Piazza dei Miracoli || jenlisa

1. Bölüm: Incontro

Hoşgeldiniz, iyi okumalar ♡

Piazza dei Miracoli, İtalya'nın Pisa kentinde yer alan bir meydandındır. 'Mucizeler Diyarı' olarak bilinir.

...

Karşımdaki kalabalığı umursamayıp, tüm güzelliğiyle fotoğraf çekinen kızı onca insanın içinden seçebilmiştim.

Önüne düşen saçlarını geri atıp, kamerayı tekrar gözüne yaklaştırdı ve yüzündeki kocaman gülümsemeyle, İtalya'nın en güzel sokağındaki yüzlerce çiçekten bir tanesini binbir farklı açıdan çekti.

Işıldayan mavi gözleri, kırmızı rujun duruşuna bile bakıldığında arzulanan dudakları ve bakışlarındaki bitmek bilmeyen tutkuyla, tanrının insanlara bir lütfu gibi duruyordu.

Ne yaptığımı düşünmeden, kalabalığın arasında dururken eğildim ve rüzgarda uçuşan saçlarımı geriye atarak kameramı alelacele aldım.

Bedenim ona olan hayranlığını gizleyemiyor, dudaklarımın yukarı kıvrılmasını engelleyemiyordum.

Çiçeği gülerek çekmeye devam eden ve bir yandan da bir kaç saniyede bir yanındaki çantasının çalınıp çalınmadığını kontrol eden kız, kameranın her açısından kusursuz görünebiliyordu.

Kameramın lensinden gördüğüm güzelliği kaçırmamak için defalarca çekerken, fotoğrafçılık kariyerim boyunca onun gibi birine rastlamanın imkansız olduğuna emin olmuştum.

Gözlerinin mavisi nereden bakarsanız bakın parlıyordu ve bakışlarındaki tutkuyu gördükçe, göz göze gelmek için tanrıya dua ediyordunuz.

Nefret ettiğim ve ilk kez girdiğim bu kalabalıkta sonsuza kadar durabilir, bu zaman dilimine hapsolup sonsuza kadar onu fotoğraflayabilirdim.

Gidip başka bir şey çekmeye ne gerek vardı ki, nasılsa daha güzelini bulamayacaktım.

Ben onu çekmeye devam ederken çantasına yönelen eli ve ayağa kalkması çok hızlı olmuştu. Kamerasını çantasına koyduğunda, her bir haraketine uyum sağlayan beni fark etmişti.

Bedenimi saran utançla kameramı indirdim ve orada öylece durup ona bakmak dışında bir şey yapamadım.

Onun tepkisi ise, zihnimde oluşan bütün felaket senaryolarından farklı olmuştu.

Rüzgarda dağılan saçlarını düzeltti ve yapabileceği en büyük gülümsemeyle bana gülümseyip el salladı.

Dudaklarının yukarı kıvrılması bile vücuduma aptal bir şok dalgası yayarken, tanımadığım bu kız fotoğraflarını çeken bir yabancıya fazla kibardı.

Onun gülüşü gülümsetti, el sallaması ona el sallamama sebep oldu ve yüksek ihtimal uzaktan aptal gibi görünen bu haraketlerim onunla yapıldığında, bana bile güzel görünmüştü.

Öyle ki güzel kız kalabalığın arasından, "pardon, afedersiniz" kelimelerini italyanca, iltifat eder gibi söyleyerek yanıma gelirken, gelmek için ittiği kimse ona kızamamıştı.

Yanıma geldiğinde, iki elim arasında sıkı sıkı tuttuğum kameram ile, ona tam şu an durmasını ve bana bir poz vermesini söylemek istedim.

"Güzel çıktılar mı?"

Hevesle yanıma gelirken yine italyanca söyledikleri ve tatlılığı, aksanının seksiliği ile uyuşmuyordu.

Tüm güzellikleri bedeninde toplamış bu kız, her hangi bir fotoğrafta çirkin çıkabileceğine mi inanıyordu sahiden?

Elim ayağıma dolanmış halde kameramı açtım ve fotoğraflardan birini seçip, merakla bana yaklaşan kıza göstermek için ona doğru bir adım attım.

Ona attığım adımla bana zahmet vermeyip kendisi yakınıma geldi ve ince parmaklarıyla kameramı tutup, kendi kusursuzluğu için bana teşekkür etti. "Bunlar çok güzel"

Her hareketi insanlara ödül olucak güzellikte olduğundan mı bilinmez, çok hızlı haraket ediyordu. Kameramı bana geri verdi ve tokalaşmak için elini uzattı. "Jennie"

Yutkundum ve dilimin tutulmamasını diledim. "Lalisa"

"Onları kullanabilir miyim? Bu kartım, bana ulaşabilirsin?"

En azından ismimi doğru telafuz edebiliyorum diye sevinirken, bana kartını uzatıp hızlı cümlelerini sıraladıktan sonra yanımdan ayrılan kızın arkasından bakakaldım.

...