AŞK'LA MÜCADELE

Felâket başlangıcı..

İnanın o an ne yapacağımı bilmiyordum. Şok içinde berkin dediklerini dinliyordum ama kafamın içinde binbir türlü şeyler geçiyordu. Ben duvara bakarak dalmışken koluma bir el dokundu ve anında olduğum yerden sıçradım ve yutkundum.

" Beril iyi misin?" Bu çağataydı. Beni merak edip nasıl olduğumu sormuştum o an ki dalgınlıkla çağataya şu cümleyi kurdum.

"Şey, sen benim nasıl olduğumu mu merak ettin?" Yüzümde salak bir sırıtış vardı. O an utancımdan ölecektim sanırım. Geri dönüşü yoktu bu cümlenin çağatayın cevabını bekledim. O da önce kahkaha attı sonra da cevap verdi.

"Evet, nasıl olduğunu merak ettim. İyi misin?"

E-evet iyiyim. Sen nasılsın? Bilgisayarlar çalınmış.

Haberim var. Üzgünüm, yapacak birşey yok beril.

"Haklısın çağatay." Oradan uzaklaştım ve bahçeye çıkarıp o notu tekrar okudum. Okudukça kanım donuyordu. Neden ilk ben okumuştum bu kağıdı. Allah kahretsin! Akşam olmuştu ve evime gitmek için toparlandım. Yola koyuldum evime hep tenha sokaklardan giriliyordu bu beni ne kadar korkutsa da yapacak bir şeyim yoktu. Evime doğru yürürken arkamdan nefes alış veriş sesleri duydum. Hızlanmaya başladım, ben hızlanmaya başlayınca o da hızlanmaya başladı. Ne yapacaktım! Allah kahretsin önüme geçti ve beni durdurdu.

"Tebrikler. O notu ilk sen okudun." Size yemin ederim tüylerim diken diken olmuştu ve sanırım o an kalbim durdu.

SELAM CANLARIIM!!! YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM BENCE ÇOOOK GÜZEL VE ÜRPERTİCİ BİR BÖLÜM OLDU. YORUMLARINIZI BRKLİYORUUMM.