Rebellious

Chapter 35

𝐍𝐞𝐰 𝐏𝐚𝐭𝐡

𝘠𝘶𝘮𝘦𝘳𝘢

"Mera sigurado ka na ba rito? I mean hindi ba biglaan?"

"Oo nga Miss Mera."

"Naku talaga Mera pagagalitan ka ni Pers pag nalaman niya 'to."napangiti na lamang ako ng pait habang pinagmamasdan sina Vanessa, Bonie, at Athena na nag mamaktol sa aking harapan habang heto hawak hawak ko ang aking mga bagahe.

We are now inside the airport, today I will finally return home to where I truly belong.

Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at sinabi ko na agad kina Athena na pansamantala ko munang lilisanin ang boutique para mag bakasyon sa Pilipinas. Vanessa and I decided to lie once again telling them that my father wants me to accompany him there kahit na walang kaalam alam si Papa na uuwi na ako.

"Come on, don't you remember my client tayo sa Pilipinas? I am leaving because I wanted to finish that project before taking a break. Tsaka mag babakasyon lang naman ako babalik ako ano ba."I said.

"Pero Mera mag iingat ka 'dun ha? Ma-mimiss ka namin."Athena mumbled.

"Ma-mimiss ka namin Miss Mera, please bilisan mo mag bakasyon."Bonie added in response before I pulled them into a tight group hug.

"Ma-mimiss ko 'din kayo, thank you for understanding my decision."I retorted.

"Siya, bago pa kayo ngumawa aalis na 'ko. Bye guys! See you soon!"I said waving goodbye before I disappear from their sight.

𝐌𝐚𝐜𝐭𝐚𝐧–𝐂𝐞𝐛𝐮 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐀𝐢𝐫𝐩𝐨𝐫𝐭

Halos mag e-eight thirty na ng gabi ng makarating ako dito sa Pilipinas━like FINALLY I am here after that long flight. Nang makalabas ako ng plane ay agad kong kinuha ang aking phone at tinawagan si Marius para kunin ako rito sa airport, noong una nga ay sobrang gulat na gulat ito pero dahil paubos na ang aking load ay agad ko siyang kinausap ng mabilis bago ibinaba ang tawag.

"Grabe ka Yumera, ang sabi ko sa'yo feel free to come home hindi 'yung feel free to surprise me like this."sermon nito habang nag d-drive siya papunta sa amin.

"Oo nga 'eh biglaan din kase 'yung pag o-offer sakin ng isang client ko na VIP. 'Eh hindi ko naman ma-hindian dahil malapit siya kay Papa kaya umuwi na lang ako para tapusin 'yung deal at para narin mag bakasyon rito."diretsong sagot ko kay Marius.

"Hanggang kailan ka rito?"

"Hanggang gusto ko, wala naman akong hinahabol na deadline 'eh."

"Ganun ba? That's good may kasama na 'ko sa wakas!"Marius exclaimed making me smile, pilit ko mang linalabanan ang sakit na nasa aking nadarama ay hindi ko parin makakalimutan ang nangyari 'nong isang araw.

I've been running from Brandon non-stop and I guess this is my turning point, my end game.

"We're here! Oh get ready ha, sigurado akong ma-susurprise si Dad pag nakita ka niya."saad ni Marius ng makarating na kami rito sa aming hacienda. Well if you we're confused, Marius also call my Papa 'Dad' ganun din ako sa Dad niya dahil sa sobrang close naming lahat.

"Tara!"he said dragging me inside our cabin, pag pasok namin ay agad akong iginaya ni Brandon sa loob at doon namin natagpuan si Papa busy sa pag pupunas ng kanyang shut gun, hobby niya kase ang mangolekta ng mga ganun ever since noong bata ako.

Tandang tanda ko pa nga 'nong minsan niya akong tinuruan pero hindi ko talaga gamay kaya I gave it up.

