ARTIK UMUDUM VAR (B×B) AŞK ve NEFRET SERİSİ 2. KİTAP

27.Bölüm 🍃

Umut
Mertle güzel bi kahvaltı sonrası biraz tembellik yaptık.Ama bugün dönmesi gerekiyordu.Çünkü annesi erken gelmişti.Yani Mert'in düşündüğünden erken.Akşama doğru kapıda Merti uğurlarken içimden gitmesini hiç istemiyordum.

"Keşke hep burda kalsan."dedim ayakkabılarının bağını bağlarken.Bağladıktan sonra doğruldu ve elini yanağıma koyup konuştu.

"Bende gitmek istemiyorum.Ama şimdilik gitmem gerekiyor."dedi.

"Tahmini ne zaman aynı sabahlara uyanıp,aynı gecelere uyuruz?Ne zaman mutluluğum saatlerle sınırlı olmayacak?"

"Bilmiyorum.Ama hissediyorum ki çok uzakta değil o günler."dedi içten bir şekilde gülümseyerek.

"Umarım öyledir bitanem.Çünkü ben ne istediğimi çok iyi biliyorum."dedim.

"Bende biliyorum ve seni çok seviyorum.Bunu asla unutma.Şimdi gitmem gerekiyor.Mesajlaşırız.Yada konuşuruz."dedi.Dudağımdan öptü ve;"Görüşürüz sevgilim."dedi sarılırken.Bende kokusunu içime çektim doya doya.

"Görüşürüz herşeyim."dedim ve ayrıldıktan sonra evine gitmek üzere arabasına bindi.

Salonda bıkkın bir şekilde kanalları gezerken telefonuma gelen bildirim sesiyle,telefonumu elime aldım.

18:45
Yârim:Ben eve geldim bebeğim.

Umudum:Tamam yârim.

Yârim:Yârim mi?Bunu sevdim.

Umudum:Aslında gülüm yazardım ama kıro damgası yemek istemiyorum :)

Yârim:Sen ne yaparsan yap hepsi başım üstüne.

Umudum:Off bak şu an sarılmamız gerekiyordu.

Yârim:Keşke...

Ah bak ne diyeceğim?

Umudum:Söyle bakalım.

Yârim:Annemle konuşacağım.

Ona yönelimimden ve senden bahsedeceğim.

Umudum:Cidden mi?

Yârim:Tabii ki.

Artık bilmesi gerekiyor.

Umudum:Tamam o zaman annem gelsin bende konuşurum.

Yârim:Anlaştık.

Umudum:Anlaştık.

Yârim:Seni seviyorum Umudum ❤

Umudum:Seni seviyorum Yârim ❤ yazdım ve yüzümde aptal bi sırıtışla telefonla bakıştım bi süre.Sonra gözüm Mert'in bana hitap edişine takıldı.'Umudum' demişti.Elimde olsa çocuğun kalbini öpecektim.

Akşam yemeği için güzel bir masa hazırlamıştım.Annemle Mert meselesini konuşacaktım.Tabi ondan önce yönelimimden bahsedecektim.Bütün herşeyi hazırladıktan sonra saate baktım.Annem gelmek üzereydi.Yemekleri ısıtmak için ocağa koydum ve kapının açılma sesini duydum.Tabi hemen ardından annemin."Oğluşuuuumm.Evde misin diyecektim ama burnuma güzel kokular geliyor."deyip mutfağa doğru geldi ve ocağın basında bekleyen bana doğru adımladı.İki yanağımdan da öptü sulu sulu."Hoşgeldin anne."dedim gülümsemeye çalışarak."Senin bişeye mi canın sıkılıyor?"diye sordu."Yok annem.Sen önce bi rahatla,elini yüzünü yıka gel.Konuşacaklarımız var."dedim.Anlamayan gözlerle bakıp başıyla onaylayıp gitti.Bende ocaktan yemekleri alıp tabaklarımıza koyup annemi beklemeye başladım.