Oh!Baby Series: My Little Bird ✔

Special Ep: This is My Family pt. 1

"Baba! Abime çabuk bir şey söyle."

Namjoon elindeki boya fırçasını çimlerin üstündeki tepsiye bırakıp sesin geldiği yere döndü.

Minseo ayaklarını verandaya vurarak hiddetle oraya Namjoon'a doğru geliyordu. Namjoon kızın bu öfkesi karşısında ayağının altına ezilen çimenlere karşı merhamet duydu.

O sırada kızın arkasından evden birisi daha fırladı. Aşağı yukarı on dokuz yaşlarında olan çocuk parmağını Minseo'ya doğrulttu. "Gidemezsin dedim Minseo!"

"Baba!"

Namjoon ellerini birbirine vurdu. Bir saniyeliğine bahçedeki salıncağın demirlerini boyamayı bırakarak ikiliye döndü.

"Derdinizin ne olduğunu öğrenebilir miyim acaba?"

Minseo hırsla kollarını bağladı. "Abim benim oynamak için Jihyun'un evine gitmeme izin vermiyor. Evleri hemen şurada, çok yakın arkadaşım!"

Namjoon olayı kafasında tarttı. Çocuk mantıklı birisiydi. Jihyun'a izin vermemesinin bir kaç sebebi olabilirdi.
1-) Jihyun erkek olabilirdi
2-) Evleri uzak olabilirdi
3-) Jihyun'u yeterince tanımıyor olabilirlerdi.
Ama bu ihtimallerin hiçbiri doğru değildi. O sırada verandadan inip koşarak onlara doğru gelen üç yaşlarındaki Minjae gelip babasının kucağına oturdu. Namjoon oğlunun tombiş yanaklarını okşarken çok sinirli görünen gence sordu.

"Oğlum. Sorun ne? Minseo'nun Jihyun'un evine gitmemesi için bir sebep yok ki."

Sinirli çocuk atıldı. "Var!"

"Dinliyorum?"

"Bunu... Burada söyleyemem..."

Namjoon iç çekti. Sooyoung'a en ihtiyacı olan zamanda neredeydi bu kadın? Bu üç velet Namjoon'u öldürüyordu.

"Anlaşıldı bu böyle olmayacak. Minseo kardeşini de al içeri gir. Ben abinle sorunu çözmeye çalışacağım."

Minseo abisine son bir öfkeli bakış attıktan sonra her şeyden habersiz mutlu mutlu gülümseyen ve "Seoya ne oluyor hiş anlamadım!" diye soran Minjae'yi elinden tutarak aynı hiddetli adımlarla eve girdi.

Namjoon yanını patpatladı. Üstündeki boya lekeli tulumun oğluna değmemesi için biraz geri durup çocuğu uyardı. "Salıncak kurumadı. Sakın değme."

Çocuk hüzünlü bir tavırla başını salladı.

Namjoon dikkatle çocuğa baktı. "Taejoon, sen kardeşini sudan sebeplerle kısıtlayacak bir çocuk değilsin. Mantıklı bir sebep arıyorum ama bulamıyorum. Bilmediğim bir şey mi var?"

Taejoon sıkıntılı bir tavırla başını salladı. Üzerindeki siyah kapüşonlu hırkanın kollarını çekiştirdi. Bu hareketi bileğindeki izleri saklamak için eskiden yaptığı bir hareketti.

"Ben... Ah..."

Namjoon elini çocuğun omzuna koydu. "Biraz sakinleş. Şu an ikimiz konuşuyoruz sadece. Sen ve ben."

"Baba bak. Geçen hafta Jihyun ve Minseo ödev yapıyorlardı. Sen de annem de işten geç çıkacaktınız. Annem rica etti, kardeşini yarın Jihyun'un evinden alabilir misin diye. Kabul ettim. Okuldan çıkınca oraya gittim. Bahçede oyun oynuyorlardı. Bahçe kapısına yakın bir yerde de Jihyun'un anne babası vardı. Ben Minseo'ya seslenip orada beklemeye başladım ve..."

"Ve oğlum?"

"Orada, tüm bunları duymam umurlarında değilmiş gibi konuşmaya başladılar. Benim ve Minseo'nun sizin gerçek çocuğunuz olmadığımı, Minjae'nin sizin biyolojik çocuğunuz olduğunu, ve... Ve biyolojik çocuğunuz olabilecekken neden sokaktan bulduğunuz bir kız çocuğunu ve bali bağımlısı bir çocuğu evlat edindiğinizi hiç anlamadıklarını söylediler. Ya bunları ona da söyler ve onu ağlatırlarsa?
Biz mahalledeki huzuru bozuyormuşuz. Eğer ben... ben yine eski alışkanlıklarıma döner, tekrar bağımlı olursam ne olurmuş, onların çocuklarına zarar verirmişim. Baba, ben zararlı bir hayvan değilim!"