezur nje llambe zjarri per t'i bere drite, sepse ashtu frymzohej me teper.
Nderkohe qe shkruante ai ndjeu nje zhurme qe vinte nga jashte shtepise. Doli dhe hodhi syte rreth e qark, por nuk vuri re asgje, ishte shume erresir dhe pervec disa bulkthave nuk degjohej asnje zhurme tjeter.
Ai mbyll deren dhe ulet serish ne karrigen perballe tavolines.