ARTIK UMUDUM VAR (B×B) AŞK ve NEFRET SERİSİ 2. KİTAP

14.Bölüm 🍃

Mert
Elim hâlâ yüzünde duruyordu.Ne o elimi çekiyordu ne de ben bir hamle yapıyordum elimi çekmek için.Her daim soğuk olan ellerim onun sıcak teninde hayat bulmuştu.Hissettiğim tam olarak buydu.Konuşmaya karar verdim.Umursamaz görünmeye çalışıyordum."Ne işin var burda?"diye sordum elimi yanağından çekerken.O ise beni hiç duymamış gibi konuştu."Ellerin çok soğuk."deyip iki elimi birden tuttu.Ağzım şaşkınlıktan hafifçe aralanırken sıcak nefesiyle ellerimi ısıtmaya çalışması,aklımı durdurmaya yetti.Bütün vücudumu yakmıştı sanki sıcak nefesi.Bu çocuğa ne olmuştu böyle?Tekrar konuşmaya çalıştım ve zar zor bi cümle kurabildim."Neden geldin Umut?"dedim.Ellerimi hafifçe çektim ellerinden.Öylece birbirimize bakıyorduk."Annen yemeğe çağırmıştı ya onun için geldim."dedi.Kaşlarımı çattım."Gelmeyeceğim demiştin."dedim."Geldim."dedi kısaca.Daha da zorluyordum."Islerin vardı hani?Bitmez diyordun?"dedim bu kez."Ama bitti.Şimdi cidden bunu mu tartışacağız burda?"dedi.Gözlerimi devirdim bu cevabına karşılık."Umut."dedim bıkkınlıkla."Tamam.Mert ben özür dilerim.Seni kırdım biliyorum.Çok üzgünüm.Bütün gün senden mesaj gelmeyince gün bitmek bilmedi."demesiyle kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalktı.Bu kadar açık olmasını beklemiyordum.Kızarmış mıydı o?"Nasıl yani?"diye sordum."Şey yani seninle konuşunca...Şey yani biriyle konuşunca gün daha çabuk geçiyor.Daha hızlı.O anlamda dedim."dedi.Tek kaşımı havaya kaldırarak şüpheci bir bakış attım.Gözlerini kaçırdı benden."Affettin mı beni?"diye sordu bu defa.Buraya gelmesiyle çoktan affetmiştim zaten ama onun bilmesine gerek yoktu.
"Başta neden gelmek istemedin?"

"Aslında istedim ama..."

"Ama?"

"Annen masayı hazırlamış.Hadi yemek yiyelim acıktım ben."dedi hızlı hızlı.Tam arkasını dönmüş gidecekken bileğinden yakaladım ve bana baktı.

"Eğer amasını söylemezsen mesajlarına görüldü atarım artık."dedim.Sesimi ciddi tutmaya çalışıyordum ki inansin diye.Bu onun üzerinde ne kadar etkili olurdu bilmiyorum ama etkili olmasını umuyordum.Bakışları değişti,emin olmak ister gibi baktı.Sonra tamamen bana döndü.

"Bak Mert.Amasını şu an söyleyemem.Çünkü tam olarak bende bilmiyorum.Ama şunu bil ki seni kırmak istemedim.Bu isteyeceğim en son şey bile değil.Lütfen bu meseleyi kapatalım,hım?"dedi.Bende kafamı salladım olumlu şekilde.Sonra gözüm elime takıldı hâlâ bileğinde duruyordu.Elimi çektim yavaşça."Hadi gidelim.Annem harika yemekler yaptı sen geleceksin diye."dedim ve gülümsedim.O da gülümsedi ve masaya geçtik.Annem her zamanki gibi baş köşeye geçti,bende yerime geçtim.Umut'ta karşıma geçti ve yemeğe başladık.

Yemek sırasında annem Umut'a sürekli sorular sorarak tanımaya çalışıyordu.Umutta büyük bir sabırla ve saygıyla cevap veriyordu anneme.
"Kaç yaşındasın oğlum sen?"

"22 efendim."

"Mertle aynı yaştasın demek.Peki sevgilin falan var mı?Hani yoksa benim yeğenim var Aygül onu yapalım sana."deyince annem,boğazıma patates kaçtı.Öksürmeye başladım.Annem ayaklanıp sırtıma vurmaya başladı.Umutta kalktı su getirdi."Al iç şunu."derken bardağı dudaklarıma uzattı içmeme yardım etmek için.Kendime gelince konuştum."Tamam.Geçti,iyiyim.Teşekkür ederim."dedim.Yemeğe devam ederken annem aynı konuyu tekrar açtı.Umutun bisey demesine kalmadan ben cevap verdim."Umutun sevgilisi var zaten anne.Hem Aygül ABLA 26 yaşında."dedim abla kelimesini bastırarak."Ne olcak oğlum?4 yaştan ne çıkar?"dedi annem.Umutta şaşkın bir şekilde bizi izliyordu."Sevgilisi var anne."dedim yine.Annem bu kez Umut'a döndü."Sevgilin mi var oğlum?Tüh yazık oldu Aygül güzel kızdı."dedi annem.Ben gözlerimi devirdim.Umuta baktığımda bana bakıyordu.Cevap verdi anneme."Evet efendim.Sevgilim var."dedi ve bana baktı konuşmasına devam etti."Kendisini çok seviyorum."dedi.Zorlukla yutkundum.

Gözleriyle ruhuma işlerken,mavinin en güzel tonuna bakıyordum...

Selaamm!Bölüm nasıldı?Yorumlarınızı bekliyorum canlarım.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🍃