Mutluluk buram buram vücuduma yayılırken,dudaklarıma az bir tebessüm yerleşmişti.Kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyor,gözlerim yalnızca Yusuf'a odaklanıyordu.
Evleneceğin kız...
Onun adı da
Afra'ydı değil mi?...
Galiba kısa çaplı bir şok geçiriyordum.Çünkü dudaklarım aralıydı ve gözlerim ipiri olmuştu.Ve...Dudağımın ucundaki ufak tebessüm...
"Yanlış bir şey mi söyledim oğul?" Dedi hoca bir müddet sonra.
Bir an irkildim,bakışlarım o kadar O'na odaklanmıştı ki...
Ondan şuan "Çok doğru bir şey söylediniz hocam," demesini o kadar çok isterdim ki...
Bu benim için müziğin en tatlı yeriydi.
Hani o heyecanla beklenen yerler vardır ya...
Hani o muazzam yerler...Muazzam notalar...
Hani o tuttuğunuz nefesinizi salıverdiğiniz an.
"Yok hocam,"dedi Onun sesi.
Bir an pür dikkat dinlemeye başladım.Kalbimin sesi kulaklarımda,Yusuf'un gözleriyse benden başka her yerde gezeliyordu.
Sanki...Yanakları pembeleşmiş gibiydi.Ama o kadar hafifti ki,bir an şüphe duydum.
"Yanlış anlamışsınız hocam.Ben henüz evlenmeyi düşünmüyorum."
Tatlı heyecan bir anda kalbimden kaybolurken,yerini soğuk ve keskin bıçaklar aldı.Bir bir yüreğime saplandığında acı gözlerime yaşlar koyuvermişti.Buydu.Mutluluğun sönmesi bir o kadar da hızlıydı.
Hayal kırıklığı buram buram yayıldı kalbime.İnce iğneler hızla battı yüreğime,ve ortaya ağır bir yara yerleşti.Dudaklarımdaki hafif tebessüm silinirken,acı gözlerimi yaşartmıştı.
Hayır.
Kesinlikle böyle hayal etmemiştim.
Kesinlikle.
Arkamı döndüm ve zorlukla fısıldadım,
"Güle güle,Yusuf..."
Duyduğundan emin değildim,ama bu şuan o kadar önemli değildi.Eve doğru koşarken damlalar akmaya başlamıştı,içimdeki acı tarif edilemez bir boyuta ulaşmıştı.
Beni bu denli üzeceği aklıma gelmezdi.
Bunu beklemiyordum.
Ne bekliyordun? dedi iç sesim.
Evlenme teklifi etmesini mi?
Bu imkansız ötesiydi,olamazdı.Boşuna umutlanmış,boşuna kalbimin sesini dinlemiştim.
Arkamdan bağırarak ismimi telaffuz etmesi ağlamamı daha da şiddetlendirdi.Umutlarım heba olmuştu ve kendimi şuan yerle bir olmuş gibi hissediyordum.Umut o kadar mutluluk yayan bir duyguydu ki,siz hemen ona inanabiliyordunuz.Sonra gerçekler yüzünüze çarpınca...Gözleriniz yaşlı bir şekilde umuta bakıyordunuz.O ise...Sadece omuz silkiyordu.
Duygularımıza çabuk kanıyorduk.
Şuan kolumu tutan elin sahibini seviyordum.Beni kendine çevirdiğinde gördüğüm yüzünü,bakışlarını,kelimelerini,kokusunu,insaniyetini...Onunla ilgili her şeyi seviyordum.Ben...Ben tamamen kendimden uzak birisini seviyordum.
Ben Yusuf'u seviyorum.Ve seveceğim de.
Yaşlı gözlerime bakınca gözleri hafif irileşti,ama sonra hemen toparlandı.Muhtemelen zihninde neden ağladığımı sorguluyordu,çünkü kalbimin sesini hiç bir zaman dinlememişti.Dinleseydi durumlar değişir miydi bilmiyordum.
Bir damla daha gözümden firar ettiğinde hızla sildim.
"Yanlış anladın,"dediğinde buruk bir tebessüm kapladı dudaklarımı.
"Evet.Yanlış anladım.Aptal gibi kalbim ne söylediyse ona inandım.İster evlen,ister evlenme.Beni niye ilgilendiriyor ki?Değil mi?"
"Değil."Kaşlarım çatıldı.Ne diyordu?
"En çok da seni ilgilendiriyor aslında."
Yine kalbime konan "umut" adlı kelebeğe söz geçirememiştim.Konmuştu,ve bu adam bana gülümsese dahi konacaktı da.
"Ne...Neden?"
