YUDUM YUDUM İMAN

YUDUM YUDUM İMAN~TANITIM

Multimedya:Afra'nın elbisesi

Genç kız,ilk defa sahneye çıkacaktı.Bedenini heyecan dalgası sardı.Daha bu ufacıktı.Babasının Almanya'dan getirttiği paha biçilmez,dolarlık kolyesiyle bezenen elbisesinin içinde gayet mutluydu.İçinden dua edip yalvarmak gelmiyordu.Bu ne kadar inançlı olan arkadaşlarına acı gelsede...İnanmıyordu.Bunu hiçbir zaman kafasına takmamış,Din Kültürü sınavlarından da genelde yüksek almıştı.Mutlulukla ve kendinden emin bir şekilde merdivenlerden yükseldi.Alkış tufanı yükselince sırıtışı,kibirli bir şekilde ağzını kapladı.Kendini şimdiye kadar hep beğenmişti.Onun hakkında konuşulan dedikoduları takmamış,her zaman parasıyla sevinen kendisi olmuştu.İki tane dolabı vardı,ve bir tane de küçüğü.Kıyafet almaktan hiç çekinmemiş,ona şaşkın şaşkın bakan insanlara aldırmamıştı.Sanki dünya onun için vardı,diye düşünürdü.Şimdi ona hayranlıkla bakan insanların arasında şarkısını mırıldanmaya başladı.

Şimdi çatı katında inziva vakti,
Nerede aranacak haklının hakkı,
Dinlemeliydim vaktinde aklı,
Seni unutmaya çalışmak da varmış,
Maalesef bana bıraktılarınla,
Teselli avında,
Demek ki elleri boş,
Dönmek de varmış,
Bu günleri görmekte varmış.

Yarın hatrımı sorsan ne olur?
Bugün hevesimi kırdın bir kere.
Gitme dememle kalsan ne olur?
Gönlüm çoktan yola çıkmış bir kere...

Şarkının hızlanmasıyla genç kız kolunu ritme göre salladı.Şarkının sonlarına doğru genç kızın sesi yine azaldı,ve ritme uyum sağladı.
Gözünden bir damla yaş süzüldü,fakat hemen sildi ve kibirli gülüşünü suratına ekledi.O ezilmezdi,kendince.Genç kız alkış tufanına karşılık teşekkür nidalarını mırıldanırken,yüzü gülüyordu. Hatta bugün buluştuğu iki sevgilisini kandırdığı için,içinde zerre pişmanlık bulunmuyordu.Gözleri mutlulukla parlarken,bu yaptıklarına üzüleceği aklının ucundan geçmezdi.Belki de bu son gülüşleri,son barlarda sabahlayışıydı...Kim bilir?

Narin vücudunu saklama gereksinimi duymadan,eteğini sallaya sallaya sevgilisinin yanına indi.Onu sıkıca kendisine yapıştıran sevgilisine karşılık kıkırdadı.Sesinin güzelliği genç adamı gülümsetirken fısıldadı,
"Nasıldım?"
" Harikaydın,fıstık."diye arsızca sırıttı genç adam.Bu da ikinci olan sevgilisiydi.Diğerini çağırmamıştı.Çağırması tam bir aptallık olurdu,yakalanırdı.Ee sonuçta iki kişiyi idare ediyordu,utanmadan.Kız içinden ve adamın utanmazca parlayan gözlerinden, onun niyetini anladığını geçirdi.
Genç kız,bakire olduğu için mutluydu.'En azından bakire'diye sevinir,övünürdü ailesi...

İstemsizce geri çekilen genç kız,bunu asla yapmayacağını ima eden bakışlarını adama iletti.
Genç adam ciddiyete bürünürken,
" Nereye güzelim?"diye sordu.
Kız korktuğunu hissederken,'güzelim'kelimesini bu adama hiç yakıştırmadığını hissetti.Oysa severdi bu kelimeyi...Korkarak tebessüm verdi kız,
"Lavaboya gidip geliyorum."dedi.Adamın inanmasına şaşırarak,arkasını döndü ve lavaboya doğru yürüdü.Gözleri yanmaya başlarken,tüm erkeklerin ondan faydalanmak için onunla sevgili olmasına lanet okudu.'Keşke beni gerçekten seven bir erkek olsa',diye geçirdi içinden.Lavaboda olmasını ve eteğini umursamadan yere çöktü, dizlerini kendine çekti.Sarsılarak ağlarken topuklu ayakkabılarını attı.
Neden onu kendisi gibi seven yoktu?
Mutlu olması gereken gününde mutsuz olduğu için küfürler savurdu.Bir gün o kişiyi,onu delicesine seven kişiyi bulacaktı.Bir an buna tüm kalbiyle inandı.Vücudunu umut sarmalarken,masumca gözyaşlarını sildi.İlk defa pişmanlık hissetti içinde.Tüm yaptıkları için.

Belki de bu ilk pişmanlığıydı ve hiç bitmeyecekti.
Belki de şarkının tam tersine,
'Son pişmanlık fayda ederdi'
Belki de Allah'ını bulacaktı.
Hem de onu delicesine sevecek kişi sayesinde...