Angel Of The Past ➳ Vmin

0.5~Kargaşa~

Jungkook'dan ekmekleri aldım ve gülümsedim.

-Ne zaman gelirsin?

Omuz silkti.

-İşim ne zaman biterse o zaman.

Dudaklarımı dişledim.

-Lütfen çok geç kalma.

Jungkook beni başıyla onayladığında arkamı dönüp Jimin ile fırından ayrıldık. Beraber eve doğru ilerledik.

-Neden onun gelmesi konusunda bu kadar ısrar ettin? Jungkook'la o kadar yakın da değilsiniz.

Gözlerimi yere çevirdim.

-Bilmem.

Çünkü ölmemesi gerekiyor Jimin. Eğer o evde kalırsa ölecek.

-Pekala.

Eve doğru giderken kasabanın merkezinden geçtik. Merkezde Jimin'i sıkıştıran birkaç çocuk bize bakıp alayla gülmüştü. Jimin onlara kısık gözle bakarken ekmekleri düşürmemek için daha sıkı kavradım.

-Bu çocuklar hiç akıllanmayacak.

Gözümün önüne gelen saçları kafamı sallayarak geriye itmeye çalıştım fakat başaramamıştım. Derin nefes alıp pes ettim ve bakışlarımı Jimin'e çevirdim.

-Neden onlara sataşıyorsun ki?

Omuz silkti.

-Senin hakkında saçma sapan şeyler söylüyorlar.

Beni korumak için kendini tehlikeye atıyordu ama benim korunmaya ihtiyacım yoktu. Ben buraya Jimin'i korumak için gelmiştim. Bana birşey olup olmaması umrumda değildi. Onun da umrunda olmamalıydı.

-Beni korumak için kendini tehlikeye atma Jimin. Benim seni korumam gerek, eğer beni korumak için kendini tehlikeye atarsan seni koruyamam.

Jimin kaşlarını çatarak bana baktığında görüş açımıza evimiz girmişti.

-Geldik.

Evi gösterip önden hızla yürüdüğümde Jimin'de arkadan geliyordu.

-Anne.

Bahçe kapısını açıp içeri girdim.

-Ekmekleri aldım.

Jimin de bahçe kapısından girdiğinde evin kapısını açtım.

-Anne?

Annemden ses gelmeyince telaşlanmıştım. Ona birşey olmamıştır değil mi?

-Mutfaktayım Taehyung.

İçime bir rahatlama geldiğinde gülümseyerek mutfağa ilerledim.

-Ekmekleri aldık.

Ekmekleri masaya koyup anneme döndüm. Gülümseyerek bana sarıldıktan sonra saçlarımı karıştırdı.

-Aferin oğluma.

Jimin'de yanımıza geldiğinde annem gülümseyerek onun da saçlarını karıştırdı.

-Anne, Jungkook bugün bize gelecek. Bir sorun olur mu?

Annem bana baktı ve bir süre düşündü. Daha sonra kafasını iki yana salladı.

-Hayır sorun olmaz.

Gülümsediğimde Jimin kolumu tuttu. Bakışlarımı ona çevirdim.

-Gezmeye gidelim Taehyung.

Gözlerimi yere çevirdim. Bunu yapamazdım. Eğer gidersem annem acı çekerek ölürdü. Onun acı çekerek ölmesini istemiyorum. Onun en az acıyla ölmesini istiyorum.