Ik en Jake hebben nu al een paar maanden, en het is bijna een jaar geleden sinds Levi verdween.
Ik en Brooke hebben afgesproken in de stad, en zij staat er al (correctie ik ben gewoon altijd te laat). 'Hi.' Ik geeft haar een knuffel. In plaats van hi, vraagt ze: 'ben je gelukkig?' 'Wat bedoel je?' Vraag ik. 'Ik zie hoe je naar Jake kijkt. Hoe je naar Levi keek was anders. Met Levi was je écht gelukkig.' Zegt ze. 'Kunnen we het gewoon even niet over Levi hebben!' Ik merk dat het er heel hard uit komt en zeg meteen 'sorry.' 'Het geeft niet, ik snap het.' Zegt Brooke. 'We hebben niet zo lang, want hierna heb ik met Jake afgesproken.' Zeg ik. 'Dat is goed.' Zegt Brooke.
Even later als ik klaar ben met Brooke, komt Jake aan lopen. Hij geeft me een zoen. 'Hi.' Zegt hij.
We gaan aan het water zitten, en hij kijkt me ineens heel serieus aan. 'Wat.' Zeg ik. 'Ik hou van je.' Zegt hij. Ik glimlach en zeg: 'ik ook van jou.' Niet te geloven dat ik dat net zei. Hij geeft me een zoen.
We gaan samen naar mijn huis, en ik laat hem mijn garage huis zien. We gaan op de bank zitten, en kijken een film. Ik merk dat Jake op zijn telefoon zit, maar ik doe er maar niks aan. Na een kwartier zit hij nog steeds op zijn telefoon. Nu ben ik het zat. 'Is je telefoon nu belangrijker dan dit.' Zeg ik geïrriteerd. 'Ik vind deze film niet leuk.' Zegt hij. Nu wordt het al helemaal mooi, hij heeft deze uitgekozen. Ik besluit maar gewoon rustig de film verder te kijken, tot ik mijn moeder heel hard hoor schreeuwen. Is het nou blij, of bang.
JE LEEST
Stay {dutch}
Romance{plz don't go! I can't live Without you} Dit is het verhaal van Cyd Allen. Ze ontmoet een jongen tijdens Corona, en het klikt meteen. Ze weet alleen nog niet dat hij niet blijft.
