Bad or Soft

25

JIJ
Tony kwam zijn deel van de kamer uitgelopen. "Er zijn dus twee meiden vermist. Ontsnapt uit hun kamer."

"O-oh. Hoe zien ze eruit?"

"We krijgen later foto's."

Je zuchtte diep en keek Mare aan. Ze hield haar schouders op, en had geen idee wat je wilde zeggen. "Hey Tony, hoe zou jij het vinden om opgesloten te worden en getest met gevaar voor eigen leven hier?"

"Ondenkbaar."

"Waarom doe je dit? Waarom sluit je mensen op?" Mengde Mare zich in het gesprek.

"Ze hebben mijn zusje."

Mare en jij wisselden blikken uit. "Dus jij zit ook een soort van opgesloten?"

Hij knikte. "Ja." Hij keek naar beneden. Zijn gezicht stond donker en je meende tranen te zien. Hij slikte ze weg. "Wat bedoelen jullie met 'ook'?"

Mare draaide zich om alsof ze niets hoorde en vulde een glas met water. Verwachtingsvol keek Tony naar jou. "Net als die ontsnapte mensen." Je hoopte dat hij niet doorvroeg.

Hij geloofde het niet. "Wat bedoel je echt?"

Mare wierp je een waarschuwende blik. En ja, misschien was het niet slim om het te vertellen, maar als je het wel vertelde, hadden jullie misschien een bondgenoot. Als jullie het niet vertelde en de foto's straks uitkwamen hadden jullie een groter probleem dan als hij er nu achter kwam, en jullie hem misschien konden opsluiten of zoiets. Je staarde Tony aan. Wat moest je zeggen? Moest je het zeggen of niet?

"Alexandra?"

Wat moest je doen? Mare keek je zenuwachtig aan.

"Alexandra?!"

Je greep naar je hoofd. Shit, shit, shit.

"A. Lex. Andra!"

"Ik zat in mijn kamer en ik kwam eruit en ik stal  een uniform en toen liep ik naar de kantine daar was Mare en zij ging me helpen maar ik dacht dat ze het wist en toen was zij ook weggekomen en jij kwam dus en je hielp met de naamkaartjes en toen was het goed totdat er werd omgeroepen dat er meiden zijn ontsnapt en ik word gek want ja je moet het weten want anders zijn we gedoemd."

Je had alles in een adem eruit gegooid. Tony keek je met grote ogen aan. "Wat zei je? Ik verstond er niets van."

"Ze zei niets!" Mare ging tussen jou en Tony instaan. "Helemaal niets." Siste ze naar je.

"Ik zei dat wij ontsnapt waren en je hulp nodig hebben. Daar komt het ten minste op neer."

Mare draaide zich woest om. "Alexa-"

"Wat krijg ik ervoor terug?" Tony keek naar Mare en toen naar jou.

"Wij helpen je met je zusje." Zei je snel. Hij knikte. "Oké. Wat moet ik doen?"

Mare keek met grote ogen naar Tony. "Je hèlpt?"

"Is dat zo gek om te bedenken dan?" Kaatste hij terug. Schuldig schudde Mare haar hoofd.

"Oké. Wat we kunnen doen. We kunnen hier blijven, aangezien we niet geregistreerd staan en niemand ons zal missen, of we vermommen ons en zoeken de uitgang." Stelde je voor.

"Ik weet waar de uitgang is, maar vermommen heeft geen zin, er is niets om je mee te vermommen. Wat als jullie hier blijven, en dat we dan 's nachts naar buiten glippen? Ik weet niet hoe makkelijk of moeilijk het is, dus als ik vanavond een kijkje neem, dan kunnen we morgenavond ontsnappen." Tony had hier duidelijk meer verstand van.

"Alright."

NORA
"Hoelang nog?" Ongeduldig tikte ik op het raam.

"Niet zo lang meer, een half uurtje ongeveer." Noah klonk een tikkeltje geërgerd, maar ik kon het hem geen kwalijk nemen. Ik vroeg om de tien minuten hoelang nog, en we zaten al uren in de auto.

