Bad or Soft

16

JIJ
Je rende een random kant op. Rechts, links, rechtdoor, links en weer links. Nog een keer sloeg je rechtsaf en toen stopte je. Een traan gleed over je wang naar beneden. Alles ging mis. Alles stapelde zich op. Jake en Peter zorgden voor zoveel verwarring.

Je slenterde langzaam door een lange straat. Je had geen idee waar je was maar overal stonden grote villa's. Groter dan je eigen. Je keek om je heen of er mensen waren, maar er was geen kip op straat en de lichten in de villa's waren uit. Behalve in één. Nummer 60. Je besloot aan te bellen.

Zenuwachtig liep je door een grote poort naar de deur. Je belde aan en tien seconden later werd de deur geopend. Een lange jongen van 17 stond voor je neus. Hij had bruine ogen en bruin, stijl haar. Een kaaklijn was zeker aanwezig. Je staarde even naar zijn gezicht en besloot om dan toch even wat te zeggen. "Uh, hoi. Ik heb geen flauw idee waar ik ben en ik hoopte dat je me de weg kon wijzen naar een busstation..." Hij keek je eerst vragend aan maar knikte toen. "Is goed. Je moet de straat uitlo-"

"Noah? Wie is daar?" Een stem van een andere jongen klonk vanuit de gang. "Een meisje die de richting naar een busstation vraagt."

"Oh." De andere jongen kwam aanlopen. Tot je verbazing was het iemand die je kende. "Mason?" Je keek hem verbaasd aan.
"Alexandra." Hij lachte. Noah keek van jou naar Mason en weer terug. "Oh, jullie kennen elkaar." Mason knikte. "Ja, we kwamen elkaar tegen in de bus. Maar Alexandra, hoe ben je hier beland?"

"Ik uhm..." Je schudde je hoofd als teken dat je het niet wilde uitleggen. Zijn groene ogen keken je met begrip aan. "Kom anders even binnen."

Het was half twee 's nachts en je werd uitgenodigd in een huis met twee vreemden. Je twijfelde. Maar Mason leek een lieve jongen. Je verstuurde je live locatie naar Peter en Jake, maar liet je 4G uit, zodat hij pas verstuurde als jij het wilde. Je had er geen zin in dat ze nu ineens voor de deur kwamen opdagen.

"Is goed." Je stapte naar binnen. Noah sloot de deur achter je en Mason leidde je naar de woonkamer. Het was een grote lounge met een flatscreen. Onder de flatscreen was een openhaard te vinden en ervoor stond een grote bank. Je nam plaats in de hoek en zakte weg in de zachte kussens. Je glimlachte en trok een ander kussen tegen je aan.

"Doe alsof je thuis bent." Masons ogen weerkaatste het licht van het haardvuur. Je knikte verlegen. Eigenlijk had je best wel dorst, maar je durfde het niet te vragen, bang dat het onbeleefd overkwam. Alsof Mason je gedachten kon lezen kwam hij aanlopen met twee grote bekers warme chocolademelk. Je kreeg een grote glimlach op je gezicht en ging verzitten.

"There you go." Hij glimlachte voorzichtig. "Bevang- Bedankt." Stamelde je. Je pakte de beker aan en hield hem in je handen. Hij draaide zich om naar de televisie en zette een film op.

De bank zakte naast je een beetje in en je zag dat Noah op de bank had plaatsgenomen. "Wat kijken we?"
"Weet ik niet." Zeiden Mason en jij tegelijk. Het was een random film die zich op tv afspeelde. Jullie grinnikten allebei. Verwonderd keek Noah je aan. Je werd er een beetje zenuwachtig van maar deed alsof je niets door had.

Na een tijdje besloot je Nora te appen. Dit betekende dat je mijn 4G moest aanzetten. Je twijfelde terwijl je vinger boven de knop zweefde. Vervolgens drukte je maar op Nora's contact en belde je haar. En ja, je was vergeten dat het kwart over twee was.

Tot je verbazing nam ze op.
"A-Ali, wat is er?" Haar stem klonk hijgend en kraakte een beetje. Oh my god. Je had haar midden in de nacht gebeld voor wat? "Uh- Ja ik- Sorry."
"Wie is het?" Een jongensstem klonk vanaf de andere kant van de lijn. Je grijnsde. "Nora, met wie ben je?"
"Kut. Ja nee ik vertel het je morgen." Ze hing snel op.

Met een grote glimlach stopte je je telefoon weg. Nora had iemand in haar kamer om kwart over twee 's nachts.

"Wie was dat?" Twee paar ogen keken je nieuwsgierig  aan. "Mijn beste vriendin, Nora."
Ze knikten beiden. "Wil je hier slapen?" Noah en Mason wisselden wat blik en toen knikte Mason als teken dat het prima zou zijn.
"Is- is goed." Er kon weinig mis gaan. Toch had je twijfels. Je haalde diep adem en zette deze van je af.

NOAH
Holy shit. Alexandra was mooi. Echt mooi. Haar donkere ogen weerkaatsten het licht van het vuur. Je glimlachte zwakjes. "Ik wijs je wel de weg naar de gastenkamer." Alexandra knikte en stond op. Mason glimlachte even en richtte zich toen op de film.

Ik liep de grote trap op en zag Alexandra verwonderd om zich heen kijken. "Vind je het wat?" Ze leek het niet te horen. "Alexandra?" Grinnikend tikte ik haar aan. "Ohw wat? En noem me Ali of A." "Of je het wat vond, A." Ze glimlachte. "Ja. Het is prachtig." Ze gleed met haar hand over de witte reling en volgde me verder naar boven.

Ik liep naar de grootste gastenkamer en opende de deur. Haar mond zakte open en lachend duwde ik haar kaak omhoog. Er stond een tweepersoonsbed en de muren waren versierd met kerstlichtjes en foto's. In de hoek stonden planten en ze had een eigen badkamer. Ze liet zich op het bed vallen en haar oog viel op de inloopkast, gevuld met zowel jongens als meisjeskleren. Van feestjurken tot overalls, alles kon je er vinden.

"Wow... dit is... wow." Ze was oprecht sprakeloos. "Net als jij." Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Dat zei ik toch niet? Ze lachte. "Bedankt." Een gaap verliet haar mond.

"Ik laat je met rust... tot morgen A." Ik sloot de deur voorzichtig nadat ze 'weltruste' had gezegd.