daybook

page:17

Şirkete geldiğim an ilk yaptığım şey üstümü değiştirmekti.
O kıyafetlerle çok bile dayanmıştım.

"Biliyorsun, Dazai-kun sanırım kaybediyorsun."

Atkısını boynundan geçirdiğinde odadan çıkıp koltuğuna oturdu.

"Ben kaybetmem,"

"Ya öyle mi? Birileri çoktan sevgili Chuuya'nla beraber bir gece geçirecek. Üstelik nasıl gülümsediğini bile gördün. Yakında Tachihara için endişelenmeye başlayacağım."

"Sorunları şiddetle halletmek istemiyorum."

"Yani biraz sonra Tachihara'yı odana çağırıp kafasına silah dayamayacaksın?"

Uzun bir sessizliği gülüşüyle bozduğunda derin bir nefes alıp yanındaki sandalyeye oturdum.

"Haklıydım, cidden!"

Cevap verememem onu daha çok güldürürken sadece kendine gelmesini bekledim.

"Bitti mi?"

"Sen gittikten sonra devam edeceğim, bitti varsayabiliriz."

"Ben gidiyorum."

Hâla ciddileşebilmiş değil ve bu sinir bozucuydu.

"Dazai-kun madem Chuuya-san için bu kadar ciddisin, onun güvenebileceği biri olmak için çabala."

"Neden?"

"Bir ilişkide en önemli kavram güvendir. Eğer Chuuya'san sana güvenmezse sevgisinin pek bir anlamı olmaz."

"Nasıl bana güvenmesini sağlayacağım ki?"

"Her şeyi ben söylersem ne anlamı kalır? Onu tanımaya çalış."

"Ah, denerim. Teşekkürle-."

Sözümün kesilmesinden nefret ederim ve bunu Tachihara yapıyorsa daha da sinir bozucu bir hâle geliyordu.
Kapıyı kapatmamış olmamız yüzünden bir takım şeyleri duymuş olabilir.

"Gel,"

"Beni çağırmışsınız Mori-san,"

"Evet, Dazai gidebilirsin artık. Giderkende kapıyı kapat ayrıca."

Gülümseyip beni kovduğunda bunun telefonu yüzüne kapatmamın intikamı olduğunu düşündüm.
Bir şey söyleme gereği duymadan odadan ayrıldığımda Tachihara'nın vereceği tepkiyi görmek için fazla uzaklaşmadım.

Yarım saat geçti.
Bu kadar uzun süren şey ne?

Koridorun sonunda, boş bir masanın yanında bekliyordum. Tachihara'nın odadan çıkmasıyla görüş alanıma Chuuya'da girmişti.
Neden herkes birbiriyle anlaşmış gibi davranıyor?

"Chuuya-san biraz bekleyebilir misiniz? Dazai-san ile bir şey konuşmam gerekiyor."

"Ha, neden?"

"Söyleyemem üzgünüm, hemen dönerim."

"İyi."

Kısa saçma bir açıklamadan sonra yanıma gelince gözlerimi üzerinde gezdirip konuşmasını bekledim.

"Dazai-san dışarıya çıkabilir miyiz?"

En üst kattayız aşağıya inmek bir ömür sürer.
Ama sadece Chuuya'nın merak etmesi için bile aşağıya inerim.

"İyi bir nedenin vardır umarım."

Tachihara'yı sevin çünkü çok tatlı