Kur Dashurohen Shkrimtaret ( Shqip )

23

Nderkohe qe ecte, mundohej edhe qe te mos bente zhurme, se mos terhiqte vemendjen e saj dhe do fillonte te vraponte, sic kishte bere nje here kur ai kish dashur t'i fliste. Nese ajo do vraponte, nuk do mund ta ndiqte dot sepse me tej ishte Visa e cila po ikte per ne pune.
U afrua aq sa zgjati doren dhe kapi krahun e saj. Ajo u tremb aq shume sa u mek dhe nuk nxorri asnje fjale, por kur pa fytyren e tij u qetesua per nje moment, me pas e kapi paniku se ai ishte aty. U mundua te shqitej nga dora e tij, e shtyu madje edhe e goditi me shkelm te kemba, por ai nuk beri ze derisa Visa u fut ne rrugen tjeter. Ne ate moment e terhoqi nga krahu duke u drejtuar per tek nje hyrje lagje.

"Me lesho ore idiot, i semure mendor" peshperiu ajo sikur beritste

"Do flasim pak bashke" i thote ai prere dhe shkurt

"Nuk kam se cfare te flas me ty manjak, me lesho" peshperin duke u munduar te shqitej nga ai, por ai e kishte shtrenguar fort, aq sa po e lendonte.

E mbeshteti ne mur dhe e kap nga te dyja kycet e dores. E mbajti ashtu derisa ajo u lodh se tentuari arratisjen.

"Mund te flasim?" e pyet ai me mirsjellje

"Fol vete, nuk kam cfare te them" ia kthen ajo duke kthyer koken anesh dhe ai perfiton duke e puthur ne qafe.

Ajo u terbua dhe filloi ta shante, por nuk kishte cfare te bente tjeter vecse te qetesohej serish.

"Mund te flasim?" e pyet serish ai me mirsjellje "Nese jo atehere do filloj tek buza" shton ai duke bere nje fytyre djallzore...

Ajo e shikon rrembimthi dhe syte i hapi sa nje poc, fytyra ju skuq dhe gati sa nuk u mbyt me peshtymen e vet "Dakort mund te flasim" ia kthen ajo dhe qetesohet plotesisht.

"E ben shpesh kete gje?" e pyet ai nderkohe qe mbante kycet e saj mes duarve.

"Cfare?"

"Qe i thua njerezve qe i do shume, se jane dashuria jote e madhe, qe i dergon letra dhe i ben te ndjejne" pergjigjet Dilan

"Po cdo dite" ironizon ajo

"E di sa kohe kam pa ja hedhur syte nje femre? 2 vite e gjysem, sepse nuk mendoja se do me donte dikush, nuk kisha me shpresa, pastaj vjen ti dhe ngjall shpresa te vdekura, ngjall brenda meje ate njeriun qe dashuron symbyllur, pastaj cfare ben? Largohesh"

"Pse cfare pret ti te bej? Keto letra i kam shkruar para disa viteve dhe t'i dergova, nuk i kam shkruar tani, tani nuk te dua, tani jam e lidhur me dike dhe eshte i bukur dhe me sy bojqielli" thote ajo plot inat dhe ul shikimon perdhe qe te mos dallohej se po genjente

"Po pra, edhe une jam Shekspiri" ironizon Dilan "Je shume e embel" shton me pas ai duke e veshtruar.

Ajo ngre koken dhe perplas shikimin e saj me shikimin e tij, syte e saj te mbushur plote jete shikonin dy sy te shuar dhe plot trishtim "Nuk bej per ty Dilan, une jam shuke e komplikuar, sot ndjej neser jo, pasenser nuk e di, do te lendoja edhe me teper" ia kthen ajo plot qetesi

"Me pelqen te lendohem nga ty, je e vetmja qe ke arritur te ngjallesh dashuri brenda meje, me lendo, jam mesuar, vetem lere dashurine te drejtoi" ia kthen ai.

Nderkohe qetesia po krijonte nje atmosfere romantike "Jo, me ler te qete. S'dua te kem te bej me ty" ia pret ajo duke beritur me peshperime.
Por ai nuk duroi me dhe e shtrengoi me fort duke e mbeshtetur te gjithen ne mur.

"Leshom" klithi serish ajo gati ne te qare nga inati "Po me vre..." ai i nderpret fjalen duke ngjeshur buzet mbi buzet e saj dhe me pas ia leshon kycet duke gershetuar gishtat me gishtat e saj.