Bad or Soft

17

JAKE
Ik werd langzaam wakker en keek op mijn wekker. 10.00. Vandaag hadden we een vrije dag. Ik draaide me om naar Alexandra alleen haar bed was leeg. Verbaasd ging ik rechtop zitten. Meestal sliep ze tot twaalven, zei ze. Ik zuchtte en stond op.

Gapend pakte ik een banaan toen ik een briefje zag. Ze was naar het ziekenhuis gegaan midden in de nacht. Wacht- Midden in de- fuck. Ik toetste haar nummer op mijn mobiel in en belde haar.

"Don't feel like picking up my phone, so leave a message at the tone."

Haar voicemail was een stukje van de Lazy Song. Ik grinnikte maar al snel werd het een bezorgde blik. Ze zou om 9.00 terug zijn... Ik haastte me naar mijn schoenen en trok ze aan.

Op de gang botste ik tegen Wyatt op. "Dude, sup?" Zijn warrige haar leek op een vogelnest. "Ali zoeken. Ze is weg."
"Ik ga mee."
Samen liepen jullie naar beneden richting het ziekenhuis.

JIJ
Gapend werd je wakker. Een paar zonnestralen vielen door de ramen naar binnen. Je liep naar de inloopkast en vond een korte blauwe Denim broek en een crop top met een draak. Je trok ze aan en keek triomfantelijk in de grote spiegel aan de muur.

Op blote voeten liep je de trap af. Je had geen idee waar de jongens waren en het was een reusachtig huis. Je besloot een beetje rond te lopen.

Je was al drie keukens en twee woonkamers tegen gekomen, en je was nog niet een op en kwart van het huis geweest. Je besloot na een tijdje om de jongens te gaan zoeken. Je volgde de trap naar boven en nam in plaats van links, rechts. Je deed elke deur open en weer dicht. een, twee, drie, vier slaapkamers en een, twee, drie badkamers. Een deur leidde naar een slaapkamer die er gebruikt uit zag. Er stond een platenspeler en hingen platen aan de muur. Posters van verschillende bands hingen op de muur en foto's van waarschijnlijk familie en vrienden hingen op de deur. Er was een eenpersoonsbed die in de muur was ingebouwd en er hingen kerstlampjes. Ook een bureau was te vinden. Wauw.

"Bevalt de kamer je?" Mason stond lachend in de deuropening. Zijn lach was een beetje scheef en er ontstonden kuiltjes in zijn wangen. Een blos trok over je gezicht. "Uh ik ja sorry maar- Ik zocht je en toen kwam ik hier en ik wilde niet in de kamer inkijken- ik bedoel inbreken. Want je bent zo stom. NEE ik ben stom jij bent leuk." Je sloeg jezelf voor je kop en keek naar de grond. Grinnikend liep Mason naar je toe. "Dankjewel denk ik." Hij keek je aan. Recht aan. Je werd zenuwachtig. "Dit is dus mijn kamer. Hij trok een deur open en keek in een enorme boekenkast. Nou ja, het was een soort gangetje met boekenkasten als muren, als je erdoorheen liep kwam je in ene lounge. Je mond zakte open en je volgde hem naar binnen.

Noah zat op de bank voor een tv. "Oh hey! Ik dacht al wat te horen." Je zag dat er een gang met posters naar een andere deur leidde. Waarschijnlijk Noahs kamer. Cool. De lounge was gemixt met vintage en sportstijl. Het zag er echt leuk uit.

Je liep naar een kast met foto's. Er hing een foto van een groep jongens waarop ook Mason en Noah te zien waren. Het was een best recente foto. "Leuk." Zei je, en je liet je vingers over de planken gaan. Ineens sprong Noah voor je. "Uh...?" Je keek hem vragend aan. Zijn bruine ogen stonden geschrokken. "Wil je wat drinken?" Hij herpakte zich. Je knikte want ja, je had wel zin in wat te drinken. "Eten?" Weer knikte je. Ontbijt. Je had echt honger.

Noah kwam aanlopen met het lekkerste ontbijt die je ooit had gezien. Aardbijen, warme broodjes, cupcakes, koffie, thee, bagels, kruidenboter, ham, kaas, olijven, ongeveer alles wat je je maar kom bedenken. Met grote ogen staarde je naar het ontbijt. Mason en Noah grinnikten. "Lekker?"

"Lekker??! Nee dit is het beste ontbijt ooit!"

JAKE
"Hallo mevrouw, wij zoeken Peter Parker?" De vrouw keek me chagrijnig aan. "Kamer 451." Ze wees met een kromme vinger naar de lift. "Kom Wyatt." Ik trok hem mee.

448, 449, 450, ah 451. Je liep naar de deur toe en gooide hem open. "Waar is Ali?"

Peter keek verbaast op. "Ali?"
"Ja! Ali ja!"
"Dude die ging om 1 uur vannacht al weg."
"Je liegt Parker."

Peter hield zijn handen in de lucht. "Ik zweer het je Salvatore."

Wyatt nam het woord. "Jongens. Denk even na. Als ze hier niet is en niet in het hotel, dan kan er wat gebeurd zijn."

Peter werd lijkbleek en mijn hart klopte in mijn keel. "Je hebt gelijk."

Op dat moment ging Wyatts telefoon. Verbaast nam hij op. "Heeyy! Sorry maar Jake nam niet opp! Ik zoek hem maar hij is niet in zijn kamer!" Annie's stem klonk vanaf de andere kant van de lijn. "Jake, het is Annie. Ze zoekt je." Geërgerd draaide ik mijn hoofd weg.

"We kunnen alle hulp gebruiken, misschien dat... omdat Ali regelde dat ze naast Jake kon zitten en-" Ik liet Peter niet uitpraten en worp hem een dodelijke blik. "Jake, hij heeft een punt." Wyatt probeerde me smooth advies te geven. Ik wilde er niets over zeggen dus ik knikte tegen mijn zin in.

"Annie. Kom naar het ziekenhuis waar Peter ligt. Alexandra is zoek en je staat bij haar in het krijt door de bus. Jake is hier ook. We kunnen je hulp gebruiken. Geen woord trouwens. Tegen niemand."