Cromulent

Kabanata 5

Ang kaninang muntikan ng ibato na cellphone ay parang gusto ko na talagang sadyaing gawin. Natawa ako sa paraan ng pag akusa niya sa akin. Sa gitna ng aking pagtawa ay kitang kita ko sa kanya kung paano siya natigilan.

"I never thought you were this funny pala!" Pagak akong tumawa.

"Do you like it?" Umaliwalas ang kanyang mukha.

Mas lalo akong tumawa. Ang kapal naman ng mukha nito!

"Yeah, grabe ang lt mo!"

I stopped myself mocking him, mukha na kasi siyang seryoso. And we're a total strangers to each others. Inayos ko ang aking sarili at muling binalik ang usual na reaksyon sa lahat.

"You again?" Maarteng sambit ng isang nakakainis na boses.

Agara akong napabaling sa babaeng masama ang tingin at nakaturo ang kanang kamay sa akin. Kumunot ang noo ko nang napagtantong kasintahan nga pala niya ito.

"Oh.. there she goes, again... and again.." Bulong ng lalaki na narinig ko at walang pakealam kung marinig ba iyon ng kanyang kasintahan.

Bumuntong hininga ako. "I'm sorry." Pagkatapos silang talikuran ay doon ko na nilabas ang aking malupit na irap. They can't see it naman, eh.

The day passed smootly. Kinabukasan ay hindi na namin alam ni Tita ang unang gagawin. It is my graduation day! We consume a lot of time on fixing my face and choosing a dress, I though the dress we bought on the passed day is the one I'm going to wear. Biglang nag bago ang gusto ni Tita.

"Tita tara na! Nag a-antay na ang Veda at mga Pontacio!" I shouted, preferring to Amae and Lawrence's family. Binaba ko muna saglit ang hawak kong cellphone para matingnan ang Tita kong mabilis pa kay Flash kung sumulpot sa harapan ko.

"How do I look?" She asked, botheredly. Tiningnan ko siya ng matagal mula ulo hanggang paa, para mukhang kapani-paniwala ang sa-sabihin ko.

"Hmm.." I started. Tumingin ako sa kanya at ngumiti. "You look stunning!" She giggled. Madali kaming lumabas. Kagaya nga ng aking inaasahan ay nasa labas na ang puting van nina Amae. Madali kaming pumasok ni Tita.

My lips parted when I saw the person sitting on my front. Lorenz, tito Lorenzo, tita Rissa and my Tita. Nasa likod kaming tatlo habang nasa pinaka unahan naman ang mama ni Amae at papa niyang nag ma-maneho.

I couldn't move. I didn't move. Afraid of making noise. Baka kasi bigla ko siyan masagi dahilan ng bigla niyang pag harap. Malamig naman sa loob ng van pero hindi ko alam kung bakit ako pina-pawisan. Hindi ako mapakali sa aking kina u-upuan.

"Kailangna mo ba ang makeup pocket, Jah?"

At dumating na nga ang kina ta-takotan ko. Ayaw kong mag salita ngunit seryoso naman ang mukha ni Tita. Bakit kasi hindi na lang niya ibigay sa akin ang bag para ku-kuhain ko na lang at hindi na kailangan pang mag salita!

"H-hindi." I coughed because I fucking shatter. "Hindi po, hindi naman ako pinag pa-pawisan." I lied. Sabi ko sa isang maliit na boses. Mabuti na lamang ay tumango lang si Tita at muli nang makisali sa usapan nilang matatanda.

Sa buong biyahe namin ay tipid lamang ang pag sa-salita ko. Hindi ako makapaniwala dahil sa buong biyahe rin namin ay napaka attentive ko. Bawat galaw ni Enzo ay talagang napapatingin ako. Nakakahiya!

"Ako mau-una ah." Sabi ni Amae. Nakarating na kami sa coliseum. Marami nang sasakyan at kalat na ang mga tao.

"Alangan ikaw nandyan eh!" Sarkastikong sagot ni Lawrence. Masama siyang tiningnan ni Amae saka na lumabas. It was my turned. I almost bumped my head on the roof of the car. Isang malambot na kamay ang naramdaman kong nakahawak sa aking ulo.