Bir Umut

29. Bölüm

 ARYA'DAN*

Ne mi oldu? Neden mi bu kadar ağladım? Hepinizin kafasında bir çok soru işareti var biliyorum.

Konu abim... Şimdi ne alaka diyeceksiniz.

En son o fotoğrafta gördüğüm kisi, abimin bana günlerce anlattığı, ilk defa birinden bu kadar hoşlandığını söylediği kızdı. Yanındaki de yeni sevgilisi...

Onu görünce abimin durumunun kötü olduğunu biliyordum. Haberi olduğunu ve evde kendi kendini paraladığını.

Yaklaşık iki saattir onun odasında oturuyoruz. Hiç bir şey konuşmadık, sadece ona sarıldım. Ağlamıyordu. Ama içindeki fırtınayı ben bilebiliyordum, onu herkesten iyi tanıyordum.

Abim benim her zor durumumda arkamı kollayan insandı. Birbirimizin yeri hep ayrıydı. Yeri gelince kavga da ediyor olsak o bu hayattaki en değerli varlığımdı. Şuan elimden hiç bir şey gelmiyordu. Unutturmaya çalışsam bir anda olmazdı. Kızı da çocuk gibi ayırmaya çalışamazdım, neden o çocukla çıkıyorsun diyemezdim. Tek bildiğim şey abimin üzülmesini istemediğimdi. Kolay kolay üzülmez güçlü durmaya çalışırdı hep. Şuan ağlamamak için kendini tuttuğu gibi...

"Kalk hadi film gecesi yapalım" dedim sessizliği bozarak. Moralimiz bozuk olduğunda genelde film izler ya da sahil kenarına inerdik.

"Abim benim" dedi yutkunarak. "Sonra yapsak olmaz mı?"

"Ben aşağıdan abur cubur alayım. Sen de bilgisayara geç film seç. Hadi." dedim ve onu dinlemeden aşağıya indim.

Annemle babam uyumuşa benziyorlardı. Oturma odasında yoklardı.

Hemen bir kaseye patlamış mısır doldurdum. Kola ve cips de alıp yukarıya çıktım.

"Eveet ne izliyoruz? Nefesini Tut? Çok duymuştum bunu hadi başlat" dedim ve izlemeye başladık.

Onun yüzünü güldürmek için arada film hakkında yorumlar yapıyordum. Ağzına patlamış mısır dolduruyordum.

Biraz filme daldığını hissetmiştim. Uykum çok gelmişti ama biraz daha dayanabilirdim.

"Bu adamın gözleri görse neler yaparmış" dedi.

Güldüm.

Film bittiğinde onun da uykusunun geldiğini hissettim.

"Hadi yatalım" dedi.

Kaseleri mutfağa götürdüm. Odaya geri geldiğimde yorganını açıp yatmaya hazırlanıyordu.

"Abi, seni çok seviyorum. Ağlamak üzülmek yok. Hayırlısı ne ise o olur zaten. Hemen yelkenleri suya indirme. Iyi geceler." dedim.

Abim yanıma geldi ve uzunca sarıldık.

"Ben de seni seviyorum cadı" dedi.

Kapıyı kapattım ve odama geçtim. Uzun bir süre sonra telefonumu elime alacaktım. Açık konuşmak gerekirse hiç telefonum veya arkadaşlarım aklıma gelmemişti. Abim dışında bir şey düşünmüyordum.

37 Cevapsız arama ve 87 yeni mesaj vardı.

Bütün arkadaş grubum aramıştı. Beni merak etmelerini anlıyordum aslında, normaldi yani. Ama kendime de hak veriyordum.

Aslı'yı aradım.

"Alo, Alya iyi misin? Kızım niye bakmıyorsun telefonlarına"

"Kanka iyiyim. Merak etme."

"Noldu birden gittin. Hiç bir şey de demedin."

"Abimle alakalıydı durum. Yarın buluşuruz anlatırım size de. Siz ne yaptınız?"