♥♥♥Yet Another Plastic♥♥♥{COMPLETED}

♥ ♥ ♥Chapter 9♥ ♥ ♥

"Everyone have a special place they come to from time to time especially when their upset. My favorite is in his arms."

Selene's POV

Umuwi ako ng 4:00 pero hanggang ngayon hindi ko parin makalimutan ang sinabi ni Allina.

Am I that vulnerable para isipin nila na mahal ko parin si Lucas.
Am I that desperate para isipin nila na hindi ko kaya ng wala sila...

Maybe I am kasi kahit alam kong ginagawa nila saakin yun para mas lalo akong humina pero hindi ko mapigilan ang sarili ko.

Palaging sinasabi ng daddy ko na don't let the words get under your skin, pero I let the whispers bite me.

Mahirap sabihin sa sarili mo na huwag kang umiyak, na makakakaya mo lahat ng ito, kung alam mo sa sarili mo na totoo lahat ng mga salita na sinasabi nila.

It's hard to keep making that strong facade kung sa loob naman wasak na wasak kana.

Unconsiously dinala ako ng mga paa ko sa special place namin ni Rix, hinihiling ko na sana andito pa si Rix na sana masamahan niya ako..

Pero kagaya nga ng sinabi ko humling lang ako pero hindi ibig sabihin nito na matutupad ito, wala si Rix.

Napabuntong hininga nalang ako at tumingin sa buwan halfmoon baka tama nga si Rix ako si moon may pagkakataong buo ako meron kalahati, o minsan natatakpan ako.

Noon iniisip ko buwan ay parang buhay minsan tuwing masaya ka at mabait saiyo ang buhay feelingo buong-buo ka meron naman pag nasasaktan ka parang nawawasak ka at lumiliit at tingin mo sa sarili mo o pagnawawasak ang puso mo diba nahahati ito, at meron pang huli eclipse yung panahon na sumuko ka na at hinfi ka na lumalaban.

I guess I'm delusional but naiintindihan ko ang nararamdaman ng buwan at naawa pa ako sakaniya.

Nakaramdam ko ang isang pares ng kamay na unti-unting sinasakop ang beywang ko at ang mainit na hininga sa likod ng tenga ko sasapakin ko na sana ang tao sa likod ko pero narinig ko itong nagsalita.

"Moon? Gabi na ah, bakit andito kapa?" tanong ni Rix kaya napabuntong hininga ako ang malaman kong kilala ko pala ito.

"You know, kung hindi ka nagsalita kanina pinagsusuntok na sana kita  bakit ka ba kasi nangugulat gusto mo bang mamatay?" tanong ko kay Rix

Tumawa si Rix ng malakas at nag sorry umuwi daw kasi siya sa bahay niya para magpalit ng damit dahil naligo siya sa ilog at saka bumalik dito.

"You know moon, hindi ko pa alam ang number mo pwede ko bang makuha? Para kapag kailangan mo ako pwede mo rin akong matawagan." sabi ni Rix ng nakangisi alam kong hindi ko dapat pinamimigay sa mga taong hindi ko pa masyadong kilala ang number ko pero meron lang talaga sa sarili ko na naniniwala na wala siyang masamang gagawin saakin.

Binigay ko ang number ko sakaniya at sumandal ulit sa likod niya habang hinihimas niya ang buhok ko I am new to this feeling hindi ko pa ito kailan man nararamdaman.

Yung puso ko tuwing kasama siya parang bumibilis yung mukha ko palaging namumula kahit sa pag sasalita niya lang this feeling is very foreign but I want to continue feeling it I want to see if it will bloom into something pretty and beautiful.

And little did I know this feeling can change me forever.
                                                                  ~♥~