DELİKANLI KIZ/TAMAMLANDI

11.BLM

İyi okumalar🌙🌙

_________________________________________________________

5 gün sonra

Yazardan

5 gün olmuştu bütün herkes Burçenin uyanmasını bekliyordu. Ne kalbi duruyordu, ne de uyanmaya dair bir hareket veriyordu. Bir melek gibi yoğun bakımda uyuyordu sessizce.

Kimse ümidini kaybetmemeye çalışıyordu. Doktorlar onun için seferber olmuşlardı. Hergün bir doktor kontrolünü yapıp sanki duyuyormuş gibi artık uyanmasını söylüyorlardı. Ailesi 5 gündür uykusuzca camdan melekler gibi uyuyan kızlarını bekliyorlardı. Onsuzluk çok kötüydü. Eve gittiklerinde bağırış yerine sessiz çığlıklara vardı.

Burçenin arkadaşları ise hergün okuldan sonra onu ziyarete gelip sessizce ağlayıp gidiyorlardı.

_____________🌙

Burçeden

Buz gibi bir yerdeydim. Etrafımda kristal buzlar vardı. Neden başka kimse yoktu?
Sonra gökyüzüne bir güneş çıktı ve bütün buzları eritti. Buzlar erirken benim de vücudum yanmaya başlamıştı. Alevler içinde yanıyordum sanki. Sonra bağırarak kendimi bir hastanede buldum. Annem ve babam oturmuş ağlıyorlardı.

Abimler ise bir camdan içeri bakıyorlardı. Beni farketmemişlerdi.
Annemin yanına çömeldim ve ellerini tutmaya çalıştım. Ama olmadı. Kendi elim görünmez oldu. Neden tutamıyordum.
Babamın yanına gittim. Fısıldayarak'lütfen uyan'diyordu. Kimdi bu uyuyan.

Beni neden görmüyorlardı. Kafamı yemek üzereydim. Abimlerin ortasına geçip baktıkları yere baktım. Uyuyan kişiye. Bu benim bedenimdi.Ama ben burdaydım işte. Cem abimin gözlerine baktım. Kıpkırmızıydı gözleri ağlamaktan şişmişti.Ben mi bu hallere getirmiştim onları. Kafamı sallayıp bağırmaya başladım ama hiçbiri duymuyordu beni, görmüyorlardı.

Sessizce ordan ayrıldım. Yoğun bakıma girdim. Bedenimde hafif çizikler vardı. Kalp ritmim normaldi. Serumlar yavaşça kanıma karışıyorlardı. Bedenimin üstüne sırtüstü uzandım ve gözlerimi kapattım. Benim bunu onlara yaşatmaya hakkım yoktu. Uyanmam gerekiyordu.

____________________🌙

Efeden

Günlerdir güzelimin başında çaresizce bekliyorduk. Hiçbir hareket etmiyordu. Ama kalbi düzenli atıyordu. Keşke onun yerine ben orda olsaydım. Çok zordu. Onun sesini duyamamak çok zordu. Ne okuldaki derslere gidiyordum. Ne de doğru düzgün birşey yiyiyordım. Sadece camdan bir ümitle meleğime bakıyordum. Ona birşey olırsa ben yaşayamam.

Yağmurların geldiğini görünce son kez camdan bakıp onlara döndüm. Hergün okul çıkışı gelip bir hareket olup olmadığını soruyorlardı. Onlar bizden daha kötü gözüküyorlardı. Çünkü bizden çok onlarla vakit geçirirdi Burçe. Yağmurun ise hergün gözyaşlarını görmek içimi daha fazla yakıyordu.

Yağmur kısık sesiyle babama dönüp"Bir hareket var mı?"diye sordu. Babam kafasını iki yana sallayınca hepsinin tekrar gözleri dolmuştu. Yanımdaki cama geçtiklerinde geri çekilip koltuğa oturdum. Saatlerce izlediler Burçeyi. İçimden gülümsedim. Burçe böyle güzel arkadaşlara sahipti.

Yağmurun sesiyle heycanla oraya ilerledim. "Pa-parmağını oynattı. " Dedi titrek bir sesle. Hemen bakışlarımı cama çevirdim. Yavaşça parmakları oynuyordu. Herkes buraya toplanmıştı. Cem bağırarak doktorlara haber verince doktor hemen içeri geçti ve kontrol etmeye başladı. Bize bakıp gülümsedi. Gözlerimi Burçeye çevirince gözlerini açmış yukarıdan ona bakan doktora bakıyordu.

Uyanmıştı işte.

___________________________🌙

Burçeden

Gözlerimi yavaşça açıp karşımda beyaz önlüklü. Siyah saçlı ve cam gözlükleriyle bana gülümseyerek bakan doktora baktım.
"Burçe hanım uyanmanıza çok sevindim"

Ağzımı konuşmak için açtım ama sesim çıkmayınca geri kapattım. Doktor bunu farketmiş gibi hemen ağzımı açtırdı ve bir kalemle kontrol etmeye başladı. Benden sonunda ayrılınca gözlerimi etrafta taradım ve camdan bana bakan ağlayarak gülümseyen ailemi ve arkadaşlarımı gördüm. En son hatırladığım şey korna sesi ve bedenimdeki acılardı.

Bende onlara yavaşça gülümsedim ve doktora gözlerimi çevirdim. Bana dikkatlice bakarken yutkundu ve gülümsedi.
"Burçecim.Söyliyceklerime şaşırabilirsin fakat kendini yormanı istemiyorum. " Deyince kafamı hafifçe salladım. Neden konuşamıyordum peki?

"5 gündür hareketsizce uyuyordun." Diye söze başlayınca şaşkınca ağzımı açtım. Nasıl yani ben beş gündür aralıksız uyuyormuydum. Ama hâla uykum vardı. Doktoru dinlemeye başladım"Bir arabanın sana çarpmasıyla beynine büyük bir darbe almışsın. "Dedi.Kafam gerçekten çok ağrıyrdu.

Sonra susup camdakilere bir işaret yapınca kapı açıldı ve bütün ailem bana gözler yaşlı bir şekilde etrafıma dolandılar.
Doktor babama dönüp derin bir nefes alıp" Size söylediğim gibi uyansa bile birşeyler ters gidebilirdi. "Diyince babam burukça gülümseyip bana bakarak kafa salladı.

Herkes dikkatini doktora verince konuştu" Burçe konuşma yetisini kaybetmiş. "Diyince boğazıma yumru oturmuştu.
Annem hıçkırıklarla ağlarken Efe zorlukla konuştu" Ya-yani kardeşim birdaha konuşamıyacak mı? "

Diye sordu. Doktor tekrar söze başladı"Bunu zaman göstericek aslanım. Kardeşin güçlü bir kız. Belki birkaç gün belki birkaç hafta veya hiç konuşamıyacak. Ama net bir bilgi veremem. "Dedi.

Gözlerimdeki yaşlar yanağımdan akarken sesimin çıkmayışı beni deli ediyordu.

Peki ya bundan sonra asla konuşamazsam?

____________________________🌙

Yb attım.

Oy verin bb

Bölüm nasıldı?