ARTIK UMUDUM VAR (B×B) AŞK ve NEFRET SERİSİ 2. KİTAP

16.Bölüm 🍃

Umut
Bugün Kayrayla görüşecektik.Ona Mertle olan saçma arkadaşlığımızdan bahsetmek istiyordum.Saçma diyorum,çünkü son zamanlarda çok yakınlaşmıştık ve ben Kayra'yla arkadaş olduğum halde hiç o tarz şeyler yaşamadım.Ayrıca Kayrayla aynı yatakta bile uyurduk ve ben onu hep kardeşim gibi görürdüm.Yani Mert şapşalında olduğu gibi kalbimde hızlanma olmuyordu.

Akşam şirketten çıkınca direk Kayralara gidecektim.Nazlı teyze Kayra ve Görkemin akşam yemeğe geleceğini,annemle benimde orda olmamı istemişti.Bizde kabul ettik.Belki yemekten sonra akşam Kayra ve Görkemle dışarı çıkıp bu meseleyi konuşabilirdim.Nazlı teyze hazırlık yapacağı için bikac saat önceden çıktı bizde annemle şirkette çalışmaya devam ettik.Çıkış saatinde beraber çıktık ve Kayranın her zaman tatlı yediği pastaneden en sevdiği pastadan aldım ve Kayralarin eve geldik.

Arabadan inince Merti evlerinin önünde gördüm.O da yeni gelmişti sanırım arabadan iniyordu.Beni görünce gülümseyerek yanıma gelirken annemde hala yanımdaydı.Tamamen yanıma geldiğinde;"Selam."diyerek elini uzattı.Bende karşılık verdim."Selam."diyerek.Anneme yandan bakış attığımda bize bakıyordu."Anne bu benim arkadaşım Mert.Kayralarin komşusu."dedim.Annem sıcak bir bakış attı önce.Sonra da Mert'e bakarak konuştu."Tanıştığıma memnun oldum Mert.Bende Leyla."dedi.Mertte gülümseyerek cevap verdi."Bende memnun oldum efendim."dedi.Annem sözü devraldı tekrar."Ben içeriye gidiyorum.Nazlıya yardım edeyim biraz."dedi ve tekrar Mert'e döndü."Umarım tekrar görüşürüz Mert.Sevdim seni."dedi ve bana imalı bakışlar atıp yandan gülümseyerek Kayralarin eve girdi.Ama o gülüşü hiç beğenmedim.

"Davet var galiba?"diyen Mert'in sesiyle bakışlarım ona döndü.

"Evet.Nazlı teyze davet etti de."

"Hmm.Peki akşam işin var mı?Yani yemekten sonra?"diye sordu bu kez.Peki bu soruların beni heyecanlandırması normal miydi?

"Şey...Kayra'yla takılırız heralde.Görüşemiyoruz uzun zamandır."

"Anladım.Peki.Görüşürüz o zaman."

"Hı hım.Görüşürüz.Ben yine de mesaj atarım sana."

"Ama yemek..."

"Müsait olursam yazarım canım."dedim.Sonra dediğimin farkına vardım."Ş-şey canım derken lafın gelişi...Yani..."diye hızlıca toparlamaya çalışırken Mert sözümü kesti.

"Panik yapma Umut.Öylesine söylenmiş birşeydi,biliyorum."deyip gözlerime baktı."Ben eve geçiyorum iyi eğlenceler size.Görüşürüz."dedi ve evine gitti ben bisey diyemeden.Mal gibi pot kırmıştım resmen.Bu çocuğun yanında hep böyle mal bisey oluyordum zaten.O gidince bende eve girdim.

Ben eve girdikten bi 10 dakika sonra Kayra'yla Görkem geldi ve merhabalastiktan sonra yemeğe geçtik.Herkes için eğlenceli,benim için biraz durgun bi yemek oldu.Mert'e takılmıştı aklım.Mesajda yazmamıştı.Bende fırsat bulup yazamadım.Kayra karşımda oturuyordu ve yemeğin sonuna doğru masadaki meyve tabagindan üzüm attı bi tane.Bakışlarım onu bulunca,kaş göz işareti yaptı,neyin var anlamında.Omuz silktim.O da üstünde durmadı fazla.Çünkü beni tanıyordu.Herkesin içinde asla söylemezdim.

Yemekten sonra ben,Kayra ve Görkem dışarı çıktık.Artık birileriyle konuşmazsam cidden çıldıracaktım düşünmekten.Sahile kadar yürüdük ve ben yol boyu suspus olmuştum.Benlik hareketler değildi bunlar ama elimden gelen bisey yoktu.Sahile doğru yürürken Görkem,Kayranın omuzuna kolunu atmış,bu çocuk benim diye gösteriyordu herkese.Onların ne kadar iyi ve güzel bir çift olduklarını düşündüm o an.