Rebellious

Chapter 29

𝐈 𝐌𝐢𝐬𝐬 𝐘𝐨𝐮

𝘠𝘶𝘮𝘦𝘳𝘢

"Van natapos mo na 'yung ilang sequence sa isang gown?"

"Oo, natapos ko na."

"Ikaw Athena nakabit mo na ba 'yung ilang swarovski sa wedding gown? How about 'yung tahi sa likod na-check niyo na?"

"Oo natahi ko na 'yun kahapon pa, tapos 'yung swarovski crystals inaayos ko palang pero no worried matatapos ko na 'to."

"Miss Mera kailangan niyo pong iretaso 'yung nasa ilalim ng pangalawang gown, sturdy po kase ito baka po mapunit kaya mas mabuti na lang kong tatanggalin natin."sabi ni Bonie kaya't mabilis akong lumapit rito at chi-neck ang sira.

"Shit! Teka aayusin ko 'yan!"I said as I started to fix it's damages, like one week na lang bago ang kasal nina Shamara kung kaya't todo na ang effort namin ngayon para matapos lahat ng gowns.

"OMG Yumera Lim! Tapos na 'tong tux ni Fafa Hunter!"nag titiling sigaw ni Perci habang isinasayaw sayaw pa nito ang tux ni Hunter sa aming harapan.

Siya na kase ang gumawa 'non para daw mas mapabilis ang proseso habang kami nina Van ang gumawa sa mga gowns ni Shamara.

Time flies so fast that today is our last week and we need to finish everything dahil next week na ang kasal ni Shamara. One month na pala ang nakalipas pero parang kailan lang 'nong halos magkandaugaga kaming lahat sa pag tatahi ng mga ito.

"Thank you Pers pero please lang tulungan mo naman ako rito,"sabi ko.

"Ay wait lang let me see.."sabi nito saka niya ako tinulungan sa pangalawang gown ni Shamara, good thing natapos na namin 'yung wedding gown konting re-touch na lang at okay na okay na.

Natapos narin 'yung pangatlo at itong pangalawa na lang ang may sira dahil sa hindi maganda ang nakabit sa petticoat.

"Guys kumain muna tayo lunch na━I mean past lunch na, alauna na pala ng hapon!"saad ni Athena.

"Oo kayo na lang muna tatapusin ko lang 'to."sabi ko habang tutok na tutok ako sa gown.

"Yumera tara na lunch muna tayo mamaya na 'yan,"singit ni Pers pero ngumiwi ako.

"Promise tatapusin ko lang 'to susunod na 'ko."I said.

"Sige antayin ka na lang namin sa resto."dinig kong sabi ni Vanessa saka sila umalis, ilang saglit lang ay narinig kong biglang bumukas nag pintuan ng main door.

"Yumera ma━may bisita ka."I heard Vanessa said while here I am still busy doing my work without even looking at her.

"Sino raw?"

"Si━"before she could even answer me someone spoke,

"Yumera.."doon na 'ko napaangat ng tingin.

"Brandon..."mabilis naman akong napabaling kay Vanessa at tumango rito, Vanessa also nodded with her worried look before she left.

"Naparito ka, pasensiya na ha? Busy talaga ako ngayon."I tried to compose myself approaching him, Brandon didn't utter any word as he stare at me for almost a minute.

"Vanessa told me na hindi ka pa raw nag lunch, past one na Mera. Are you trying to kill yourself for not eating on time?"he hissed.

"Oo pero kailangan ko pa kaseng tapu━"he cut me off.

"Let's eat."he directly declared dragging me out of my building before he put me inside his car, ni hindi ko manlang nagawang mag protesta dahil sa bilis ng pangyayari.

Makalipas ang ilang minuto ay natagpuan ko na lamang ang aking sarili na nag lalakad papunta sa loob ng kanyang pad habang hawak hawak nito ang aking mga kamay.

"You need to eat."he retorted as he lead me towards his dining table only to find out that he already cooked something.

"Brandon━madami pa akong gagawin I can't stay here fo━"

"Hush, I already told Vanessa that I will borrow you for the mean time. Besides halos isang buwan tayong hindi nag kita, I wanted to see you."parang may humahaplos sa aking puso habang pinakinggan ko siya, alam mo 'yung miss na miss ko na siya pero dahil sobrang okupado ang isipan ko ay ni hindi ko siya natatawagan.

Now it is coming back to me, those days that I long for him...I miss his voice, his smile, his beauty and everything about him.

"Here, eat. I made that especially for you."he sweetly said, napangiti na lamang ako at nag simulang kumain ng kanyang niluto.

"How's it?"

"Good, magaling ka talagang mag luto simula pa lang."komento ko, ngumisi na lamang si Brandon habang pinagmamasdan niya akong kumain.

"Bakit hindi ka kumain?"

"Kumain na 'ko, besides nakakabusog kang tignan habang kumakain."he said making me blush.

"Are you blushing?!"

"I'm not!"I yelled.

"Yes you are!"pilit niya pero ngumiwi ako at pinagpatuloy ang aking pagkain hanggang natapos na 'ko. Akmang tatayo na 'ko para ilagay sa sink ang ang aking pinagkainan ng kabigin ni Brandon ang aking bewang at pinaupo sa kanyang kandungan. He wrap his arms around my waist resting his head on my back.

Thump.

Thump.

Thump.

Thump.

Heto na naman 'yung puso ko, I can feel my heart beat into rapid motion feeling his warmth embracing my whole body.

"I miss you."tatlong segundo, sa loob ng tatlong segundo mas lalong lumakas kumabog ang aking puso dahil sa mga katagang binitawan nito. Why are you doing this Brandon? Ang hirap mag pigil ng nararamdaman dahil sa ka-sweetan mo.

"Brandon teka,"sita ko rito pero mas lalo lamang niyang liningkis ang aking bewang kasabay ng pag hawak nito sa aking pisngi. His soft palms started to caress my jaw before he eventually claimed by lips ravishing them in just a split of second...

Mapusok. Malalim. Nakakarupok ang kanyang mga halik kung kaya't wala na akong nagawa kundi ang sumuko na lamang at nag paalipin sa init na kanyang iginagawad sa akin.

"Hmmm.."I moaned as I put the plate down caressing his nape down to his chest making Brandon groan in pleasure.

And with that I surrender to him once again.