Ece... Müzikle insanlara ulaşabilen, kendi ayakları üstünde durmak zorunda kalmış ve erken büyümüş ancak içindeki küçük kızdan hiç kopamamış bir kadın.
Berkay... Hayallerinin peşinden koşarak sevdiği işi, sevdiği insanlarla yapan, çizerek ve okuyara...
NOT: Bu bölüm atma düzensizliğinin sinirlerime dokunmaya başladığını ve rutinlerimi alt üst ettiğini fark etmemden beri aklımda olan bir şeyi yapıyorum, bölüm günleri yaratıyorum bize. Her Cuma bu satırlarda buluşalım.
⁕⁕⁕
Bölüm Şarkısı: Pinhani-Sevmekten Usanmam
⁕⁕⁕
Yetimhanede yaşayan küçük bedenlerin, ranzalarına yazdıkları "anne" kelimesi kadar masum olmalı aşk.
⁕⁕⁕
Sonraki birkaç gün aynı monotonluğuyla geçmişti. Bu haftanın ilk sahnesi bugündü. Hava kararmıştı bile çoktan. Ben de arabayla sahneme gidiyordum. Arabamı park edip girişe doğru yürümeye başladım. Arda'ya, "Kolay gelsin." diyerek içeri girdim. Kalabalıklaşmaya başlamıştı bile. Kerim Abi'yi görmemle onun yanına oturdum.
"Hoş buldum." dedim ben de neşeyle. Bugün enerjik hissediyordum. Yaz geliyordu ve bu da tatil demekti. Mayıs ayındaydık, ne zaman tatile gireceğim belli olmasa da yazın geliyor olması beni sevindiriyordu.
"Gülçin kahve!" diye bağırdığımda gülümseyerek elindeki kahveyle bana doğru geldi. Kahveyi masaya bıraktı.
"Sen de otursana biraz." dememle itiraz etmesine fırsat vermeden yanıma çektim onu. Üçümüz sohbet ederken hazırlanmak için kulise geçmiştim. Dolabı karıştırıp en sonunda çiçekli bir elbisede karar kıldığımda, hızlıca elime alıp giymeye koyuldum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayağıma da pudra rengi topukluları geçirdim. Saçlarımı dağınık topuz yaptım ve açıkta kalan kulaklarıma da halka küpeler taktım. Aynanın karşısına geçip kısaca makyaj da yaptım. Rimel-allık-ruj üçlüsü kurtarıcılarımdı her zamanki gibi. Bugün pembe bir ruj sürmüştüm. Görüntüm beni memnun edince koltuklardan birine yayılıp telefonumla uğraşmaya başladım.
Telefonuma gelen mesaja tebessüm ettim. Berkay'dandı.
Gönderen Berkay,
Kuliste misin ufaklık?
2 yaşla nasıl ufaklık olabiliyordum? Ama bu bana ortaokulu anımsatıyordu. Bana böyle hitap etmesi hoşuma gidiyordu.
Gönderilen Berkay,
Kulisteyim de sen bana böyle hitap etmemen gerektiğini ne zaman öğreneceksin acaba?
Gönderen Berkay,
Bu konuyu birazdan tartışırız güzelim.
Birazdan derken? Yanıma mı geliyordu yani? Bedenimin her yanını heyecan esir almıştı. Normal davranmalıyım, normal davranmalıyım. Telefonuma geri odaklandıktan birkaç saniye sonra bana git gide yaklaşan adım seslerinden geldiğini anlamam çok zor olmamıştı. Koltuğun yan tarafında bir ağırlık hissetmemle bakışlarımı ona çevirdim.
