Cromulent

Kabanata 32

"Ayaw niyo po talaga akong samahan rito, Tita?" Muling subok kong tanong.

Marahan siyang umiling, "Walang tao sa bahay, Jah."

Ngumuso ako. Kanina ko pa pinipilit si Tita na dito na lamang matulog sa mansyon ngunit gaya nga ng sinabi niya ay hindi pwede dahil walang bantay sa bahay at walang kasama si Cookie. Nais ko sanang isama ang aso ko ngunit may allergy si Mama Susan sa aso.

"Inggat po kayo," Hinatid ko siya sa labas. Mula ay lumapit siya sa akin para mayakap at mahalikan sa pisnge.

"Ganap ka nang babae bukas, Jah." Emosyonal niyang aniya. "Sayang at hindi na naabotan ni Ate."

Biglang kumirot ang puso ko, "She's always with me po. With us, Tita."

"Right." She fixed herself. "Wag kang mag pupuyat ngayon, Jahzara ha? Alam kong mag u-usap na naman kayo ni Lorenzo mamaya." Natawa ako sa kanyang sinabi.

"Maaga ka pang gigising bukas. Hindi isang galawan ang pag ma-make up at pag subok sa lahat ng mga gown mo, Jahjah!" Pagalit niyang aniya.

Natatawa akong tumango, "Opo, Tita."

Pinag masdan ko muna ang sasakyan ni Tita makaalis bago tuloyan ng pumasok sa bahay. Huminga ako ng malalim ng makita ang napakalaking sala ngunit walang bakas kahit isang tao.

Kagaya ng sinabi ni Tita ay ang mga tao ngayon dito sa mansyon ay paniguradong tulog na.

Medjo natagalan pa akong makapunta sa aking silid dahil sa napakaraming pintoan. Nakakalito at nakakatawa dahil naligaw pa ako.

I took a half bath before finally going tuck myself on the bed. I was putting a lotion on my body when I heard a knock. Agad akong tumayo para mabuksan ang pintoan. Nagulat ako ng makita si Papa sa harapan ng aking pintoan.

"Matutulog kana ba anak?" Nag a-alinlangan niyang tanong.

Nakangiti akong umiling. I opened the door wider. "Pasok po kayo, hindi pa naman po ako matutulog."

Tumango si Papa, "I wanted to discuss an important things to you, Anak."

I suddenly became attentive. Seryoso ang mukha ni Papa ngunit ang mga mata ay punong puno ng sakit at pagsusumamo. Natigilan ako. He looked sick. Biglang bumilis ang tibok ng aking puso ng tumama ang aming mga mata. He looked like his been in pain for a very long time.

"I-Is something wrong po?" Kinakabahang tanong ko.

My father smile at me weakly. Mas lalo akong nagugulohan dahil sa pakiramdam kong may dinadamdam talaga siyang sakit. Iginiya niya ako sa aking kama. Umupo ako sa dulo ng kama habang si Papa naman ay nakatayo sa aking harapan.

Nanlaki ang aking mga mata ng lumuhod siya, "Pa?" Kinakabahang tanong ko ng makita may tumutulong luha sa kanyang pisnge.

"Papa?" Muling tawag ko. Kinuha niya ang aking kamay sa aking kandungan at dinala ito sa kanyang labi. Dahil sa emosyong nakikita ko ngayon sa aking ama ay kusang tumulo na rin ang aking luha.

"I-I'm sorry.." Umiiyak niyang sambit.

Umiling agad ako, "Matagal na po kitang pinapatawad, Pa. Tama na po ang hinanakit, Papa."

Nag anggat ng tingin ang aking ama. Marahan siyang umiling. Bawat lakbay ng luha sa kanyang mga mata ay unti-unti namang hinihiwa ang aking puso. Tatay ko siya, sa kanya ako nang galing at wala ako sa mundo kung hindi dahil sa kanya. I love him with all my heart, hindi ko kayang nakikita siyang ganito.

"I did something w-wrong, anak." Umpisa niya. "Something I know you would hate me forever."

Kusa ng tumulo ang aking luha, "Papa? Wala po akong maintindihan." Pagak na tumawa ang aking ama. Tawang walang laman na kasiyahan.