AN OMEGA FROM NOWHERE

Part32:خانواده

P.O.V:فلیکس
کلافه خودمو روی مبل انداختم پسره لجباز بده میگم یه روز نری اون شرکت کوفتیت یا منو ببر اهی کشیدمو دوباره به تخت خواب این روزام برگشتم هعی جیسونگی ای کاش نمیرفتی اگه میموندی الان منو تو روی اون تخت خواب نرم بودیم اون سیاه سوخته ذغال روی این مبل باورم نمیشه وقتی بقیه رو میبینه از این رو به اون رو میشه پسره ذغال میگم طلاق بگیریم میگه نه میگم بیا دوست باشیم میگه نه میگم جدا از هم زندگی کنیم بازم میگه نه بابا شاید چند روز دیگه اینم نشه کنترل کرد منو مارک کنه دیگه نتونم طلاق بگیرم اه اصلا حوصلم تو این خونه گندش سر رفت چرا روزای تعطیلم میره شرکت

اینجوری نمیشه خودم باید یه فکری به حال خودم بکنم پاشم برم پارک بعدشم ارایشگاه دیگه از این رنگ نارنجی هویجی خسته شدم ازجام پاشدم و لباسامو با یه جین و  هودی صورتی عوض کردم کلاه کپ سفیدمو روی سرم گذاشت وبعدش از خونه زدم بیرون یه تاکسی گرفتم  و به سمت ارایشگاهی که برای عروسیم با جیسونگ رفته بودم حرکت کردم وقتی رسیدم با لبخند از ارایشگر جوون خواستم تا رنگ موهامو به بلوند تغیر بده بعد از اینکه یک ساعت از عمرمو روی اون صندلی کوفتی گذروندم  کلاهمو گذاشتم روی سرمو  رفتم سمت پارک کوچیکی که به خونمون نزدیک بود و داشتم واسه خودم بستنی میخوردم که متوجه جفت رو به روم شدم پسر الفا جلوی دختر زانو زده بودو بندای کفششو میبست بعدشم با خنده بوسه ای روی پیشونی بلند دختر زدو دستاشو گرفت با احساس یک دست روی پام به پایین نگاه کردم متوجه پسر کوچولوی که منتظر بهم نگاه میکرد شدم با دیدنم یک دفعه شروع کرد به گریه کردن

فلیکس-چی شده کوچولو چرا گریه میکنی

جلوش زانو زدم چشمای کوچولوش از گریه قرمز شده

پسر بچه-تو بابام نیستی

فیلیکس-نه نیستم اشتباه گرفتی کوچولو

پسر بچه-بابامو پیدا نمیکنم هیونگ

فیلیکس-خوب گشتی

دوباره تو چشماش اشک جمع شد

پسر بچه-اره هیونگ هرجایی که بلد بودمو گشتم

فلیکس-گریه نکن گریه نکن لطفا کمکت میکنم پیداش کنی

پسر بچه-واقعا هیونگ؟

سرمو با لبخند براش تکون دادم

فیلیکس-اسم من فلیکسه اسم تو چیه

پسر بچه-ووک هیونگ چقدر اسمت عجیبه نمیتونم تلفظش کنم

فلیکس-فلیکس

ووک-سخته

فلیکس-تو صدام کن یونبوک

ووک-همون هیونگ کافیه

فلیکس-چند سالته ووک

ووک-شیش سالمه هیونگ

فلیکس-خب اخرین باری که باباتو دیدی کی بود؟