Senyorita Malditah (THE LAST SANTIAGO)

CHAPTER 31

"GOOD MORNING!" bungad na bati sa'kin ni Rafael nang magising ako,

He wears a white shirt and khaki shorts as he wipes his wet hair with a red towel. He smiled sweetly.

Kinusot-kusot ko ang mga mata ko. Then i looked at him again. "Good morning, what time is it?" I asked.

I got up and leaned my back on the headdress of my bed.

He lifted the towel to the side of the door. "It's already ten in the morning."

Kumunot-noo 'ko. Pagkatapos tiningnan ko ang wall clock. "It's ten o'clock in the morning, but I feel like it's still early."

"I'm sorry, kung late ako nagising," I took the white towel to the side of the door and went inside the bathroom.

"Hanna!" tawag ni Rafael.

I didn't even close the bathroom door. I looked at it. "Why? You want to go to the bathroom?"

Pilyo siyang ngumiti. "Can i?"

"Pwede naman, basta gigilitan kita ng leeg," warning ko sa kanya.

Napahawak siya sa leeg niya at lumunok. "Next time na nga lang, hays! Ang swerte ng sabon." Umiling siya.

"Hu? bakit naman?"

"Kasi nauhan niya akong madampi ang parte ng katawan mo," sabay iwas niya ng tingin.

Namula ang mukha ko. "Ano ba'ng kalokohan ang iniisip mo?! Umalis ka muna, ang aga-aga." sabay sarado ko ng pinto ng kuwarto.

Sumandal ako sa likod ng pinto at hinawakan ko ang dibdib ko kumakalabog dahil sa sinabi niya.
Isang oras ang ginugolgol ko sa paliligo ko paglabas ko ng banyo wala na roon si Rafael. Inaasahan kong nasa kusina siya at kumakain ng almusal o 'di kaya nasa sala ng  bahay. Ngunit paglabas ko ng kuwarto kahit anino ni Rafael hindi ko nakita.

Nilapitan ko si Aling Sonie na naghuhugas ng plato. "Aling Sonie, nasaan po si Rafael?"

"Ay, si Sir Rafael ba? Pagkatapos kumain ng almusal, lumabas may importante raw siyang gagawin."

Umarko ang kilay ko. Kumain siya ng hindi ako hinintay? Nakaramdam ako ng inis kay Rafael bagay na napansin ni Aling Sonie.

"Siguro hindi lang nasabi ng asawa n'yo sa inyo na may aasikasuhin siya."

"Asawa?" Pag-uulit ko.

Huminto siya sa paghuhugas ay tumungin sa'kin. "Si Sir Rafael po ang asawa n'yo," pagta-tama niya sa sinabi niya.

Oo nga pala, mag-asawa nga pala ang pagpapakilala ni Rafael sa'min, bakit ba nakakalimutan ko iyon. Pumihit ako patalikod at pumunta sa malaking lamesa at tiningnan isa-isa ang mga pagkain sa lamesa. Lumapit naman sa'kin si Aling Sonie upang ipaghanda ako ng pagkain.

"Maraming salamat po, Aling Sonie, pero kaya ko na po 'to, tapusin n'yo na lang ang ginagawa n'yo." I smiled.

"Siguro po ba kayo?" Paniniguro niya.

Tumango ako. "Pinalaki po ako ng parents ko na dapat matuto kami sa gawaing bahay."

Iyon naman talaga ang totoo. Pinalaki kami ng parents namin na dapat matuto kami sa gawaing bahay, kahit na nga ako hindi ko masyadong sineryoso ang bagay na iyon. Sa huli, naging punishment ko tuloy iyon.

"Sige, tatapusin ko lang itong ginagawa ko." Pagkatapos bumalik siya sa lababo upang tapusin ang hinuhugasn niyang plato.

Inihaw na bangus, pritong talong, hotdog at pritong itlog na may kanin ang nakahanda sa lamesa. May pitsel din sa tabi ko at nang kapain ko iyon malamig ang laman kaya kumuha ako ng baso upang lagyan ito. Pineapple juice ang laman ng pitsel, tamang-tama para sa heavy breakfast na gagawin ko ngayon. Nakakatakam kasi ang mga iniluto nila ngayong umaga kaya naman tumayo ako upang maghugas ng kamay. Napansin kong nagulat sa'kin si Aling Sonie nang makita niya akong kumakain ng naka-kamay.