"We weten niet wat ons te wachten staat, het kan van alles zijn." Wyatt werd blijkbaar ook nerveus nu. "Wat als we niet eens binnen kunnen komen met ons plan?"

"Het moet lukken Wy." Peter klonk zelfverzekerd maar ik hoorde de twijfel erdoorheen. "Het is Ali. Het móét lukken."

"Is er een parkeerplaats vlakbij de bestemming Noah?" Mason richtte zich tot Noah, en ik vond dat Mason goed nadacht. "Hm, ja, maar we moeten daarna wel nog drie kilometer lopen."

"Doen." Jake's antwoorden waren de laatste paar uur kortaf en droog. Wat er was? Dat wilde hij niet zeggen.

Ik keek iedereen een voor een aan. De jongens waren zenuwachtig, maar Annie leek helemaal ontspannen. Ze had haar spiegeltje vast en staarde naar zichzelf terwijl ze haar lipgloss bijwerkte. Ik werd gek van die trut. Het ene moment was ze aardig, en het andere moment respectloos en egoïstisch. Helaas kon ik er niet omheen dat ze knap was. Annie had issues though.

Van Mason kreeg ik geen hoogte. Hij was mysterieus. Jake straalde nog steeds het badboy type uit, maar hij was zo anders dan dat. Hij liet het alleen niet vaak zien. Door dit alles is het allemaal veranderd.

Wyatt was eigenlijk best een standaard jongen. Hij was aardig, hield van voetbal, meisjes en drank.

Peter had iets speciaals. Ik kon mijn vinger er niet op leggen maar er was iets aan hem dat hem interessant maakte. Hij is verlegen totdat je hem leert kennen. Hij vertelt dan veel over zichzelf, maar een deel van hem blijft gesloten. Geen idee wat het was.

Dan hebben we Noah. Noah. Ik zwijmelde weg bij de gedachte. Hij was... perfect. Zijn perfecte haar en zijn donkere ogen. Je smolt van zijn lach. Jammer dat hij me duidelijk niet zag zitten.

Ik staarde naar zijn achterhoofd, zelfs daaraan kon je zien dat hij knap was.

"We zijn er." Noah's woorden galmden door mijn hoofd. Wat als hij en ik een 'we' zouden worden?

"Nora?" Hij schudde me wakker en ik sprong snel de auto uit. "Sorry. Dagdroom."

"Ieuw! Mijn schoenen worden helemaal modderig." Annie greep Jake gefrustreerd vast.

"No shit. Het is een bos. En het heeft net geregend." Geërgerd gebaarde ik naar Jake dat hij haar zelf moest laten lopen. Hij deed wat ik vroeg.

"Let's go." Noah stapte vooruit. Ik pakte mijn kans en ging naast hem lopen. "Zenuwachtig?" Vroeg ik. Hij knikte. "Ja, best wel."

PETER
Ik liep achteraan de groep naast Wyatt. Het was stil. We wisten allebei niet wat we moesten zeggen. "Ik ben best zenuwachtig" zei ik toen.

"Ik ook. Ik denk wij allemaal wel. Ik moet er niet aan denken dat het fout gaat."

"Ja. Wat doet de school nu denk je? Zijn ze ons aan het zoeken?" Eigenlijk had ik hier nooit echt bij stil gestaan. Geen idee waarom het me nu ineens te binnen schoot.

"Waarschijnlijk mag niemand weg. Ze zoeken ons vast, maar ze vinden ons niet denk ik."

Ik keek voor me uit. Vast niet. Maar is dat goed of slecht? De groep was akelig stil. Annie liet zich naar achter zakken. "Ugh. Ik kom even hier lopen. Jake kan alleen maar met Mason praten, geen aandacht voor mij."

Ik lachte, maar had geen zin in Annie dus liep ik naar voren, Wyatt met Annie achterlatend.

"Dus Wyatt, nog iets leuks meegemaakt? Nee? Nou, ik wel." Hoorde ik Annie nog beginnen. Ik lachte.