Chaz's Innocent Victim (COMPLETED)

Chapter 6

Kakauwi ko Lang galing sa pag jogging. Sabay na din kaming umuwi ni Wilson, ay este, Sonia pala. Napapailing na Lang ako sa tuwing naalala ko Yung nangyari kanina.

Ayaw pa niyang sumabay umuwi sakin dahil nang mapadaan kami sa playground nang subdivision namin, ay merong mga gwapong lalake na naka tambay dun. At Yung bruha Kong kaibigan, ay gustong gusto mag laro sa playground! Jusko! Nakakaloka talaga Yung baklang Yun!

Umakyat ako sa kwarto ko para maka pag linis na nang katawan. 8:30 am pa Lang kaya naman tinagalan ko Ang pag ligo. Ako Lang ba Yung nag cconcert sa banyo sa tuwing naliligo?

Well, palagi Kong ginagawa yun. Kaya nga minsan sobra pa sa isang oras ako Kung maligo e. Besides, Ito Lang Yung me time ko, kaya ineenjoy ko talaga.

Pag katapos Kong maligo ay nag bihis na ako. Isang simpleng dress Lang Ang sinuot ko. Sa school Kasi namin, naka civilian Lang kami. Pili Lang Yung mga colleges na may mga uniform, at Isa na dun ay Yung mga nursing student.

Nang makuha ko na lahat nang gamit ko, at nang masigurado Kong okay na Yung suot ko at ang itsura ko, ay tinahak ko na Ang daan palabas nang kwarto ko. Dumeritso Naman ako sa kusina namin, at agad Nakita nang mga mata ko Ang magandang Mommy ko.

"Good morning, Mommy ko!" Masiglang bati ko sakanya. Nakita ko Naman Ang pag ngiti neto sakin.

"Good morning, monmon ko." Sabi Naman ni Mommy habang naka ngiti.

Lumapit ako sakanya at humalik sa kanyang pisnge. Pag katapos nun, ay umupo na ako sa kanyang tabi at nag simula nang kumain.

"So you'll be out later?" Mommy asked. Tumango Naman ako.

"Yes, Mom. Mamaya na kami bibili nang mga kailangan namin para sa outing." I told her.

Nung pinatawag kami ni Hunter sa Cafeteria nang school namin, ay sinabi Niya na mag oout of town kami this weekend. Sembreak na din Kasi namin, kaya magandang ideya din Yun. Napag desisyunan din namin na mamili nang mga kailangan naming dalhin, at mamayang hapon kami mag kikita para bumili.

"Do you need some cash?" Mommy asked. Umiling Naman ako sakanya.

"No need, Mom. Pwede Naman akong mag withdraw mamaya." I told her. Tumango na lamang Ito bago kumain ulit.

Meron Kasi akong sariling bank account. Dun nilalagay ni Mommy Yung allowance ko, kaya Hindi na ako humihinge sakanya sa personal. At maliban din Kasi Kay Mommy, binibigyan din ako nang Lolo't Lola ko nang allowance, sinasabi ko Naman sakanila na Hindi na kailangan Kasi sobra sobra na yung pera ko dun, pero Sabi nila itago ko na Lang daw Kung ayaw Kong gamitin.

Hindi din Naman Kasi ako pinag dadamotan ni  Mommy, Hindi din siya mahigpit sakin. Kaya minsan pag lumalabas kami at pag may gusto akong bilhin, palagi Kong sinasabi sakanya na pera ko Yung gagamitin ko, pero ayaw na ayaw Niya pag sinasabi ko Yun. Sabi niya, Anu pa daw na nag ttrabaho siya Kung Hindi Niya mabigay Yung gusto ko.

I always appreciate her. Sobra sobra. Nakikita ko Kasi at nararamdaman Yung pag sasakripisyo ni Mommy para sakin.

I mean, she can always stop working and find someone that can give her the happiness, I can't give. But she still choose to work and be contented with me. Alam ko Naman na nabibigyan ko nang kasiyahan si Mommy, pero iba pa din Kasi talaga pag merong Isang taong nag mamahal sayo... If you know what I mean.

"Anyway, dadaan kaba sa restaurant mamaya?" Napatingin Naman ako Kay Mommy nang mag tanong Ito sakin. Nakakunot Ang noo ko sakanya.

"Why, Mom?" I asked him. Nag kibit balikat Naman Ito.

"Well, I was just wondering if pupunta ka sa dun since matagal ka nang Hindi dumadalaw dun." Sabi niya. Napangiti Naman ako.

"Na mmiss niyo lang ako dun e!" Nakangiting Sabi ko. Natawa Naman si Mommy.

"Yes, anak. They miss you, our workers." Mommy said. Tinaasan ko Naman siya nang kilay.

"Sure ka our workers Lang?" Nakangising tanong ko sakanya. She just rolled her eyes.

"Kailangan mo pa bang tanungin Yan? Of course, I miss you there!" She said. Natawa Naman ako.

Nung high school Kasi ako, palagi akong naka tambay dun sa restaurant ni Mommy. Natutuwa ako Kasi mababait Yung mga workers namin dun, at sobrang nag eenjoy ako sa tuwing nag luluto sila Kasi palagi nila sakin pinapatikim. They would ask me if may kulang ba o saktan na Yung pag titimpla nila. Maya nag eenjoy ako dun Kasi pakiramdam ko, Isa akong judge pag nandun ako.

"Sige na nga, bibisita na nga ako dun." Sabi ko at nag kunwaring napipilitan Lang. Nalungkot Naman Ang mukha ni Mommy.

"Pero Kung busy ka anak, maiintindihan Naman namin e." Malungkot na Sabi niya. Agad Naman akong Ngumiti.

"I'm kidding, Mom! Syempre pupunta ako dun, na mmiss ko na din sila e." Sabi ko sakanya. Agad Naman napangiti si Mommy dahil sa sinabi ko.

"Okay, Anak. We'll expect you there, okay?" She said. Tumango Naman ako.

"I have to go, Mom. Mag Kita na Lang Tayo mamaya sa restaurant ha?" Sabi ko sakanya bago tumayo.

"Okay, Anak." Sabi niya. Pumunta Naman ako sa direksyon Niya at hinalikan siya sa pisnge.

"I love you since, 1969." I said to Mommy. Nakita ko Naman Ang pag ngiti neto.

"I love you since, 1999 monmon." Sabi Niya Naman sakin na nakangiti. Napangiti Naman ako dahil sa sinabi Niya.

Nakasanayan na namin ni Mommy na ganun mag Sabi nang I love you sa isa't Isa. We always mention the year when we were born. Hindi ko Alam Kung paano nangyari Yun o kailangan nag simula Yun, Basta nangyari na Lang.

I find it cute and sweet tho, kaya Naman palagi ko nang sinasabi Yun at ganun din si Mommy.

"I'll go na mommy ha." Sabi ko sakanya at lumabas na nang bahay.