Bad or Soft

3

JIJ
Wat was dat? Peter had opgehangen. Hij was niet in het park. Dat wist je zeker. Maar waar was hij dan? Je schudde de vragen van je af.

~de volgende ochtend~

Je wekker ging. Geërgerd drukte je hem uit. Je viel weer in slaap.

Slaapdronken ging je rechtop zitten. Je rekte je uit. Hm, hoe laat was het? TIEN UUR? Shit. Je had al anderhalf uur gemist. Je kon net zo goed het derde uur op school komen.

Je liep naar beneden en trof je vader slapend aan. Precies op dezelfde plek als je hem gister had achter gelaten. Tuurlijk.

Snel propte je wat te eten naar binnen en vertrok naar school. De straten waren leeg. De meeste mensen waren op werk of op school. Anderen sliepen nog. 

Nog een paar meter. Je zag kinderen in lokalen verveeld naar buiten staren. Een paar keken je verbaasd na. Vast omdat je laat was. Toen je de deur doorliep kreeg je nog meer blikken. Hm.

Een groepje meiden grinnikte toen je voorbij liep. Ugh wat was er? Je liep naar het toilet en keek in de spiegel.

Je liet je tas geschrokken vallen. Je stond hier nu met een oversized trui en een sportlegging. En dat was niet het ergste, je leek namelijk net een holbewoner omdat je haar fucked up was. Dit kon alleen jou gebeuren. "Top dit." Zei je tegen jezelf.

PETER
Vierde uur was scheikunde met A. Ik had haar vanochtend niet gezien maar misschien was ze gewoon laat. De bel ging over vijf minuten en daarna wilde ik zo snel mogelijk naar scheikunde.

Wacht. Nee ik wil niet naar scheikunde. Wat als ze vragen gaat stellen over gisteren aan de telefoon?

De bel ging. Zenuwachtig sjokte ik naar het scheikunde lokaal. Geen Alexandra. Waar was ze? Ik wilde haar graag zien. Ik bedacht me. Nee het is maar goed dat ze er niet is. Geen vragen.

Op dat moment kwam A binnen lopen. Haar haar was opgestoken in een messy bun. Ze droeg een oversized trui en een sportlegging. Het leek net alsof ze net uit bed kwam. Iedereen keek haar na. Met een rode kop ging ze naast me zitten. Vragend keek ik haar aan.

"Wat is-" Begon ik.
"Sst. Niks zeggen."

Ik zweeg. Ze had vast een reden voor die rode kop. Ik hoopte dat ze niets zou vragen over gisteren.

"Waar was je gister toen ik je belde?"
Ja hoor, ze vroeg het. "Het park zoals ik zei," antwoordde ik. Ze keek me aan. "Nietes." Zei ze. "Welles."
Ze zweeg. Ik wist dat ze doorhad dat ik loog. Ongemakkelijk keek ik naar de tafel. "Laten we maar gewoon beginnen A."

de pauze

JIJ
Ik zat in de aula. Je zag duidelijk de verschillende groepjes aan verschillende tafels. Peter zat met Ned en nog een andere jongen die je niet kende. De tafel achter die van Peter was gevuld met 'stoere' jongens die dachten dat ze alles waren. Een soort badboys. Je zag veel meiden naar die tafel staren en de jongens leken de aandacht leuk te vinden. Jij hoefde voorlopig geen intieme aandacht. Je dacht nog vaak aan de avond waarop je gered was door een spinnen jongen.

"Aarde aan Ali." Nora porde in je zij.
"Oh, ja sorry."
"Waar dacht je aan." vroeg Nora.
"De spinnen jongen."
Nora knikte. "Ik denk dat je het van je af moet zetten. Het zou net zo goed iemand van twintig kunnen zijn. En waarschijnlijk kom je er toch nooit achter wie het was." Je wist dat ze gelijk had dus knikte je.

"Ik moet naar het toilet." Je stond op en liet Nora achter.

Je dwaalde door de gangen. Je probeerde je gedachtes op een rijtje te zetten maar faalde flink. "Ugh. Ik wil het gewoon weten." Fluisterde je tegen jezelf. Je keek naar je voeten en liep nog steeds door de gangen.

Je botste tegen iemand aan en geschrokken zette je een paar stappen achteruit. Verbaasd keek een van die 'badboys' je aan. "Uh, sorry ik-" begon je. Je was even stil. "Ja?" vroeg hij. "Ik-" Beschaamd keek je naar de grond. Hij lachte. Hij liep wat dichter naar je toe en jij zette stappen achteruit. Je kwam tegen de muur aan en durfde niet op te kijken.

Hij zette zijn handen op de muur naast je hoofd. "Je hoeft niet verlegen te zijn." Zei hij. Je keek op en werd een beetje rood. Zijn gezicht was enkele millimeters van de jouwe verwijderd.

Je had door wat hij probeerde en duwde tegen zijn borstkas. "Stop." Zei je. Hij glimlachte. "Dat wil je niet." Je duwde harder en hij liet je gaan. Zo snel als je kon ging je terug naar de aula. Wie was die jongen?

DE JONGEN
Ik liet haar gaan en ze vluchtte weg. Zij was wel lekker. Dat wordt mijn volgende slachtoffer.

Ik vertrok richting de aula om het mijn vrienden te vertellen. Ze zou nog mooier zijn in iets meer open. Ze droeg nu een grote bedekkende trui. Op zich wel cute.