ARTIK UMUDUM VAR (B×B) AŞK ve NEFRET SERİSİ 2. KİTAP

26.Bölüm 🍃

Umut
Mertle geçirdiğimiz o gece,bizde kalmıştı.Benim yatağımda yatıyordu ve çok yakışıyordu yatağıma.Bu çocuk benim sevgilimdi.Sevgilim...Ne kadar güzelmiş sevdiğin kişiyle birlikte olmak.Bunu hiçbir zaman yaşayamamıştım.Ama artık Kayra'nın neden leyla gibi olduğunu anlıyordum sanırım.Aşık olduğun kişiyle birlikte olduktan sonra hiçbirşeyin önemi kalmıyor.Sadece sen ve o.Başka kimse yok.

Uyanmış,Merti seyrediyordum.Bugün işe gitmek istemiyordum çünkü Mert vardı yanımda.Ayrıca haftasonuydu.Haftasonu da çalışılmaz ama değil mi?Duvardaki saate baktığımda 9 u gösteriyordu.Daha erken sayılırdı.Ellerim Mert'in saçlarında geziyor,güzel yüzünü izliyordum.Mertten anneme bahsetmeliydim.Zaten dışardaki sığ insanlar yüzünden rahat gezemeyecektik,öpemeyecektik birbirimizi.Hiç olmazsa ailelerimiz bilsin ki rahat olalım.

Birbirimize dönük bi şekilde yatıyorduk ama Mert hala uyuyordu.Elimi yüzüne çıkardım.Elmacık kemiklerini okşadım.Yaklaşıp dudaklarından öptüm."Sevgilim."diye fısıldadım.Icim bir hoş olmuştu.Biseyler aktı gitti sanki.Kalbim deli gibi atmaya başladı."Bitanem."dedim bu kez dudağını öpmeden önce.Ufak mırıltılar çıkarmaya başladı ve bu çok sevimliydi.Ah ne biçim aşık olmuştum.Yüzünü okşarken,en yumuşak ses tonuyla seslendim."Aşkım hadi kalk artık,güneş doğsun."dedim ve yüzündeki ışıl ışıl gülümsemeyle beni duyduğunu anladım."Şu durumda güneş ben mi oluyorum?"dedi uykulu bir sesle.Gülerek kafamı salladım."Evet ama sadece güneş değil.Sen benim uzayımsın."dedim.Kaşları çatılır gibi oldu hafiften."Uzay mı?"diye sordu çocuk merakıyla.

"Evet.Ben uzayı hep büyülü bulmuşumdur.Okulda bize anlattıklarından çok daha büyük ve ihtişamlı bi yer uzay."dedim ve duraksadım.Merte baktım ve o da yüzünde meraklı bir ifadeyle beni dinliyordu."Ve sen...Dışardan o kadar parlak ve ulaşılmaz görünüyorsun ki.Aynı uzay gibi.Uzay milyarlarca yıldızı bağrında saklıyor.Sen ise gözlerinde.Sen bana baktığın zaman gözlerindeki yıldızları görebiliyorum."dedim ve gözleri dolmaya başladı gülümserken."Ayrıca sende çok büyüleyici birisin.Benim gibi bir odundan şair yarattın."dedim gülümseyerek.

"Ben bu kadar sevilmeyi hak edecek ne yaptım bimiyorum?Üstada sormuşlar.Sevmek mi,sevilmek mi diye.Üstad sevmek demiş,çünkü sevildiğinden hicbir zaman emin olamazsın.Ben sevildiğimden o kadar eminim ki Umut.Senin beni sevdiğine adımın Mert olduğu kadar eminim."dedi ve gözünden yaş aktığını gördüm.Dudaklarımı bastırdım gözyaşının üstüne.Devam etti konuşmaya."Ve seni sevdiğime de eminim.Sevildiğimi ve sevdiğimi bütün kalbimle hissediyorum."dedi.Yattığımız yerde sarıldık birbirimize.

"Seni kalbime saklayıp,hiç çıkma istiyorum."dedim boynuna doğru fısıldayarak.

"Ben zaten kalbindeyim sevgilim.Orası benim evim.Sen beni evimden atmadığın sürece çıkmayacağım ordan." dedi o da aynı şekilde fısıldayarak.Sevgilim deyince bir hoş olmuştum.Kalbimden yine biseyler aktı gitti."Benden vazgeçme olur mu?Sen gidersen evsiz kalırım.Benim evim sensin."demesiyle benimde zorla tuttuğum gözyaşım aktı gözümden.İç çekişimden anlamış olacak ki başını kaldırıp bana baktı."Sevgilim,ne oluyor?Iyi misin?"dedi telaş kokan sesiyle."İyiyim güzelim.Aşırı duygu yoğunluğundan oldu."dedim ve o da dudaklarını bastırdı gözyaşımın üstüne."Seni seviyorum aşkım."diye fısıldadı.Dudakları dudaklarıma çok yakındı."Seni seviyorum aşkım."diye fısıldadım bende ve zaten yakın olan dudaklarımız tekrar birleşti hasret gidermek istercesine...

Ne diyeyim ki körkütük aşık olmuştum.Allahta bana yardm etsindi...

Finale yaklaşıyoruz desem linç yer miyim?

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🍃