Bad or Soft

18

PETER
Annie kwam binnenwandelen. Ze had een hoge strakke staart in en haar gezicht zat onder de make-up. Ze droeg een roze crop top met een zwart kort broekje, high waist. "Hey boyys." Met een overdreven glimlach keek ze Jake aan. Geërgerd zuchtte Jake. "We zijn hier om een reden Annabel." Annabel was Annie's echte naam, maar de meeste mensen noemde haar Annie, en dat vond ze zelf ook beter. "Je mag me wel Annie noemen hoor Jakie." Met haar hand gleed ze over zijn buik. Ik walgde.

"Jongens we zijn hier voor Ali." Mijn stem klonk geërgerder dan ik had gehoopt.
"Mee eens!" Jake stapte snel naar me toe. Ik grinnikte zachtjes. Wyatt legde een hand op Annie's schouder. "Annie, zet je gevoelens even opzij" fluisterde hij in haar oor. Ze slaakte een zucht maar knikte toen. "Oké dus iemand een idee waar ze kan zijn?" Ze keek ons een voor een aan. Iedereen schudde nee. "Ooit gedacht aan locatie opzoeken. Op de snapkaart of bij zoek mijn Iphone?"

Ik pakte snel mijn telefoon en checkte de snapkaart. "De laatste keer dat ze op snap zat, was om tien voor half twee, hierzo." Ik wees naar een straat die ik niet kende. Alsof iedereen al wist waar het was renden we de kamer uit. Ik toetste de straatnaam in op google maps en volgde de richtingen.

Bij een kruispunt stopte ik abrupt. Jake liep tegen me op en keek me met een dreigende blik aan. "Waarom stop je, Parker?"
"Dit is de plek die de snapkaart aangaf." Ga ik aan. Annie trok mijn telefoon uit mijn handen en checkte. Daarna sloot ze snapchat af en klikte op de zoek mijn Iphone app. "Help eens jongens. Jullie zijn de ICT nerds."

"Het kan alleen als je haar als apparaat hebt opgeslagen. Peter heb je dat?" Wyatt reikte me mijn telefoon aan nadat hij hem van Annie had gepakt. Ik schudde mijn hoofd. "Nee. Sorry." Jake slaakte een diepe zucht.

Iets zei me dat we naar rechts moesten Zonder te overleggen liep ik die kant op. "Peter! Gast! Overleg even!" Jake trok aan mijn arm. Ik rukte me los. "Deze kant. Geloof me." Even twijfelde Jake maar vol vertrouwen knikte hij. Ik vervolgde in een gehaaste pas mijn weg. Dus rechts, links, rechtdoor, links en nogmaals links.

"Hoezo vertrouwen we deze gast? Waarom volgen we hem zonder erbij na te denken?" Wyatt sprak de groep lichtjes geërgerd aan. We liepen in een grote straat met reusachtige , dure villa's. Grote poorten en tuinen vulde de lege plekken op. Sommige mensen zaten buiten. De groep negeerde Wyatt en Annie nam het woord. "Kom, laten we mensen vragem of ze haar hebben gezien. Volgens mij is Peter klaar met random rondrennen." Ze liep naar een tuin toe en sprak de mensen aan. Ik kon haar vanaf hier niet meer horen maar aan haar gebaren te zien was ze Ali aan het omschrijven.

De mensen schudde na haar verhaal hun hoofd. "Wat staan jullie daar dom te kijken!? Doe dan iets!" Ik schrok op en iedereen verspreidde zich.

JAKE
Ik had al wat huizen gehad. Ik snapte niet waarom we in deze specifieke straat door bleven vragen, het was niet eens zeker of ze hier was geweest. Maar, ergens wist ik dat het zomaar hier zou kunnen zijn. Ik haatte Peter, maar in dit soort situatie kon ik zeker vertrouwen op zijn instincten, ten minste, als hij echt spiderman is.

Ik liep de oprit van een groot wit huis op en trok aan de bel. Na enkele momenten werd er open gedaan. Een jongen met groene ogen en blond haar opende de deur. "Hallo. Kan ik je helpen?" Hij keek me met een vragende blik aan. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin. Mijn ogen scanden zijn gezicht, en hij was zowat perfect. Zijn haar was warrig maar niet té warrig. Alles paste gewoon.

Ik jad door dat ik hem aan stond te gapen en herpakte me snel. "Uhm... heb je misschien gister avond een meisje gezien met bruin haar, en uh ongeveer zo groot..." Ik gebaarde hevig tijdens mijn verhaal en een kleine glimlach speelde rond zijn lippen. "Hoe heet ze?" Onderbrak hij me. Ik stopte met praten. Zijn ogen keken recht in de mijne. "A-Alexandra. Alexandra Jones." Zijn ogen gingen van behulpzaam naar verward. "Alexandra?"

"Ja, ken je haar?"
"Hmhm, ze belde gister aan en-"
"Wanneer? Waar ging ze heen? Was ze oké?"

De blonde jongen grinnikte en pakte mijn arm. "Hey, rustig gozer. Ze is hier." Mijn ogen werden schoteltjes en ik keek hem verbaast aan. "Híér?"

Ik stormde langs de jongen heen naar binnen en hoorde hem de deur lachend achter me dicht doen. Ik bedacht me en stopte. "Oh mijn vrienden zijn nog buiten zoeken. Ik roep ze even als het mag."

"Oh, ja is goed." De jongen opende de deur weer en ik haastte me naar buiten. "JONGENS! HIERZO!"

JIJ
Mason bleef lang beneden bij de deur. Wie zou het zijn?
"Noah?" Noah keek op van zijn telefoon. "Sup?"
"Ik ga even bij Mase kijken."
"Mase." Hij grinnikte. "Is goed, ik kom zo wel."

Je sloot de deur voorzichtig achter je en volgde de trap naar beneden. Je hoorde verschillende stemmen. Shit. Ze waren binnen. Wat als het gevaarlijke mensen waren? Je dook omlaag en sloop Voorzichtig richting het geluid. "Haal haar!" Hoorde je. Je ademde sneller en verstopte je achter de deur toen Mason ja zei en naar boven liep. Wat gingen die mensen met je doen? Angstig hield je adem. Je hart klopte in je keel. "Ik ben benieuwd wat haar excuus is." Klonk een bekende stem. "Ja beter heeft ze een goede uitleg, die is ze ons wel verschuldigd." Klonk een vrouwelijke stem.

"We zien wel." Twee stemmen tegelijk. Twee HELE bekende stemmen. Peter en Jake. Je sprong op en rende de keuken in. "Jongens!" Gilde je blij. Je rende gelijk richting Peter. Hij trok je dicht tegen zich aan. Toen herinnerde je je de ruzie van gister en duwde hem van je af. Jake trok je van hem weg en omhelsde je. "Ali what the fuck. Doe dat nooit meer." Fluisterde hij bezorgd.