Just imagine this, retired general si Papa pero nang lumaon ng makapag retire ito ay nag tayo siya ng business kaya heto kami ngayon busy sa kanya kanyang passion namin.

"Dad! May surprise ako sa'yo!"mabilis na nag angat ng tingin si Papa at tumigin kay Marius kasabay ng pag lapit ko rito, Papa stared at me for a second before he eventually drop his shut gun and throw his arms around me.

"My princess! Oh gosh! I missed you!"he said carrying me like he used to do.

"I miss you too dad, miss na miss ko na po kayo."I said while crying.

"Hey don't cry!"Marius said but it's overwhelming me, bukod sa masaya akong nakauwi na ako rito at nalulungkot ako dahil kay Brandon.

The burden inside still haunts me like that, everything that I felt from that night comes back like a ghost.

"Langya! Miss na miss ko lang talaga si papa! Papa I miss you!"I said once again kissing my father's forehead.

"Miss na miss ko na rin ang prinsesa ko, sana naman tumawag ka para pinasundo kita sa airport. Pano pag napano ka ha? Baka multuhin ako ng Mama mo!"sermon ni papa kaya natawa kami ni Marius.

"Naku Dad sinabi mo pa, imagine tumawag na lang siya na sunduin ko na daw siya sa Mactan dahil nandito raw siya sa Pilipinas!"Marius exclaimed.

"Ikaw talaga Mera makulit ka parin, siya hali kayo kumain na muna kayo alam kong pagod kayo sa biyahe."papa invited us while he is leading us to our dining hall.

"Nathalie! Bring some food here, kakain sina Marius at ang prinsesa ko."sabi ni papa sa intercom.

"Right away General."

"Hanggang kailan ka rito Mera?"papa asked while I am busy eating some apple that came from the basket in front of us.

"Hanggang gusto ko pa, tsaka na-miss ko ang hacienda pati narin ikaw kaya I will spent my vacation as long as I want."I said as I try to smile even my heart is hurting, hutcha ang hirap pa lang mag panggap na okay ka.

"Aba edi okay 'yan, hindi narin ako kukulitin nitong si Marius na pauwiin ka."natatawang turan ni papa kaya pinaningkitan ko ng mata si Marius.

"Tatapusin ko lang po 'yung offer ni Mr. Zhang bago ako pansamantalang titigil sa aking trabaho papa, dito kase sa Cebu idadaos 'yung photoshoot nila para sa kanilanga advertisement."saad ko, saktong dumating ang aming mga katulong mula sa kitchen at inilapag ang mga bagong lutong pagkain. Kaya nag simula na kaming kumain nitong si Marius.

"Mr. Zhang? Teka hindi ba't nag t-trabaho ka din 'dun Marius?"

"Opo Dad, actually nasabi ko na kay Mera pero hindi ko naman ine-expect na siya rin 'yung kukunin nila para sa shoot."sagot ni Marius habang lumalamon.

"Teka kailan ba 'yan Mera? Samahan na kita if ever."sabi ni Marius.

"Next week ata sa mismong resort na ipapatayo, pero konting pictures lang naman ang kukunan."sagot ko.

"Ah, ganun ba, sige ba samahan na kita para after 'non mag go-golf tayo."sabi ni Marius.

"Oy that's good, you should spend your time having fun Yumera. Alam kong stress na stress ka sa Italy dahil sa dami ng trabaho mo, I will let Marius handle you for the mean time dahil pupunta akong Tokyo bukas para sa business trip."sabi ni papa kaya napa-pout ako.

"Kung kelan narito ako aalis ka, nag tatampo na 'ko pa."maktol ko.

"Hay naku, did I spoiled you a lot my princess to act this way? Hmm? Don't worry okay? I will get here soon as possible pagkatapos ng business meeting ko at sasamahan kita mag fishing sa favorite spot natin. Okay?"papa said, napangiti na lamang ako at tumango.

Well, I guess changes really means being happy without them knowing that I am trying to heal myself.