Gözümden önceden kalan bir damla daha düştüğünde,parmağıyla sildi.Kalbim kanatlarını çırparken,ona bakakalmıştım.Hafif bir dokunuşu bile kalbime hakimiyetini kuruyordu.Kalbimin tapusunu almış masum adamım... Seni seviyorum.
Bu iki kelimeyi bir gün dıştan söyleyecek miydim bilmiyorum.Ama o denli istiyorum ki söylemeyi...
"Nedenini sonradan anlayacaksın,Afra."dedikten sonra arkasını döndü ve gitti.Merakla arkasından bakarken fısıldadım.
"Beni aklından çıkarma,masum adamım...Sakın çıkarma."
××♡"Şarkı:Skylar Grey:Winter in me"
Her şey kızın dediği gibi olmuştu.Adam unutamıyordu kızı.Aklında sürekli dolanıyordu kahve gözleri.Eve geldiğinde hızla koltuğa attı kendini.Aklını kurcalayan kahve gözlü,masum bakışlı kızı neden unutamıyordu?
Bir uçurumun dibindeydi sanki.Bir yanında tüm güzelliğiyle Afra vardı,diğer yanında ise işlediği tüm güzel ameller...
Niye aklından gitmiyordu bu kız? Aslında nedenini adı gibi biliyordu Yusuf...Her ne kadar inkar etmek istese de,
"Bunun adı aşk..."diye fısıldadı.Artık kalbindeki aşk dayanamıyordu ve susmayacaktı da.Susturmak için çok geç kalmıştı Yusuf.
Mesela Onu evinde kaldığı zaman gözetlediğinde yüzüne uzun uzun bakmıştı adam...Kendini geri çekememişti bu tablo karşısında.Ona baktığında eli ayağına dolanıyordu sanki.Hocası ağzından kaçırmıştı bugün,az daha ona olan aşkını haykıracaktı bu sayede.
Ağlayan gözlerini gördüğünde içi o kadar acımıştı ki...Ama henüz erkendi,onunla daha yaşaması gereken onca an vardı.Çok hızlı davranmamalıydı,her şey tüm güzelliğiyle yavaş yavaş ortaya çıkacaktı.
Aklına Onu kurtardığı gün düştü bir an...O gün kendisinin dudaklarına nasıl uzandığı...Silkelendi hemen Yusuf.O an çok güzeldi ama.İnkar edilemezdi.
Git gide Onun çekimine kapılıyordu ve bundan şikayetçi olmaması daha da kötüydü.
"Allah'ım..."diye mırıldandı çaresizce.Ona direnemiyordu.Eski Yusuf'un bir kıza sarılmışlığı,elini tutmuşluğu yoktu ama Afra bütün dengeyi alt üst etmişti.
Hızla kollarını sıvayıp abdest aldıktan sonra ellerini Allah'a kaldırdı dua etmek için,
"Allah'ım sen yardım et bana...Harama girmek istemiyorum ama...Ama O o kadar güzelken...Bu...Bu imkansızlaşıyor.Gözleri beni kendine çekerken...Yapamıyorum."
Konuşurken zorlanıyordu,çünkü utanıyordu.Çok utanıyordu...Hiç böyle hissetmemişti,Yusuf.Ne yapacağını,nasıl davranacağını bilmiyordu.
Gözleri yaşarırken devam etti,
"Sen beni ve Onu affet Allah'ım...Ama sana söz veriyorum,Afra ile iyi bir geleceğim olacak.Haramdan uzak...Helalle iç içe,tertemiz bir gelecek.Allah'ım sen bana yardım et."dedikten sonra avcunu yüzüne kapadı adam.
Ve dayanamayıp birkaç damla ağladı Yusuf.Çaresizliği tattı ve ağlarken bile Onun gözlerinin aklına düşmesinden nefret etti.
Ama...Ama Ondan nefret edemedi.
××♡
ARKADAŞLAR,SELAMÜN ALEYKÜM!
Kusura bakmayın,gerçekten çok kısa oldu.Ben de çok üzgünüm,düşündüm ama devamını şimdilik getiremedim.Affola...
Yorum atarsanız cidden sevineceğim,ama oy ve yorum bu kadar azken insanın bölüm yazası gelmiyor.
Oyu boşverdim,ama yorum benim için önemli cancağızlar...
LÜTFEN ÖNEMSEYİN.
-MERYEM.
♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YUDUM YUDUM İMAN
Romantizm"Dudaklarımı ne zaman bir tebessüm kaplasa,bilsinler ki o tebessümün kıyısında köşesinde Yusuf vardı. Ne zaman şarkı söylesem,bilsinler ki o şarkıda Yusuf'a dâir kelimeler vardı.Cümleler gizliydi... Saçlarımı tarasam mesela... Bilsinler ki,saç telle...
