Hoofdstuk 15

3 0 0
                                    

Het is ondertussen alweer 6 maanden. En hij is nog steeds niet terecht. 'Wie is dat? Volgens mij gaat hij bij ons naar school.' Zegt Brooke als we in de stad lopen. 'Geen idee.' Zeg ik. 'Het maakt me ook niet uit.' 'Meid, je moet echt verder gaan met je leven.' Zegt Brooke. De jongen loopt onze kant op. 'Hi, ik ben Jake.' Zegt hij. 'Cyd.' Zeg ik droog terug. 'Mag ik misschien je nummer?' Vraagt hij. 'Zeg ja, zeg ja, zeg ja.' Fluistert Brooke in mijn oor. 'Eehhh....ja.' Zeg ik. 'Nice.'

'Weet je, misschien wordt het nog wel iets tussen jullie.' Zegt Brooke. 'Hhmmm.' Zeg ik.
'Oeh, zullen we hierin gaan?' Vraagt Brooke. 'Prima.' Zeg ik.

Als ik thuis kom krijg ik een berichtje. Ik hoop dat het Levi is, maar nee het Jake.

Jake: hi is dit Cyd?

U: ja, Jake?

Jake: Yep. Dus zullen we een keer afspreken?

Waarom niet, ik bedoel, ik heb toch niet veel meer te doen in mijn leven.

U: ja prima. Morgen 12:00 uur op het grote plein?

Jake: ja tot dan ;)

De volgende dag maak ik me klaar om af te spreken met Jake.
Als ik daar aankom, staat hij daar al op me te wachten.
Ik zit met mijn hoofd bij Levi, en Jake ziet dat. 'Waar denk je aan?' Vraagt hij. 'Oh gewoon... ik vind het wel een mooi stadje.' Lieg ik. 'Ja ik ook. Maar daar zat je niet aan te denken.' Hoe weet hij dat. 'Laat me raden. Een andere jongen?' Zegt hij. 'Hoe weet je dat?' Vraag ik. 'Oh gewoon. Maar was dit een fout?' Vraagt hij. 'Nee! Ik bedoel het is over tussen die jongen en mij geloof ik.' Zeg ik. 'Geloof je?' 'Ja, we zien elkaar niet, al 6 maanden niet, dus dat is over.' Zeg ik. Ik merk dat ik het moeilijk vind om te zeggen, maar misschien is het wel waar.

Het is 2 dagen later, en ik en Jake gaan vandaag weer afspreken. Ik heb er zin in. Het was de vorige keer heel gezellig met hem.
Deze keer gaan we naar een restaurantje, koffie drinken.
Als ik daar aankom staat hij er al (alweer). 'Hi.' Zeg ik. 'Hi. Weet je ik zat dus te denken, want jij zei dat je "ex" al 6 maanden niks meer van zich laat horen-' begint hij. 'Ja.' Zeg ik. '- nou was zijn naam toevallig Levi Fields?' Vraagt hij. 'Hoe weet je dat?' Vraag ik. 'Die flyer.' Zegt hij, en hij wijst naar een vermist flyer met Levi er op.

We hebben het heel gezellig, en voor ik het weet, zitten zijn lippen op de mijne. Het voelt anders dan met Levi. Minder echt.

Na 2 weken, heeft hij me gevraagd, en nu zijn we een stel.

Stay {dutch} Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu