İyi okumalar ♥️♥️♥️
•••••••••
Ruhen bir şeylere teslim olduğunuzu hissettiğiniz o an, benliğinizi yitirmeye başladığınız andır. Her teslim oluş, karakteristik bir kayıptır. Ben barlasa teslim oluyordum. Hemde ruhen...
Kolum , Barlasın koluna dolanmış ve öylece ilerliyordum. Zihnim aşırı doluydu ve ne düşünmem gerek bilmiyordum.
Nasıl olacak? Nasıl alacağız tamamen fiyasko. Basit olan Murat Sergüven denilen adamdaki bronşlar gibi geliyordu. Ben profesyonel değildim, diğer işleri boyumu aşıyordu.
"Bu kadar gerilme Melisa." Barlas dudaklarını kulağıma yaklaştırarak konuşmuştu. Gerildiğimi biliyordum ama Melisa demesi bunu üçe katlamıştı.
"Sevgili umut ağabeyim, sus ve yürü. Sakinim ben." Gözlerini yüzümde gezdirdi ve kaşlarını alayla kaldırdı.
"Ben seni sustururdum da ortam uygun değil kardeşim." Gözlerimi devirdim ve yürümeye sessizce devam ettim.
Devasa kapıya geldiğimizde duraksadım ve elinde kağıtla dikilen takım elbiseli adama gülümsedim.
"Hoşgeldiniz efendim," barlas elimi susmam gerektiği anlamında sıktı ve cevapladı.
"Hoşbulduk, Melisa ve Umut bayer." Adam gözlerini elindeki kağıda indirdi ve bir şeyler karaladı.
"Güzel bir akşam geçirin efendim." Dedi ve elleriyle kapıyı işaret etti. Başımla selam verdim ve ilerlemeye başladık.
"Şimdi dişiliğini kullanman gereken kısmı anlatıyorum. Dikkatli dinle. Murat Sergüven ile nasıl yaparsın bilmiyorum ama çantasının düşmesini sağla. Çanta otomatik kilit olduğu için düştüğü gibi açılacak ve içindekiler dağılacak. Sana kızmaması için kibar ve güzel kız rolünü oyna ve toplamasına yardım et. O sıra bronşu al."
Kendimi mit ajanı gibi hissetmem normal ise , şu an da tam olarak öyle hissediyordum. Korku her an yanımdaydı ve yakalanma düşüncesi beni tedirgin ediyordu. Nasıl yapmalıydım ve ne yapmalıydım hepsi zaten grubumuzun beyni Barlas tarafından planlanmıştı. Bize düşen uygulama kısmıydı.
"Oturunca soru sormazlar . Hepsi egolu ve kendini beğenmiş insanlar." Başımla onayladım ve etrafı inceledim.
Kocaman bir sahne ve yüzlerce masa vardı. Üst katı olduğunu balkon tarzı yapılardan anlamıştım. Buram buram zenginlik kokan bir mekandı.
"Sahnede ki görevliyle konuşan adama bak. Hedefin orada." Gözlerimi hızla bahsettiği yöne çevirdim.
Esmer, sakallı ve uzun boylu bir adamla karşılaştım. Takımı jilet gibi üzerine oturmuş ve fiziğini ortaya sermişti. Gülmeden konuşuyor ve ciddiyetini belli ediyordu.
"Uuuuu, yakışıklı biri." Dedim ve gülümsedim.
Birden kolumun sıkılınca kaşlarımı çattım. Barlas ateş saçan gözleriyle bana bakıyordu.
"Ne yapıyorsun be bırak kolumu!" Ses tonumu ,kimse duymasın diye kısık tutmaya çalışmıştım.
"Gözlerini yuvalarından söker, köpeklere veririm Armina." Neye sinirlenmişti şimdi bu. Yakışıklı dememe mi? Ee görünen köy klavuz istemezdi.
"Hedefine odaklan. Tipe değil." Başımla onayladım ve önüme döndüm.
Kolumu bıraktığında yerini sızlama aldı. Beraber bir masanın önüne geldik ve selamlaşarak oturduk.
Yoğun parfüm kokusu burnumun direğini sallandırırken parmağımla kaşımamak için kendimi zor tuttum.
Masada sohbet dönerken bakışlarımdan Murat denilen adamı bulmaya çalıştım. Görünürde yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIRLAR DÖNGÜSÜ
Teen Fiction"Elim kalbine değse, acır mı canın? Hayır diyeceksin ama Elim senin kalbinde. Her geçen gün biraz daha acıyorsun. Her geçen gün çok fazla ölüyorsun." "Her geçen gün senin kalbinden can buluyorum ve bu hiç doğru gelmiyor. Alnına dayadığım bu silah v...
