Bad or Soft

19

JIJ
"Sorry" mompelde je. Je voelde je oprecht schuldig. Je was Jake gewoon compleet vergeten!

"Ah daar ben je." Mason kwam aanlopen met Noah achter zich aan. Hij haalde zijn hand door zijn blonde haren en je smolt vanbinnen. Toen hij langs je liep kon je het niet laten om een hand door zijn haar te halen. Vragend keek hij je aan. Zij ogen. Holy shit. "S-sorry." Je verplaatste je blik naar de vloer. Mason knikte verward en liep naar de kraan. "Iemand iets te drinken?" Meteen knikte iedereen. Hij schonk zes glazen water in en liep naar de eetzaal. Iedereen nam plaats, en het was akelig stil.

"Sorry boys." Ongemakkelijk staarde ik naar mijn bord. Ineens begon iedereen door elkaar tegen me te praten.

"Nee sorry dat ik zo vaag was, het is mijn schuld" zei Peter.

"Ik was echt bezorgd doe dat nooit meer" zei Jake.

"Het is omdat ik bij je in jet krijt stond, hierna nooit meer" zei Annie.

"Het is oké" klonk Wyatt."

"Ze hebben je gevonden, dus waarschijnlijk komt het goed" voegde Mason toe.

"Ik wist niet dat je een vriendje had" zei Noah voorzichtig.

Iedereen zei van alles maar dat van Noah kwam binnen. Straks dacht Mason nog dat je een vriendje had! "NEE." Je schoof de stoel naar achter en sprong op. De hele tafel viel stil en keek je verbaast aan. Beschaamd ging je weer zitten. "Ik uhm... ik heb geen vriendje..." Je liep rood aan en liet je haren voor je gezicht vallen. Iedereen was doodstil en je schaamde je kapot. "Oh, ik dacht dat jij en die jongen met bruin haar en bruine ogen samen wa-" "Fout gedacht." Omderbrak je Noah snel.

Peter sloeg zijn ogen neer. Mason zag het en keek hem bezorgd aan. Je volgde zijn blik en een schuldgevoel gleed over je heen. "Hij is- hij is mijn beste vriend." Je probeerde lief naar Peter te glimlachen.

PETER
Gewoon een vriend. Ik forceerde een kleine glimlach. "Ja geen gevoelens betrokken" bevestigde ik. Wie hou ik nu weer voor de gek. Ik was dol op Ali. Ali's glimlach werd groter. "Precies."

Ik, Ali, Annie, Jake en Wyatt besloten na een tijdje om naar huis te gaan. We hadden onze nummers uitgewisseld en een groepsapp gemaakt. 'The saviors of Ali the Great' heette het. Het betekende 'de redders van Ali de Groot'.

Ik vond het lastig om tegen A te praten. Ze had me net zonder dat ze het doorhad afgewezen. Dat deed pijn. Wyatt kwam naast me lopen en zag de pijn in mijn ogen. "Je houdt van haar, of niet?" Fluisterde hij. Ik knikte langzaam. "Ja."
"Sorry gast."

Achter me waren Jake, Ali en Annie druk in gesprek.

"Ze zijn beide wel knap hoor, maar Jakie is veeel beter." Annie trok Jake vlug tegen zich aan. Jakes gezicht walgde, en hij duwde haar subtiel weg. "Ik vond Mason wel cute." Ali zwijmelde even weg. Ik werd jaloers en balde mijn vuist. Ik zal haar bewijzen dat ik beter ben. Ik ben beter. Niemand is spiderman. Ik wel.

"Ja, Mason zag er wel oké uit." Zei Jake dat nou? De badboy gaf toe dat een andere jongen er oké uitzag?

Vervolgens sloeg Jake een arm om Ali heen. "Maar niet zo cute als jij." Fluisterde hij. Niemand behalve ik kon dat horen. Ik drukte mijn nagels in mijn handpalm.

JIJ
Me zuchtte. "Jake." Je probeerde zijn arm van je schouders te halen. Hij keek je in je ogen, en je kan niet zeggen dat het niet verleidelijk was. "Ja, Alexandra?" Zijn fluistertoon maakte het moeilijk om hem niet tegen je aan te drukken. Je schudde je snel los en stapte van hem vandaan. "Jake ik wil gew-"

Eem gil onderbrak me. Het klonk vanaf het einde van de straat. Wyatt trok Peter mee en wij volgden. "Wat was dat?" Fluisterde Annie. Je schudde je hoofd als teken dat je het niet wist. "Ik ga kijken" zei je. Je haastte voorsichtig richting het geluid. "Stop Ali, laat mij dit doen" klonk Peters stem. Nee. Je ging het zelf doen. Je stapte door. "Peter blijf daar. Alsjeblieft."  Hij zuchtte maar bleef toen. Gelukkig.

Je keek om het hoekje en zag een groep jongens om een meisje heen staan. Het meisje gilde en de jongens kwamen dichterbij haar. Je wist precies welk gevoel het meisje had. Ze was machteloos. Je had geen tijd te verliezen.

Je rende de hoek om. "Stop!" Gilde je. "Laat haar met rust." Op een dreigende, rustige toon stapte je dichterbij. Je hart klopte in je keel, maar je verborg je zenuwen.

"Wat hebben we hier? Nog een prinses." Een van de jongens stapte naar je toe. Het zweet brak je uit. "Laat. Haar. Gaan."

"Of anders?"

Hij had een punt. Wat kon je doen? Je twijfelde even. Je wist de oplossing voor het meisje. Je hoopte dat het niet zover hoefde te komen. "Niets. Anders niets."

"Ik wil er iets voor terug." Je zag dat de groep jongens op het punt stomden haar te pakken. "Stop. Neem mij. Niet haar." Hij scande je lichaam. "Deal." Hij trok je aan je arm mee. "Deze gaat." Hij gooide je in een wit busje. Na een paar seconden werd het andere meisje erbij gegooit. Tuurlijk. Wat had je gedáán? De deur was nog open, maar er stonden mannen bij de opening.

"Ali!" De stem van Peter klonk van buiten. "Peter!" Riep je. Gelijk drukte iemand iets voor je mond. Je kon niet goed meer ademen. "Geen woord. Begrepen?" Je knikte bang en hij liet je mond los. "Laat haar gaan." Zei Peter vanaf buiten.

"Ja. Laat haar los." Klonk Jake. "Anders wat?" Grijnsde de man waarmee jij had gepraat. Hij sprong voorin de bus en het busje vertrok. Shit.