last page:35

2.7K 269 215
                                    

"Şunu okumayı keser misin?"

"Dazai romantik bir herif olduğunu bilmiyordum."

Gün boyu sesli okuduğu günlüğümden başını kaldırdığında dolmuş gözleriyle karşılaştım.
Sabahtan beri gülüyordu, her şeye farklı bir tepki vermişti ve artık daha fazla küfrediyor.

"Hey, neden ağlıyorsun?"

Baş parmağımla dolan gözlerinin altını sildiğimde oturduğu yatağın üstüne çıkıp yanına oturdum.

"Bilmiyorum, bu çok duygusaldı."

"Okuyup içini rahatlattığına göre onu artık yakabilir miyiz?"

Bakışlarımı kucağındaki deftere indirdiğimde göğsüme yumuşak bir yumruk attı.

"Hayır tabii ki, yakmıyoruz."

"Hadi ama,"

"Ayrıca koskoca yedi yıl beklemek yerine mafyadan ayrıldığın gün en azından cevap vermeme izin verseydin sadece dört yıl beklemiş olurdun aptal."

"Ciddi misin?"

"Evet, her neyse. Günlüğü yakmıyoruz. Son sayfayı benim doldurmama ne dersin?"

"Pekala, benimde yazacak bir şeyim kalmamıştı zaten. Sonra ne yapacağız?"

"Yerine bırakırız. Hem böylelikle her sayfa dolmuş olur."

"Tamam, beni fazla bekletme."

"Tabii ki Dazai Hazretleri."

Muzip bir gülümseme sunduğumda çekmecelerden bir kalem alıp masaya yürüyüşünü izledim.
Aynı zamanda ona emir verdiğim için söyleniyordu.

"Last page;

Geciktiğim için özür dilerim Bandaj İsrafi. Ve şey içinde üzgünüm, motosiklet mevzusu...
Onu senden daha çok sevmiyorum.

On beş yaşındayken ve on sekize kadar da duygularımı anlamakta zorlandım.
Sen ise kabullendiğim de siktir olup adını "Hain" 'e taşımıştın.
Bu yüzden ilk başta seninle birlikte olmam imkansız gibi görünüyordu.
Sen gittiğinde Petrus açtığımı söylemiştim; yalan değildi.
Üzgündüm ve hayal kırıklığına uğramıştım. Ama sonra kendimi senin gibi bir şerefsizle birlikte olmadığım için mutlu olduğuma inandırmaya çalıştım.
Tachihara muhtamelen seni sevdiğimi biliyordu ve bana senin beni sevdiğini söylemişti.
Şaka yaptığını sanıyordum yani benim hatam.
Küçükken düzgünce beni sevdiğini söyleseydin sana karşılık verebilirdim aptal.

Dur bir saniye, az önce yazdığım şeyler içinde üzgünüm. Sanırım sana hakaret etmek yerine duygusal ve güzel bir şeyler yazmam gerekiyordu.

Senin gibi betimle yapmakla uğraşmayacağım.
Sadece en başından beri seni sevdiğimi bil.
Ve sonsuza kadar da seveceğim tek kişisin. (Bir çocuğumuz olursa bu onun için geçerli değil.)

Yazan; Nakahara Chuuya."

Kısa süren bekleyişimin ardından masadan kalkıp kalemle ve defterle yanıma oturdu.
Kolumu beline doladığımda dudaklarımı pürüzsüz ve bembeyaz boynuna bastırdım.
Kokusu burnuma dolduğunda sırıtıp konuşmasını bekledim.

"Son notunu yaz Dazai,"

Kucağıma bıraktığı deftere bakıp elinde tuttuğu kalemi aldım.
Kendi yazdığı kısımları eliyle kapatıyordu.

"Ne yani ben okuyamaz mıyım?"

"Okuyamazsın tabii ki."

"Sen yazdığım 34 sayfayı da sesli bir şekilde okudun ama?"

"Bu bir nostajiydi, aynı şey değiller. Elim ağrımaya başladı Dazai biraz hızlı ol."

Eli son bir kaç kısmı kapatamıyordu ve o satırları okuyunca sırıtmamın yerine gülümsemem almıştı.

"Son not; Eğer çocuğumuz olursa ve onu benden daha çok seversen onu vurmak zorunda kalırım. Bunun dışında hâla diğer otuz dört sayfadaki gibi düşünüyorum. Seni seviyorum Nakahara Chuuya, her şeyinle.
Dazai Osamu."

Kalemi çekmeceye geri bırakıp defteri kapattım.

"Bunu açmamak üzere kapatıyorum."

"İki sene sonra tekrar okuruz."

"Asla."

Gülüp kollarını boynuma doladığında kucağıma yerleşti.
Kollarımı beline sarıp kafamı göğsüne yasladım.
Parmaklarıyla saçlarımı okşarken hatıralarım sırıtmama sebep olmuştu.

"Seni seviyorum süslü şapka ve aptalın tekisin."

Parmakları bu sefer saçlarımı hafifçe çekiştirdiğinde kafamı geriye çekip hayran olduğum gözlerine baktım.

"Bende seni seviyorum bandaj israfı, aptal olan kişi sensin."

Bu seferde ben gülüyordum.
Anın büyüsü o kadar güzeldi ki hayattan başka bir şey istemiyordum.
Tek istediğim şey artık benimdi ve mutluydum, daha fazlası açgözlülüğe giriyordu sanırım.

Defteri aldığımız yere bıraktığımda bunu bir süre sonra tekrar okumak isteyeceğini biliyordum.
Okuduğu için tekrar okuması benim için bir sıkıntı olmayacaktı bu yüzden kilitlemek gibi bir zahmete girmedim.

Yedi yıl sonra sonuç beklediğimden daha güzel.








Ve final!
Okuduğunuz icin teşekürler aşklarım🤧💕

daybookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin