Cromulent

Kabanata 12

"Do you want me to drive?" Rinig kong tanong ni Kalas sa kanyang kaibigan.

Tiningnan ko ang mga kasama kong babae. Lahat sila ay tulog na. Si Amae ay nakasandal sa balikat ni Lawrence habang si Lawrence naman ay sa bintana nakasiksik. Gusto kong matawa sa kanilang ayos.

Hindi nag tagal ay dinalaw narin ako ng antok. Mataas na ang araw ng muli kong minulat ang aking mata. Gising na ang dalawa kong katabi ngunit busy naman sila ngayon sa kanilang cellphone. Nag anggat ako ng tingin sa dalawang lalaking kasama namin.

Si Kalas ang kasalukuyang nag mamaneho. Tiningnan ko si Enzo. Matiwasay siyang natutulog. Bahagyang nakaramdam ng awa sa dalawa. Wala pa kami sa kalahati ng aming biyahe, mahaba pa at grabe ang pagod na dulot nun sa kanilang dalawa.

We stop in a fastfood chain to eat. The two car already parked. Kami na lamang ang inaantay. Hindi pa sila pumapasok sa loob. Inaantay kaming makarating para sabay na ding pumasok.

"Are you okey?" Nag aalalang tanong ko kay Enzo.

He nodded at my question. "Yes. Why?"

"Hindi ba masakit ang ulo mo?" I asked, to be more specific.

"Which head?" Pilyong tanong niya.

Agad kong hinampas ang braso niya. Malakas siyang tumawa. Binilisan ko ang lakad ko para maiwan siya ngunit wala pang ilang segundo ay nasa tabi ko na siya, patuloy pa rin sa pagtawa.

Kasama ko pa din ang mga kasama ko sa kotse. Tahimik kaming kumakain. Ang dalawang lalaki lamang ang mainggay, may pinag u-usapang hindi namin naiintindihan. I have knowledge about it naman, but it just that it didn't catch my attention. So why would I force myself?

"Hey?" Muli nanamang tawag sa akin ni Enzo. Well, kanina ko pa kasi siya hindi pinapansin. Nag aalala na nga ako sa kanya tapos siya pa itong ginagawang biro ang sagot.

"Oy, wala pang sila pero may away nang na ga-ganap." Tukso sa amin ni Amae. Napako sa kanya ang mata ko. I rolled my eyes at her.

"Oh? Ano bang nangyari?" They're still pushing this topic!

"Come on man, tell us." May bahid na tukso sa boses ni Kalas ng sinabi niya iyon kay Enzo. Huminga ng malalim si Enzo. Katabi ko siya pero hindi ko siya tinataponan ng tingin, kanina pa.

I know I'm being childish. But, what would I do? I can't help it. Pinasok niya ang buhay ko kaya dapat handa siyang tanggapin ang mga flaws ko, at ganoon rin ako sa side niya. Kilala ko na siya bata pa lamang ako. Hindi na iyon mahirap intindihin para sa akin.

"Jah, sorry na kase. Promise pag masakit ang ulo ko, ikaw agad ang makaka alam." His whisper softly. Agad akong bumigay sa lambing ng boses niya.

Ngunit bago pa ako makasagot kay Enzo ay narinig namin ang walang hiyang words ng kapatid niya.

"Nagkaka ulohan na sila oh!"

Muntikan ko nang maibuga sa kanya ang iniinom kong coke. Dahil sa sinabi ni Lawrence ay agad naming narinig ang malakas na tawa ni Kalas. Gusto kong isubo sa kanya ang lahat ng manok para maitikom ang bibig niya. Some people are looking at us! Ang lakas ng tawa niya!

"Make him stop, Enzo!" Inis kong sabi sa kanya.

Agad na siniko ni Enzo si Kalas. Natigil ito sa kakatawa. He cleared his throat. Like nothing's happened. Back to usual self.

Kasalukuyan kaming lumalapit sa mga kasama namin ngayon. Me and Enzo back again to our usual treatment. Nagtawanan kami ng may sinabi siyang biro sa akin. Well, it's corny naman talaga. Nakakadala lang kasi ang kanyang tawa.