Cromulent

Kabanata 30

"A-akala ko hindi ka makakarating!" Mahina kong pinag ha-hampas ang dibdib ni Enzo. Walang ginawa si Enzo kung hindi ang tumawa ng tumawa lang. Muli niya akong hinihila palapit sa kanya.

"Nakakainis to!" Mangiyak-ngiyak kong sambit.

"Sorry na, baby." Malambing niyang sambit. Masama ko siyang tiningnan. Naiiling si Enzo sa akin.

Kusang akong bumitaw sa kanya ng na pansin na karamihan sa dumadaan ay nakikinood. Ang iba naman ay kinukuhaan kami ng litrato. This man beside is very well-known during his senior year here in Tarvis. Tanging si Landon lamang sa kanilang lima ang naiwan rito sa Tarvis.

"Oh my gosh!" Singhal ko at mabilis na lumayo kay Enzo. I was so stunned when I saw people smiling at us.

Umayos ako ng tayo. Nahagip ng aking paningin sina Lucas at ang kanyang mga kaibigan na nakatingin pa rin sa amin. Agad akong bumaling sa kanila. They are now nodding at me.

"Pakilala kita sa kanila," Mahinang sambit ko kay Enzo.

Tumingin ako sa kanya. Nagugulohan niya akong tiningnan. Hindi ko na pinayagan pang magsalita. Basta ko na lamang siyang hinila patungo sa direksyon nina Lucas.

We stop walking when we already near them. Muli akong nag anggat ng tingin kay Enzo. Pinasadahan niya ng tingin ang apat na lalaki. Hanggang sa kusang tumigil ito kay Lucas. Nagsukatan sila ng tingin.

I don't understand their expression but I'm pretty sure Enzo looked so serious. His jaw clenched. And Lucas also did the same.

"Uhm.." I started. Trying to get the attention of two guy. Si Lucas ang kusang unang nag iwas ng tingin. "Enzo? This are my friends." Umpisa ko.

"Lorenzo Amsedel Pontacio," He said. "Jahzara's boyfriend."

Nagulat ako ng lumapit si Enzo sa kanila at isa-isa siyang nakipag kamayan kay Charles, Edward at Andrew. Guminhawa ako ng tinggap rin ni Lucas ang nakalahad na kamay ni Amsedel sa kanyang harapan.

"Thank you for accompanying, My Jahzara." Enzo said in monotone. Kay Lucas siya nakatingin ng sinabi niya iyon.

Sa hindi malamang dahilan ay nakakaramdam ako ng hindi magandang enerhiya na nang ga-galing sa dalawa. Pakiramdam ko'y pag wala ako rito ay baka kanina pa sila nag su-suntukan. And the Martiano boys also noticed it.

Halos tumagal kami ng ilang minutong nakatayo rito. Walang balak na mag salita sa kanila. Huminga ako ng malalim. I coughed. Agad kong naagaw ang atensyon ni Enzo ngunit nahagip rin ng aking paningin ang mabilis na baling ni Lucas sa akin.

"Mag ga-gabi na," Pagak akong natawa. "Uwi na tayo."

Lumapit si Enzo sa akin at agad akong hinawakan sa bewang. Ang kanyang malapad na palad ay walang kahirap hirap sakopin ang aking maliit na bewang. Pinasadahan ko ng tingin ang aking mga kaibigang lalaki.

"Inggat kayo ah?" Paalala ko sa kanila. Sunod-sunod silang tumango. Bumaling ako kay Lucas na hindi gumagalaw sa kanyang pwesto.

"You take care, okey?" Nakangiting sambit ko.

Umawang ang kanyang bibig. Bumaling ako kay Enzo na mariin ang titig sa akin. Tila'y lalamotin ako ng amoy sa kanyang mga mata kung hindi ako mag i-iwas ng tingin.

Niyakap ko ang tagiliran ni Enzo para mahila na siya. Bago pa kami tuloyang makaharap sa kanyang sasakyan, Andrew tapped Lucas shoulder.

"Bakasyon niyo na ba, Enzo?" Tanong ko.

Umiling siya sa akin. Wala sa mood.

Napangiti ako ng pinag buksan ako ng pintoan ni Enzo. I miss him, big time. Susulitin namin ang Sabado at Linggo. Dahil pagdating ng Lunes ay abala na ang lahat para sa aking engrandeng debut. Kahit hindi ko gusto ay na featured sa isang sikat na magazine rito sa bansa ang tungkol sa aking debut.