23.Bölüm 🍃

610 47 37
                                    

Mert
Umutla güzel bir kahvaltıdan sonra televizyonun karşısına uzanmış,üstümüze battaniye çekmiş,internetten film izliyorduk.Birbirine kenetli olan ellerimiz ve Umutla içinde bulunduğumuz durum yüzünden filme odaklanamamıştım.Hiçbişey anlamıyordum.Birden Umutun sesiyle kendime geldim."Güzeldi değil mi?"diye sordu."Hm ne güzeldi?"diye sordum.Ama sonradan aptallığıma sövdüm içimden."Ne mi güzeldi?Film?" dedi beni sorgular şekilde."Haa evet film.Güzeldi tabi."dedim ama izleyemediğim için bir fikrim yoktu açıkçası."Ama mutlu son bekliyordum ben,mutsuz son olmasaydı keşke."dedi bende ona katıldım tabi hemen."Yaa evet."dedim dudaklarımı birbirine bastırarak."Sen filmi izledigine emin misin Mert?"dedi tek kaşını kaldırarak."E-evet neden ki?"diye sordum."Hiiç.Film mutlu sonla bitti de ondan.Cidden güzel izlemişsin."dedi sırıtarak.Kulaklarıma kadar kızardığıma yemin ederim ama kanıtlayamam.Dizlerimin üstünde doğrulup yanımdaki kırlenti alarak ona vurmaya başladım."Sen çok fenasın Umut.Bide benimle dalga geçersin ha."ediyordum bi yandan vurarak.O da kahkahalarla gülüp karşı koymaya çalışıyordu.Birden dengemi kaybedip üstüne düştüm.Fazla yakındık ve bu iyi değildi.Konuşsam dudaklarım dudaklarına değerdi.Sıcak nefeslerini dudaklarımda hissetmiştim ve vücudum karıncalanmıştı.Nefesi yakıyordu resmen.Hiçbişey demeden bakışıyorduk sadece.Yavaşça yaklaşıp dudaklarımdan öpmeye başlamasıyla bende karşılık vermeye başladım.Beni belimden tutarak kucağına çekti ve kucağına oturdum rahatça.Elleri belimdeydi beni öperken.Fena derecede baskı hissediyordum ve şu an bulunduğumuz pozisyon bana hiç yardımcı olmuyordu.Umut yavaşlayınca bende yavaşladım ve öpücüğü sonlandırdık.Hala kucağındaydım,bana baktı ve konuştu."Durmalıyız."dedi.Gözüme o kadar tatlı görünüyordu ki boynuna sarıldım."Bence de."dedim hala sarılmış şekilde dururken.Bi süre daha öyle durduktan sonra eski yerime geçtim.Sessizce otururken sessizliğimizi Umut bozdu.

"Bugün gitmem gerekiyor."dedi keyifsiz bir sesle.Benimde moralim bozuldu dediğini duyunca.Belli etmemek istiyordum üzülmesin diye ama o an içimden geldiği gibi konuşmak istiyordum.Ona doğru dönerek oturdum.

"Bu eve,benim yatağıma..."dedim ve kalbimi göstererek devam ettim."Ve bu kalbe o kadar yakıştın ki Umut.Benden hiç gitmesen."dedim.Anında gülümseme belirdi yüzünde.

"Seni o kadar çok bekledim ki Mert.Bu günleri o kadar çok hayal ettim ki,senden gitmem söz konusu bile olamaz ki."dedi yanağımı okşayarak.Yanağımı okşayan elini tutup avucunun için öptüm.O da aynısını bana yaptı ve boynumdan tutup kendine yaklaştırdı kafamı.Alnını alnıma dayadı ve fısıltıyla konuştu."Seni seviyorum."dedi.
"Seni seviyorum."dedim bende ve güldük.O kadar mutluydum ki ayaklarım kesinlikle yere basmıyordu.Bulutların üstünde uçuyordum...

Akşam biseyler yedikten sonra Umut gitmek için ayaklandı.Kapıda ayakkabılarını giydikten sonra öylece bakıştık bi süre."Annen ne zaman gelecek?"diye sordu birden."Teyzeme gitti hemen gelmez.Genelde bir hafta diye gider bir aydan önce gelmez."dedim."Tamam o zaman haberleşiriz yine."dedi yanağıma dokunarak.Her temasında kalbim tekliyordu."T-tamam."dedim.Ben kekelediğim için kendime söverken,o bu halime sırıtmakla meşguldü.Eskiden olsa bu sırıtmasana kızardım.Ama şimdi çok şey değişmişti."O zaman görüşürüz."dedi gülümseyerek.Bende aynı şekilde gülümsedim."Görüşürüz."dedim ve gidişini izledim.Arabasına binip gittikten sonra sarhoş gibi koltuğa attım kendimi.Sarhoştum zaten.Aşk sarhoşu olmuştum.İlk kez böyle şeyler hissediyordum ve bu çok güzeldi.

Biraz kısa oldu ama bekletmemek için atıyorum.

Bu arada okunma sayısı düşmüş kötü mü yazıyorum?

Ve bu beni her ne kadar üzse de yazmaktan vazgeçmeyeceğim.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🍃

ARTIK UMUDUM VAR (B×B) AŞK ve NEFRET SERİSİ 2. KİTAPHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin