Angel Of The Past ➳ Vmin

1.0~Çarpışma~

Gördüğüm şeyle kaşlarım çatıldı.

-Ben ona hayatta yaklaşmam.

Çocuk korkarak Seon Woo'nun arkasına saklandığında hepimiz gülmeye başlamıştık.

-O ölü. Bu kadar korkmana gerek yok.

Seon Woo iç çekerek böceğin yanına yaklaştı ve elindeki bezle böceği alıp camdan aşağı attı.

-Bu nasıl bir oda ya!

Çocuk iç çektiğinde tekrardan güldük.

-Dayanın çocuklar, bitirebiliriz.

Jungkook umut veren sesiyle konuştuğunda herkes onu başıyla onayladı. Üzerimdeki pelerini çıkarıp bir kenara koydum.

Hep beraber elimize bir malzeme alıp temizliğe koyulduk. Birkaç saat süren temizliğin sonunda oda pırıl pırıl olmuştu.

Herkes gülümseyerek kendini yere attığında bende yere oturdum. Acıyan popomla yüzümü buruşturduğumda Jimin endişeyle uzandığı yerde doğruldu.

-İyi misin Taehyung?

Herkesin bakışı bana dönerken zorla gülümsedim.

-İyiyim. Hava almaya inerken biriyle çarpıştım ve yere düştüm. Popom birazcık acıyor o kadar.

Jungkook'da telaşla yattığı yerde doğruldu.

-Şapkan? Çarpınca şapkan açıldı mı?

Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı yere eğdim.

-Gerçekten açıldı mı? Hyung bu çok tehlikeli. Ya çarpıştığın kişi bizi ispiyonlarsa?

Gözlerimi yerden ayırmadan konuştum.

-Çarpıştığım kişi bu yurtta kalıyor. Onu bulabiliriz.

Gözlerimi kaldırıp bizimkilerin yüzlerine baktığımda yüzlerinde korku dolu bir ifade vardı.

-S-sen büyücüsün değil mi? Onun hafızasını silen büyüler yapabilirsin.

Kafamı iki yana salladım.

-Yapamam. Ben büyücü değilim.

Jimin söze atıldı.

-O her kimse onu, bizi ispiyonlamadan önce bulmalıyız.

Herkes başıyla Jimin'i onayladı.

-Ama nasıl? Bu yurtta bir sürü çocuk kalıyordur.

Gözlerimi yere çevirdim.

-Hyung sen o çocuğun yüzünü gördün değil mi?

Kafamı salladım.

-O zaman neyi bekliyoruz? Hadi bulalım şu çocuğu.

Bizimkiler ayaklanırken kapı çaldı. Hızla pelerinime uzandım ve üzerime geçirip şapkayı başıma örttüm.

Seon Woo kapıya ilerledi ve kapıyı açtı.

-Ah merhaba, biz karşı odanızda kalan çocuklarız. Merhaba demeye geldik.

Seon Woo bizimkilere bir bakış attığında Jungkook onları içeri davet etmesi için başıyla ona onay verdi.

-İçeri gelsenize.

Çocuklar içeri girince başımı daha da aşağı eğdim.

-Yeni taşındığımızdan pek eşya yok.

-Sorun değil.

Çocuklar yere oturdu.

-Nereden geldiniz?